ปีกหงส์
ตอนที่ 1
“เราอายุสิบแปดกันแล้ว สมัยนี้อายุสิบสองสิบสามก็เป็นแฟนกัน ไปเที่ยวด้วยกันทั่วบ้านทั่วเมือง”
“คุณแม่กับพี่ทินอาจไม่ชอบใจ”
“และเขาจะไม่พอใจด้วยไหมถ้าผมจะบอกพวกเขาว่าผมรักนุช” สิโรจน์คว้ามืออรนุชมาจูบบอกอีกครั้งว่ารักเธอ หญิงสาวเขินมากเพราะตัวเองก็มีใจให้เขาเช่นกันแต่ไม่วายติงว่าเราสองคนยังเรียนไม่จบ
“เรากำลังจะจบมัธยมปลาย เรียนจบผมจะขอหมั้นขอแต่งงานกับนุช”
“ไม่ไหวหรอกค่ะ คุณแม่กับพี่ทินไม่ยอมหรอกค่ะ นุชยังต้องเรียน สิโรจน์ก็ต้องเรียน”
“เรียนไปรักไปไม่เห็นจะแปลกอะไร ทำไมต้องไปกดดันตัวเองว่ารักชอบกันไม่ได้ ถามจริงๆผมมองผิดหรือเปล่าว่านุชก็รักผมเหมือนกัน ใจเราตรงกัน” คำถามซึ่งหน้าของสิโรจน์ทำเอาอรนุชหน้าแดงซ่าน เขาเห็นเธอเขินอายก็ยิ่งย่ามใจโอบกอดเธอไว้ และหอมแก้มอีกฟอดใหญ่...
มยุรีเห็นแมคพาปรางทิพย์มาส่งบ้านก็ขอบใจเขามาก เขายินดีทำให้ หากวันหลังปรางทิพย์จะไปไหนเขาพร้อมจะดูแล หญิงสาวอึดอัดใจมากอยากไปให้พ้นหน้าจึงตัดบทขอบคุณเขาที่มาส่ง ขอตัวก่อนแล้วจ้ำพรวดๆเข้าข้างใน แมคมองตามยิ้มย่องก่อนหันมาชวนมยุรีให้ไปกันได้แล้ว
“ไม่อยากไปที่เดิมแล้ว กลัวจะเกิดปัญหาอีกและถ้าคุณทินรู้เข้าจะโกรธน้ามาก”
“ที่อื่นมีมากมายให้เราไปสนุก” แมคว่าแล้วพามยุรีออกไป ปรางทิพย์แอบมองตามแม่สีหน้าไม่สบายใจ
ooooooo
ณ ออเรนจ์คาเฟ่ สถานบันเทิงหรูหรา
ดารณีกับพวกและก้องนั่งดื่มกันไปพลางคุยกันเรื่องที่เทวาพี่ชายของธัญญาต้องมาตายเพราะเปิดศึกชิงลินินกับพวกจิ๊กโก๋ไปด้วย
จังหวะนั้น ก้องถึงกับตาโตอ้าปากค้างเมื่อเห็นภัสสรจูงมือลินินที่หน้าตื่นๆเข้ามา แม้จะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาไม่แพง แต่พอมาอยู่บนตัวลินินทุกอย่างดูหรูดูแพงไปหมด ดารณีเห็นสีหน้าก้องก็หันมองตามสายตา เห็นศัตรูคู่อริก็หน้าตึงทันที ก้องถูกใจลินินมากถึงกับเพ้อว่าตัวจริงสวยกว่าในข่าวอีก
ภัสสรจูงมือลินินผ่านโต๊ะของดารณีกับพวกไปโดยที่ลินินไม่ได้สนใจมอง พนักงานปราดมาต้อนรับ ภัสสรกระซิบบอกว่าจองโต๊ะไว้แล้วในชื่อท่านกร พนักงานรีบเดินนำออกไป ดารณีตะโกนเรียกลินินเสียงลั่น เธอตกใจหันมองตามเสียงโดยไม่ได้พูดอะไรด้วย ก่อนเดินต่อไปกับภัสสร
“ได้ยินว่าหนีออกจากบ้านแม่หมอ ที่แท้มาทำมาหากินอะไรแถวนี้หรือ” ดารณีตะโกนลั่น ภัสสรหันขวับ
“ขอโทษด้วยนะคะ เราสองคนมีธุระ ไม่มีเวลาหยุดคุยหรือให้ใครถามอะไร” ภัสสรว่าแล้วจูงลินินเดินต่อ ไม่ปล่อยให้ใครขัดจังหวะอีก ดารณีแค้นมากที่ยังไม่ทันได้ด่าลินิน ชวนเพื่อนๆให้ช่วยกันดูว่ามันไปนั่งที่ไหน...
ทุกคนตะลึงเมื่อเห็นภัสสรกับลินินไปนั่งร่วมโต๊ะกับท่านกร พ่อของพัดชา ดารณีใส่ร้ายลินินอย่างไม่อายปากว่าแม่เล้าคนนั้นพามันมาขายตัวให้ท่านกร ก้องขอร้องอย่าเพิ่งคิดในแง่ร้าย พวกนั้นอาจมาคุยเรื่องงานกันก็ได้ ไม่ว่าเขาจะช่วยพูดแก้ต่างอย่างไร ดารณีก็ไม่ฟัง ยังปักใจเชื่อว่าลินินมาขายตัวแลกเงิน
เพื่อนๆเห็นก้องคอยแก้ตัวแถมยังมองลินินตาเป็นมันก็สะกิดให้ดารณีดู เธอทนไม่ไหวชวนก้องกลับ เขาไม่ยอมขยับ ยังอยากอยู่ต่อ ดารณีกับเพื่อนก็เลยกลับกันเองทิ้งเขาไว้อย่างนั้น
