ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

วุธกับพวกรีบช่วยประคองณรงค์ที่โดนหนักกว่าเพื่อนตะลีตะลานออกไป ไกรสรขอบใจครู ครูบอกให้รีบกลับไปทำแผลเสีย ไกรสรขอร้องครูหมายอย่าบอกเรื่องนี้กับแม่และเพชร แม้ครูหมายจะไม่เข้าใจแต่ก็ตามใจเมื่อไกรสรไม่ให้พูดก็จะไม่พูด บอกว่า “เอาเหอะ เอ็งเล่าแบบที่เอ็งอยากเล่าก็แล้วกัน แต่รีบไปทำแผลเสียก่อน”

แต่เมื่อไกรสรกลับไป แม่กับพิมถามว่าไปโดนอะไรมา ไกรสรปดว่าหกล้อม แม้ย่าพุดจะไม่เชื่อแต่ก็ไม่ซักไซ้อะไร

รุ่งขึ้นไกรสรถือตะกร้าใบใหญ่เดินย่องแย่งออกจากบ้านครูหมาย เจอรินทร์กลางทาง รินทร์ถามว่าไปโดนอะไรมา ไกรสรปดตามเดิมว่าหกล้ม รินทร์ไม่เชื่อเพราะที่เห็นเป็นรอยโดนชก แต่เมื่อไกรสรยืนยันอย่างนั้นก็ได้แต่เตือนว่าต่อไปให้ระวังตัวด้วย ไกรสรรับคำ แล้วบ่น

“เอ็งนี่มันถอดแบบจากแม่ลุงจริงๆเลยว่ะ ลุงไปแล้วเดี๋ยวสายของจะหมดเอา” ว่าแล้วก็เดินโขยกเขยกไป รินทร์ได้แต่มองตามอย่างสงสัย

ooooooo

เพชรขับรถไปตามแผนที่ที่ลอกมาจากหัวหน้า ผ่านทางแยกเล็กๆที่จะเข้าหมู่บ้านก็เอะใจเมื่อเห็นบางอย่างผิดปกติ เลี้ยวรถกลับไปดูอีกครั้งจึงเห็น “อีแก่” ของหัวหน้าที่ตนเพิ่งซ่อมจอดอยู่ข้างทาง

เพชรคิดถึงที่หัวหน้าบอกว่าเส้นทางนี้โจรชุมยิ่งกว่ายุง นึกเอะใจว่าต้องเกิดเรื่องแน่ๆ จึงไปหยิบเหล็กกับประแจเบอร์ใหญ่ถือติดมือไว้ป้องกันตัวแล้วเดินไปดู เห็นพวกโจรกำลังค้นหาของมีค่าในรถและหัวหน้าที่ฟกช้ำไปทั้งตัวนั่งอยู่ที่พื้น พวกมันค้นไม่ได้อะไรก็ตะคอกถามว่า “มึงเก็บเงินไว้ที่ไหน”

“ไม่มี...ผมแค่เอาของมาส่งไม่ได้มาเก็บเงินลูกค้า”

สิ้นเสียงหัวหน้าพวกโจรก็เข้ารุมจะบีบให้บอกที่ซ่อนเงินให้ได้ เพชรย่องเข้าไปแต่เสียงกิ่งไม้หักดังขึ้นข้างหลัง เพชรหันขวับก็เจอปืนลูกซองจ่อหลังแล้ว

พวกโจรตะคอกถามว่ามาด้วยกันใช่ไหม ซ่อนเงินไว้ที่ไหน โจรที่ถือปืนกับมีดยาวทำท่าจะเล่นงานแต่ถูกเพชรใช้ประแจฟาดจนอาวุธหลุดมือ ไม่กี่นาทีเพชรก็เล่นงานพวกโจรทั้งสามจนหมอบ

หัวหน้าทึ่งฝีมือของเพชร ขอบใจที่เสี่ยงมาช่วยถามว่าเพชรรู้ได้ยังไงว่าตนโดนปล้นที่นี่ เพชรมองไปที่อีแก่ที่จอดอยู่ หัวหน้าเดินไปแตะรถพูดกับอีแก่ว่า

“สงสัยเอ็งกับมันน่าจะเป็นคู่กันจริงๆแล้วว่ะ” เพชรตื่นเต้นถามว่าหัวหน้าขายอีแก่นี่ให้ตนแล้วเหรอ พอหัวหน้าพยักหน้า เพชรดีใจมากขอบคุณหัวหน้าไม่หยุดปาก

“เอ็งไม่ต้องขอบคุณหรอกว่ะเพชร ทั้งหมดนี่ก็มาจากสิ่งที่เอ็งทำทั้งนั้นแหละ แต่บอกก่อนนะเพชร อีแก่นี่เอาไปแล้วเอ็งอย่ามาคืนก็แล้วกัน เพราะเอ็งก็รู้แล้วว่านังนี่มันฤทธิ์เยอะแค่ไหน”

เพชรบอกว่าตนรับมือได้ หัวหน้าบอกว่างั้นก็ไปซ่อมบำรุงเตรียมทรหดกับเส้นทางที่เพชรต้องเจอ เพชรรับคำหนักแน่นมอง “อีแก่” อย่างมั่นใจเปี่ยมด้วยความหวัง