ปีกหงส์
ตอนที่ 12
“ฉันขอโทษด้วย คือจะออกมาเดินสำรวจ แต่มาเจอช้าง”
“ช้างป่าชอบเข้ามาตอนกลางคืนครับ เขามาหากล้วยมาหาใบไม้อร่อยๆกินครับ รอสักครู่นะครับ ผมตัดต้นนี้ออกได้ คุณผู้หญิงก็ออกมาได้แล้วครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ” ลินินยิ้มหวานให้เจ้าหน้าที่ แต่ใจหวาดหวั่นกับท่าทีเฉยชาของทินภัทร ไม่เข้าใจเขาโกรธอะไรเธอหนักหนาถึงต้องทำกันแบบนี้ ฝ่ายทินภัทรทั้งดีใจและไม่พอใจที่เจอลินินที่นี่
“มารผจญ” ด่าเสร็จทินภัทรมองกลับไปทางกอไผ่ร้อนใจเป็นห่วงลินินไม่รู้ว่าถูกช่วยออกมาอย่างปลอดภัยหรือยัง...
เจ้าหน้าที่ช่วยลินินออกจากกอไผ่ได้ในที่สุดแม้ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากถูกกิ่งไม้บาดตอนวิ่งหนีช้าง เธอขอบคุณและขอโทษเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ทำให้วุ่นวาย
“ไม่เป็นไรครับ คุณผู้หญิงมีแผลนะครับ ผมจะไปเอายามาให้”
“ขอบคุณค่ะไม่เป็นไร เอ่อ ฉันมีติดตัวมาค่ะ” ลินินโกหกหน้าตาเฉย
“กลับที่พักถูกไหมครับ ผมพาไปส่งครับ”
ลินินทำเหมือนไม่รู้จักทินภัทร แต่งเรื่องว่าอยากจะขอบคุณชายคนเมื่อครู่ที่ช่วยเหลือเธอไว้ ไม่ทราบว่าเขาอยู่ที่ไหน เจ้าหน้าที่แจ้งว่าเขาชื่อคุณทินภัทรเป็นเจ้าของที่นี่ เดี๋ยวตนจะพาไปพบ ลินินแอบยิ้มสมใจ
ไม่นานนักเจ้าหน้าที่พาลินินมาตามทางเดินใกล้ถึงบ้านพักของทินภัทร เธอรีบบอกเขาว่าไม่ต้องไปส่งถึงที่ แค่ชี้บ้านหลังนั้นให้ดูก็พอ เจ้าหน้าที่รับคำแล้วชี้ไปยังทิศทางที่ตั้งของบ้านพักเป้าหมายก่อนหันหลังจากไป เธอรีบจัดเสื้อผ้าหน้าผมเท่าที่พอทำได้ สูดลมหายใจเข้าเรียกความเข้มแข็งก่อนเดินตรงไปหาทินภัทร ครั้นมาถึงหน้าที่พักกลับยืนจ้องประตูไม่กล้าเรียกไม่กล้าเคาะ
ooooooo
ทินภัทรหงุดหงิดที่ตัวเองคิดถึงแต่ใบหน้าของลินิน ลุกพรวดเดินไปกระชากประตูบ้านเปิดผลัวะต้องตกใจที่เห็นลินินตัวเป็นๆยืนอยู่ในสภาพมอมแมมผมเผ้ารวบไว้ลวกๆท่าทางอิดโรย เธอเห็นเขาก็ดีใจผวาจะเข้าไปหา
เขาเองก็เผลอดีใจกางแขนจะกอด พลันภาพอรนุชผุดขึ้นมาในหัวของเขาก็เลยอ้าแขนค้าง พลอยทำให้เธอชะงักไปด้วย เขาถามเสียงมะนาวไม่มีน้ำว่ามาทำไม มาได้อย่างไร เธอขอให้ปรางทิพย์พามาหาเขา
“ปรางมาจากกรุงเทพฯเหรอ”
“ค่ะ ฉันขอให้เขามาด้วย”
“เอาเขามารับใช้ เขากำลังท้อง คนไม่มีมนุษยธรรม”
หญิงสาวตัดพ้อทำไมกล่าวหากันแบบนี้ เธอตั้งใจเอาปรางทิพย์มาคืนให้ เขาขอร้องอย่ามาทำเป็นพูดดี เพราะคนอย่างเธอไม่เคยหวังดีกับใครโดยเฉพาะผู้หญิงด้วยกัน แย่งของของคนอื่นไม่พอยังทำให้คนนั้นต้องตาย ดังนั้นเธอไม่มีสิทธิ์มาอ้างความดี ลินินคิดว่า บางทีลูกในท้องปรางทิพย์อาจเป็นลูกของเขา
ชายหนุ่มฉุนขาด นี่ถ้าไม่ติดว่านุ่งขาวห่มขาวเพื่อภาวนาให้แม่ที่กำลังป่วยหนักเพราะมีสาเหตุมาจากนังผู้หญิงใจร้ายคงตบปากเธอไปแล้ว และสั่งให้หยุดทำร้ายเขากับครอบครัวสักที ลินินงงหนักตัวเองไปทำอะไรให้ อุตส่าห์ทำดีที่สุดเพื่อให้เขากับปรางทิพย์ได้กลับมาเหมือนเดิม เขาเสียงเขียวใส่อย่ามาพูดเอาดีใส่ตัว เธอกับแมคชอบพอกัน ก็เลยคิดกำจัดปรางทิพย์ให้พ้นทาง ด้วยการเอาเขาเป็นเหยื่อ
“มโนไปใหญ่แล้ว ฉันเป็นเมียคุณ แล้วทำไมฉันจะต้องเอาคุณมาเป็นเหยื่อ”
