นางร้าย

ภวาภพมองแหวนแต่งงานในมือยิ้มมีความสุข เก็บใส่กระเป๋าแล้วเดินเข้าบ้าน วิชาญเห็นเขายิ้มแย้มเข้ามาไม่วายแดกดันว่าช่างมีความสุขจริงๆ แล้วนี่จะไปไหน ภวาภพแค่จะกลับมาเอาของที่เหลือ วิชาญอยากรู้นี่เขาคิดจะออกไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยลำแข้งของตัวเองอย่างนั้นหรือ เขายอมรับว่าใช่

“ฉันเข้าใจ ตอนฉันอายุเท่าแกฉันก็เป็นแบบนี้ พ่อแม่จะพูดจะเตือนแค่ไหนก็ไม่ฟัง คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันดีและถูกต้อง แต่แกอย่ามั่นใจในตัวเองมากไป”

“ผมไม่ได้มั่นใจในตัวเอง แต่ผมมั่นใจในความรักของผม” ภวาภพพูดไม่ทันขาดคำวิชาญหัวเราะสวนขึ้นทันที

“แกอยากรู้ไหมล่ะว่าความรักของแกมันจะเป็นรักแท้หรือเปล่า”...

ปรางค์ทิพย์รู้เรื่องที่พี่สาวยอมรับเงินจากวิชาญ 10 ล้านบาทแลกกับการเลิกยุ่งกับภวาภพเพื่อเอาเงินก้อนนี้ไปจ่ายให้อาทิตย์ ถามย้ำแน่ใจหรือว่าจะทำแบบนี้ เธอพยักหน้าตัดสินใจแล้วว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุด

“แล้วคุณภวาภพล่ะ เขาจะต้องเสียใจและเกลียดพี่แขแน่”

“พี่ยอมให้เขาเกลียดถ้ามันจะรักษาครอบครัวเขาและครอบครัวเราไว้ได้ ปรางค์รับปากพี่ได้ไหมหลังจากจบเรื่องนี้พี่ขอให้เลิกยุ่งกับคุณวิชาญนะ” การที่แขวลัยยอมสละความสุขของตัวเองเพื่อคนอื่นทำให้ปรางค์ทิพย์ยอมรับปากทั้งที่ก่อนหน้าไม่ยอม...

ในเวลาต่อมาแขวลัยมาที่ร้านอาหารตามนัด เห็นวิชาญรอท่าอยู่ เขาเชิญเธอนั่งก่อน แล้วถามว่าข้อเสนอให้เงิน 10 ล้านบาทเพื่อให้เลิกยุ่งกับลูกชายของตนตกลงจะเอาอย่างไรรับหรือไม่ เธอต่อรองขอเพิ่มเงินอีก 5 ล้านบาทเป็น 15 ล้านบาทแล้วเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับลูกชายของเขาอีก ภวาภพที่หลบอยู่ด้านหลังงงมากที่อยู่ๆเธอกลายเป็นคนแบบนี้

“โอ้โห เธอเปลี่ยนไปจริงๆ แถมยังกล้าต่อรอง แล้วฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่าถ้าฉันให้เงินเธอไปแล้วเธอจะเลิกยุ่งกับภพจริงๆ ในเมื่อเธอก็เคยผิดสัญญา ว่าอย่างไรล่ะ แม่นักต่อรอง ฉันจะเชื่อเธอได้อย่างไรถ้าเธอทำให้เชื่อเธอไม่ได้ อย่าหวังว่าฉันจะให้เงินเธอไปง่ายๆเพราะฉันไม่ได้กินหญ้า”

“อันที่จริงฉันก็ไม่คิดจะจริงจังกับคุณภพตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันแค่คิดว่าเขารวย เขาจะพาฉันขึ้นไปยืน ในจุดที่สูงสุดได้ ที่ฉันผิดสัญญาและทำเป็นหยิ่งในศักดิ์ศรีก็เพื่อให้เขาหลงให้เขาประทับใจในตัวฉันและแน่นอนมันได้ผล สิ่งที่ฉันต้องการจากเขาก็แค่เงินจากครอบครัวคุณ แต่เขาดันหันหลังให้กับครอบครัวแล้วจะมาใช้ชีวิตเอง มาถึงจุดนี้ฉันไม่ต้องการและเขายังจะมาเป็นภาระให้กับชีวิตฉันอีกด้วย”