ปีกหงส์

ลินินบอกอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้จักกำลังโทร.ถามที่อยู่จากญาติแต่ไม่มีใครรับสาย แล้วกดโทร.หา เทวีเป็นครั้งที่สาม โชคไม่ดีแบตฯหมด เธอมืดแปดด้านไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทินภัทรเองก็จนปัญญาไม่รู้จะพาเธอไปส่งที่ไหนก็เลยต้องพาไปนอนที่ห้องพักหรูของตัวเองโดยให้นอนที่โซฟา ส่วนเขานอนในห้องนอน ระหว่างที่เขาอยู่กับเธอจะสวมหน้ากากกันฝุ่นพิษไว้ตลอดทำให้เธอไม่รู้ว่าเขาคือชายสวมแว่นดำที่ช่วยเธอเมื่อวันก่อน...

ระหว่างภัสสรกำลังนั่งนับเงินที่ได้จากหลอกลินินไปสังเวยท่านกรอยู่ในห้องพักอย่างมีความสุข ร้อยเวรใช้มือถือของท่านกรโทร.มาหา เนื่องจากเป็นเบอร์สุดท้ายที่ท่านพูดด้วยก่อนเสียชีวิตในคาเฟ่ เชิญเธอมาให้ปากคำที่สถานีตำรวจ ภัสสรตกใจแทบร่วงจากเก้าอี้ มือถือหล่นพื้น เสียงร้อยเวรร้องเรียกเธอให้มาคุยสายด้วยยังดังรอดมาจากมือถือแต่เธอไม่สนใจรีบรวบเงินยัดใส่กระเป๋าเตรียมเผ่น...

ฝ่ายเทวีออกจากห้องน้ำมาหยิบมือถือเพื่อดูว่าใครโทร.หา ปรากฏว่าแบตฯหมด ต้องเอาไปชาร์จ จนแบตฯขึ้นมาหนึ่งขีดถึงเปิดเครื่องได้ ทำให้รู้ว่าลินิน โทร.หา รีบโทร.กลับแต่ติดต่อไม่ได้ก็เลยเลิกโทร. ... 

ขณะลินินกำลังกลุ้มใจที่มือถือแบตฯหมด สายชาร์จก็ไม่มีไม่รู้จะติดต่อเทวีอย่างไร ทันใดนั้น ทินภัทรในสภาพสวมหน้ากากกันฝุ่นพิษพรวดพราดเข้ามายื่นสายชาร์จแบตฯให้ เผื่อเธอจะได้โทร.ติดต่อบ้านที่เธอไม่รู้ว่าอยู่ไหน เพราะพรุ่งนี้ที่นี่ก็จะไม่มีใครอยู่แล้ว เธอรับมันมาโดยไม่ได้ขอบคุณ เขาไม่ว่าอะไรหันหลังจะกลับห้องนอน แต่อยู่ๆก็หันขวับ ลินินตกใจสะดุ้งโหยง

“ไอ้เรื่องมั่นใจในความสวยของตัวเองนี่มันใช้ไม่ได้กับผู้ชายทั่วทั้งโลกหรอกนะ นอนซะรับรองที่นี่ไม่มีผู้ชายหิวกระหายผู้หญิงหน้าตาดี” แดกดันจบ ทินภัทรเข้าห้องปิดประตูโครม ลินินรีบชาร์จแบตฯ แต่สายตาคอยมองไปที่ประตูห้องนอนอย่างไม่ไว้ใจ นั่งตัวตรงระวังแจตั้งใจมั่นว่าจะไม่ยอมนอนเด็ดขาด...

เทวีเห็นข่าวภาคดึกในทีวี มีข่าวการตายของท่านกรจากคมกระสุนที่ไม่ใช่ฝีมือของคนที่ทะเลาะด้วย และมีภาพจากกล้องวงจรปิดของออเรนจ์คาเฟ่ว่าลินินมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ตาย แต่เธอหายตัวไปก่อนตำรวจมาถึง เทวีตกใจมากรีบโทร.หาภัสสร แต่ติดต่อไม่ได้ มั่นใจว่าภัสสรต้องเล่นไม่ซื่อทำให้อดเป็นห่วงลินินไม่ได้...

ทินภัทรเห็นข่าวนี้เช่นกัน ถึงบางอ้อทันทีว่าทำไมลินินถึงไม่มีที่ไปเพราะหนีออกจากบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่กลางดึกเมื่อคืนวานนี่เอง

ooooooo

เช้าวันต่อมา ลินินนั่งหลับคอพับอยู่บนโซฟา ทินภัทรสวมหน้ากากกันฝุ่นพิษสะกิดเรียกให้ตื่นได้แล้ว จะไปไหนก็ให้รีบโทรศัพท์ไปถาม เธอสะดุ้งตื่นรีบนั่งตัวตรง เขาเห็นเธอไม่ทำตามสั่งก็โวยใส่

“โทร.สิ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่รับคนหนีออกจากบ้าน นัดใครไปเที่ยวดื่มกินจนมีเรื่องมีราว”

“ขอโทษมากๆค่ะ คือไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนสักนิด” ลินินพูดจบหยิบมือถือที่ชาร์จเต็มแล้วขึ้นมา ก่อนมองหน้าทินภัทรเป็นทำนองขอความเป็นส่วนตัว เขารู้งานเดินเลี่ยงออกไป เธอโทร.หาเทวี ระวังแจไม่ให้เขาได้ยิน เทวีโล่งอกที่เธอติดต่อมา เห็นข่าวจากในทีวีหมดแล้ว ตำหนิภัสสรที่ทำตัวแย่มากแล้วถามว่าตอนนี้เธออยู่ไหน

“เอ่อ...ลินินอยากรีบไปหาน้าเทวีค่ะ”