ตอนที่ 6
เมื่อเห็นณรงค์แกล้งเตะกระป๋องให้น้ำสกปรกกระเด็นใส่หน้าไกรสร ยายเจียมทนไม่ได้วิ่งมาด่าลั่นตลาด ด่าทั้งณรงค์และจิตราที่ไม่สั่งสอนลูก
“อีป้าปากดีอย่ามาพาดพิงถึงแม่กู อยากโดนใช่ไหม” ไกรสรพยายามเรียกเตือนณรงค์ก็ถูกด่าว่า
“ไม่ต้องมาเรียกชื่อกูด้วยปากสกปรกของมึง กูไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพวกโสโครกแบบมึง ไม่ต้อง...”
ณรงค์ต้องหยุดกึกเมื่อคนในตลาดฮือเข้ามาด้วยความโกรธแค้น ไล่ณรงค์ออกไปให้พ้น คิดว่าตัวสูงนักก็ไปที่อื่น ที่นี่เป็นตลาดมีแต่คนทำมาหากิน อย่ามาเก่งกับคนที่ไม่อยากมีเรื่อง ณรงค์ถูกรุมด่ารุมไล่ก็ตกใจ วุธกระซิบให้รีบไปเถอะอย่าเสี่ยงเลยไม่คุ้มหรอก แล้วลากณรงค์ออกไปท่ามกลางเสียงด่าไล่ของคนในตลาด
เฮียงพ่อค้าหมูเข้ามาให้กำลังใจบอกว่าดีใจที่ไกรสรกลับตัวได้ ถ้าอยากทำงานเพิ่มคืนนี้ให้มาช่วยตนเหมือนที่เพชรเคยมาทำ ไกรสรมองแขนข้างพิการของตน เฮียงบอกว่าแขนไม่ได้ด้วน ข้างเดียวก็ทำงานได้ขอแต่ให้ตั้งใจจริง ไกรสรบอกว่างั้นตนช่วยงานแม่เสร็จแล้วจะมา ขอบคุณเฮียงกับน้าเจียมที่มาช่วยตน
“ไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอก เอ็งเป็นแบบนี้ข้าก็ดีใจจะแย่แล้ว ไป...ไปทำงานต่อเหอะ” ยายเจียมชื่นชม
ไกรสรหันไปทำงานต่ออย่างมีความสุขที่ชาวบ้านเริ่มรู้สึกดีกับตน
ฝ่ายเพชรรับงานที่คนอื่นไม่ยอมทำ ขับรถไปจอดริมถนนที่สองข้างเต็มไปด้วยสวนยาง ลงไปล้างหน้าให้สดชื่น หยิบแผนที่มาดู บอกตัวเองอย่างดีใจว่า ครึ่งทางแล้ว ใกล้ความจริงแล้ว แล้วขึ้นรถขับต่อไป
ooooooo
ไกรสรเดินกลับบ้านด้วยความดีใจที่ได้งานใหม่ที่ได้รับ เจอณรงค์ขวางหน้าตะคอกถาม
“จะรีบไปไหนไอ้ฆาตกร”
ไกรสรไม่ทันจะหันไปมองก็ถูกถุงขยะขว้างใส่ ทั้งขยะและน้ำสกปรกเลอะเทอะไปทั้งตัว ณรงค์ด่าไกรสรว่าทำไมไม่ตายเสีย กลับมาทำไมอีก ไกรสรขอโทษ ณรงค์ตวาดว่าไม่อยากฟัง แล้วลูกน้องณรงค์ก็กรูกันเข้าถีบ เตะต่อยกระทืบไกรสรที่นอนกองกับพื้น
“ไอ้รงค์!” เสียงครูหมายตวาดแล้วเข้าเล่นงานวุธกับพวกที่กำลังรุมไกรสร ด่า “ไอ้พวกหมาหมู่...มาสิ ถ้ามึงอยากสู้มึงมาสู้กันอย่างลูกผู้ชาย มาสิ ไอ้รงค์...มา!”
ครูหมายเข้าลุยครู่เดียวก็เล่นงานพวกเด็กกระดูกอ่อนจนหมอบราบ ไกรสรร้องห้าม ขอร้องครูปล่อยมันไปเถอะ ครูหมายจึงปล่อยมือจากณรงค์ที่น่วมไปทั้งตัวลงกองกับพื้น ปรามดุดัน
“พวกเอ็งจำใส่กะโหลกหนาๆไว้เลยนะ ถ้าเอ็งอยากแก้แค้นมาบอกข้า ข้าจะจัดเวทีให้ตัวต่อตัว จะฟัดกันจนปางตายยังไงก็ได้ข้าไม่ยุ่ง แต่ถ้าพวกเอ็งมาทำตัวเป็นหมาหมู่แบบนี้อีก พวกเอ็งได้เจอกับข้าแน่ ไป... ไปให้พ้น”










