ปีกหงส์

ทินภัทรนัดเพื่อนที่นี่เช่นกัน เดินสวนกับดารณีและเพื่อนๆที่เดินก่นด่าลินินตรงทางเข้า เขาไม่ได้สนใจอะไรนักเข้าไปนั่งที่มุมเงียบๆรอเพื่อนที่ติดธุระสำคัญยังมาไม่ถึง...

ทางฝ่ายลินินเริ่มอึดอัดเพราะตั้งแต่มาถึงไม่เห็นภัสสรกับท่านกรคุยธุระอะไรกัน แถมท่านเอาแต่จ้องเธอด้วยสายตาแปลกๆ ภัสสรเห็นว่าได้เวลาทำเป็นมองมือถือ แล้วบอกท่านกับลินินว่าลูกค้าส่งข้อความมาให้โทร.กลับ ขอตัวออกไปโทรศัพท์ก่อน ฝากท่านดูแลหลานสาวด้วยแล้วลุกออกไปเลย ลินินอยากวิ่งตามแต่ไม่กล้า เมื่ออยู่ด้วยกันเพียงลำพัง ท่านกรเอาแต่หยอดคำหวานว่าเธอสวยอย่างนั้นอย่างนี้ไม่หยุด

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงไม่เห็นแม้เงาของภัสสร ส่วนท่านกรก็ยังเพ้อเจ้อถึงความสวยของลินินไม่เลิกจนเธอทนไม่ไหว ขอตัวไปตามภัสสรที่หายไปนานผิดปกติ แล้วลุกขึ้นจะไปท่านคว้ามือ

“ไม่ต้องไป เขาไม่กลับมาหรอก” ไม่พูดเปล่าท่านกรมองเธออย่างหื่นกระหาย ลินินตระหนักในทันทีว่าโดนภัสสรหลอกให้มาที่นี่ รวบรวมความกล้า แกะมือท่านออก ยกมือไหว้ลาขอตัวกลับ ท่านไม่ยอมให้ไปรวบตัวเธอไว้ เธอสั่งเสียงเขียวให้ปล่อย

“จ่ายเงินไปแล้วตั้งมากมายหลายหมื่นไม่ปล่อยแน่ มาพูดจากันดีๆ รู้ไหมว่าชอบหนูมาก เห็นในข่าวปุ๊บ ตัดสินใจปั๊บ เดือนละห้าหมื่น คอนโดฯชั้นดี รถยุโรปหนึ่งคัน”

ลินินโกรธมากผลักท่านกรอย่างแรงจนเสียหลักหัวโขกกับโต๊ะ แล้วหันหลังจะไป ท่านไม่ยอมให้ไปง่ายๆตามไปกระชากแขน ด่าว่าเธอเสียๆหายๆ ลินินไม่ยอมให้โดนด่าฟรีตบท่านหน้าหัน แล้ววิ่งหนี ทุกคนในร้านหันมองมาทางทั้งคู่เป็นตาเดียวกัน ท่านกรเจอคนไม่ยอมก้มหัวให้ก็โกรธจัดตามไปเอาเรื่อง ก้องปราดมาขวาง ยิ่งทำให้เรื่องเลวร้ายมากขึ้น เพราะ ท่านกรหันมามีเรื่องกับเขาแทน

ทั้งคู่เปิดศึกชิงนางต่อยตีกันอุตลุด นักเที่ยวตะโกนโหวกเหวกเรียก รปภ.ของร้านเสียงดังแข่งกับเสียงวิวาท ทันใดนั้นไฟดับพ่ึบ มีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เกิดโกลาหลย่อยๆขึ้น ลินินตั้งหลักได้จะวิ่งหนี แต่สะดุดบางอย่างล้ม พลันมีมือใครบางคนมารวบตัวพาออกไป

ooooooo

ทินภัทรกึ่งลากกึ่งจูงลินินที่ขวัญหนีดีฟ่อมานั่งในรถตัวเอง ครั้นเธอเห็นชัดๆว่าชายที่ช่วยพาหนีสวมหน้ากากกันฝุ่นพีเอ็ม 2.5 แถมพูดจากระโชกโฮกฮากว่าบ้านอยู่ไหนก็ยิ่งผวาขอลงจากรถ อยากกลับบ้านเอง

“ไม่ได้” ทินภัทรว่าพลางหยิบหน้ากากแบบเดียวกันยื่นให้ ลินินไม่ยอมสวมเขาก็เลยใส่ให้เอง แล้วบีบลวดที่ตรงจมูกให้หน้ากากกระชับ ถามย้ำว่าบ้านอยู่ไหน เธอไม่ยอมบอกยืนยันจะลงตรงนี้ เขาตวาดแว้ด

“บอกว่าไม่ได้ หรือชอบเห็นตัวเองเป็นต้นเหตุให้มีการฆ่ากันตายแล้วสนุกมาก ตอนนี้เขากำลังตามหาตัวต้นเหตุให้คนฆ่ากันตายให้ควั่ก”

“ตายหรือคะ ไม่...ไม่จริง”

“ไม่ได้ยินเสียงปืนหรือ ไม่ได้ยินเสียงคนโดนยิงร้องโหยหวนหรือ” คำพูดของทินภัทรทำให้ลินินแทบช็อก ยิ่งเห็นตำรวจยกโขยงกันมาก็ยิ่งตกใจ ทินภัทรเห็นท่าไม่ดีรีบบึ่งรถออกไปอีกทาง เธอตั้งสติได้หยิบมือถือมาโทร.หาเทวี แต่ไม่มีใครรับสาย เทวีกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำได้ยินสายเรียกเข้าแต่ออกมารับไม่ได้ ลินินรอจนสายตัดไปเองก็ลองโทร.อีกครั้ง เหมือนเดิมไม่มีใครรับสาย ทินภัทรซักเธออีกว่าบ้านอยู่ไหนจะบอกได้หรือยัง