นางร้าย

จากนั้นไม่นานแขวลัยมาถึงตึกร้างตามนัด อาทิตย์ที่รอท่าอยู่ทวงถามถึงเงินห้าล้านบาท เธอขอดูคลิปเต็มๆก่อน เขาเปิดคลิปในมือถือตัวเองให้ดู ถ้าเธอคิดว่าเขามั่วคลิปนี้ขึ้นมาเองคงได้เห็นกับตาแล้วใช่ไหมว่าสองคนในคลิปคือน้องสาวของเธอกับพ่อของภวาภพ ทีนี้ถึงตาเขาบ้าง เงินของเขาอยู่ไหน แขวลัยหยิบเช็คห้าล้านบาทออกมาให้ อาทิตย์โวยวายจะบ้าหรือถึงได้จ่ายค่าแบล็กเมล์เป็นเช็ค ขอเงินสดไม่ได้หรือ

“แต่นี่ก็เช็คเงินสด คุณขึ้นเงินได้เลย”

“แล้วผมจะมั่นใจได้อย่างไรว่ามีเงินในบัญชี” อาทิตย์เห็นเช็คเป็นของวิชาญถึงกับหัวเราะลั่น “เฮ้ย อย่าบอกนะว่าคุณไปเอาเงินมาจากคุณวิชาญ ถ้าเขายอมให้เงินคุณหมายความว่าคุณก็ต้องเลิกยุ่งกับไอ้ภวาภพ... สะใจโว้ย ผมได้ทั้งเงินและยังได้ทำลายทั้งคุณและไอ้ภวาภพอีกด้วย ป่านนี้มันคงเหมือนตกนรกเพราะคุณยอมแลกความรักของคุณกับมันเพื่อเงินที่ต้องเอามาให้ผม”

แขวลัยทวงคลิปนั่นทั้งน้ำตา อาทิตย์ยื่นมือถือให้ บอกว่าทุกอย่างอยู่ในนี้ไม่ได้ก๊อบปี้ไฟล์ไว้อีก เธออดเป็นกังวลไม่ได้จะเชื่อเขาได้อย่างไร เขาออกตัวไม่ได้เลวขนาดนั้น อีกอย่างหนึ่งเขาคงไม่ได้เงินห้าล้านบาทจากเธอมาง่ายๆอีก สำหรับเราสองคนจบถาวรแล้วไม่มีอะไรติดค้างกันอีก จากนั้นยิ้มร่าออกไป เธอถึงกับทรุดลงร้องไห้ หยิบมือถือจะโทร.หาภวาภพแต่เปลี่ยนใจไม่โทร.กอดมือถือไว้ร้องไห้โฮ...

บ่ายวันเดียวกันแขวลัยนัดครอบครัวให้มาเจอกันที่บ้าน เขมแปลกใจมีเรื่องอะไรถึงอยากให้พวกเราอยู่กันพร้อมหน้า พรรณีเดาว่าเธอจะแต่งงานกับภวาภพใช่ไหม ทุกคนตื่นเต้นที่จะได้เศรษฐีมาร่วมเป็นครอบครัว ยกเว้นปรางค์ทิพย์ที่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของพี่สาวขอร้องให้ทุกคนฟังพี่แขพูดก่อน แขวลัยนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะบอกว่าตัวเองเป็นมะเร็ง ทุกคนตกใจมากโดยเฉพาะปรางค์ทิพย์ “พี่แข มันเป็นไปได้อย่างไร”

“จะเป็นได้อย่างไรพี่ก็เป็นไปแล้ว”

พรรณีปลอบว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป โรคนี้รักษาให้หายได้ แขวลัยพยักหน้า หมอบอกกับเธอว่าเธอยังเด็กโอกาสหายเป็นปกติมีสูง ล่าสุดทำซีทีสแกน มะเร็งก็ไม่ได้แพร่กระจาย  แต่ทั้งนี้ก็ไม่มีใครยืนยันได้ว่าเธอจะตายหรือไม่ตาย เขม พรรณีกับปรางค์ทิพย์ร้องไห้โฮ แขวลัยยื่นสมุดบัญชีเงินฝากให้พรรณี

“นี่เป็นเงินก้อนสุดท้าย แขอยากให้แม่เก็บไว้ดูแลครอบครัวเรา แม่...แขรู้ว่าแม่เล่นการพนันน้อยลง แต่แขอยากให้แม่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันอีกเลย พ่อ ถ้าแขเป็นอะไรไปจะไม่มีใครดูแลพ่อได้ พ่อต้องเลิกเหล้านะ ปรางค์ ชม เนาว์ พวกแกต้องรักกันดูแลกัน และต่อไปนี้ทุกคน ต้องพึ่งพาตัวเอง  ถ้าวันหนึ่งที่แขไม่อยู่ ทุกคนจะได้ดูแลตัวเองได้ และแขอยากเห็นมันเกิดขึ้นก่อนที่แขจะ...”