นางร้าย

เนื่องจากแขวลัยมีเรื่องเครียดให้ต้องครุ่นคิดหนัก ผลเลือดที่หมอตรวจครั้งล่าสุดค่ามะเร็งไม่ค่อยดีเท่าใดนัก ถึงกับออกปากว่าอยากตาย ไม่รักชีวิตตัวเองแล้วใช่ไหมถึงได้เอาเรื่องเคร่งเครียดมาสุมตัวเองแบบนี้

“อาขอบอกนะ หน้าที่ของแขคือต้องเตรียมทั้งร่างกายและจิตใจให้พร้อม แข...โรคที่แขเป็นมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ถ้าแขไม่จริงจังใส่ใจกับมันโรคมันก็จะทำลายแขได้อย่างรวดเร็ว อาคิดว่าแขน่าจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด สักพักนะ ถ้าอยู่ที่นี่จะเจอสิ่งที่ทำให้เราเครียด อามีโรงพยาบาลที่ต้องไปตรวจทุกอาทิตย์และเป็นโรงพยาบาลที่จะรักษาแขได้ อาทำเรื่องย้ายให้นะ”

“แต่ครอบครัวแข...”

“ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญกับแขเท่ากับชีวิตตัวเองนะ”...

เสร็จจากหาหมอ แขวลัยแวะไปหาอนุวดีที่บ้านเพื่อปรึกษาเรื่องนี้ อนุวดีเห็นด้วยกับหมอ ขืนเธออยู่ที่นี่ต่อไปมีหวังเส้นเลือดในสมองแตกตายก่อน แขวลัยติงหากไปอยู่ต่างจังหวัดใจจะสงบได้อย่างไรในเมื่อยังมีเรื่องให้เป็นห่วงมากมาย สงวนศักดิ์ที่ฟังอยู่ด้วยรับปากจะช่วยกันกับอนุวดีดูแลครอบครัวของเธอให้เอง อนุวดีขัดขึ้นแต่มีเรื่องหนึ่งที่ตนกับสงวนศักดิ์ช่วยอะไรไม่ได้แล้วหยิบนาฬิกาของภวาภพออกมา

“เอาไปคืนเขาแล้วบอกความจริงทั้งหมด เพราะสิ่งที่แขปกป้องคือครอบครัวของเขา แต่สุดท้ายมันก็ไม่เป็นผล แขควรจะไปเคลียร์เรื่องนี้และบอกเขาว่าแขทำเพื่อเขา แขรักเขามากแค่ไหน”...

ออกจากบ้านอนุวดี แขวลัยแวะไปให้กำลังใจปรางค์ทิพย์ให้สู้ชีวิตต่อไปแม้จะเสียโฉมไปแล้ว...

หลังจากคิดทบทวนอยู่หลายตลบ ในที่สุดแขวลัยตัดสินใจไปรักษาตัวที่ต่างจังหวัดตามคำแนะนำของหมอ ระหว่างเก็บเสื้อผ้าข้าวของ พรรณีกับเขมเข้ามาถามว่าจะไปนานไหม เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คงต้องรักษาตัวจนกว่าจะดีขึ้น เขมบอกให้อยู่ตามสบายไม่ต้องห่วงทางนี้ ตนจะดูแลทุกคนเอง พรรณีแขวะตัวเองยังเอาไม่รอด ลูกให้เลิกดื่มเหล้าก็ยังไม่หยุด เขมแก้ตัวดื่มแค่นิดหน่อยเอง แล้วชมพรรณีว่าเก่งที่เลิกเล่นการพนันได้อย่างเด็ดขาด

“โห วันนี้ฝนตกใหญ่ พายุเข้าแน่ๆพ่อชมแม่” ชมจันทร์กระเซ้า พรรณีเงื้อมือจะตีลูกแก้เขิน ทุกคนพากันหัวเราะขำ แขวลัยไม่เห็นวันเนาว์อยู่ด้วยก็ถามหา ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน รู้แค่ออกไปตั้งแต่เช้า ระหว่างนั้นเจ้าตัวกลับมาพอดี ถึงได้รู้ว่าเขาไปเรียนหนังสือมา ทุกคนตกใจอ้าปากค้าง

“ไม่เห็นต้องตกใจเลย คนอื่นดีได้ทำไมฉันจะดีบ้างไม่ได้ แล้วฉันเพิ่งรู้ตัวว่าถ้าขอพี่สาวซื้อมอเตอร์ไซค์ไม่ได้สักที ฉันก็จะสร้างเองมันซะเลย” คำพูดของวันเนาว์ทำเอาทุกคนปลื้มมาก...

ที่บริษัทวี.เค.ของวิชาญ คุณออดเดินมาส่งภวาภพพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณ เขามองเธองงๆไหว้ทำไม เธอทำแบบนี้เพราะเขาช่วยเธอไว้ ถ้าการประชุมวันนี้ไม่มีเขาเข้าร่วมและต้องเลื่อนไปอีก เธอคงต้องตายแน่ๆ

“ผมก็ทำตามที่คุณออดบอกนั่นแหละครับ”

ooooooo