มนตราลายหงส์
ตอนที่ 5
พอเกิดระเบิดพ่อจ่อยก็มาลากจ่อยกลับบ้านไม่ยอมให้อยู่เรียนเต้นอีก จ่อยไม่ยอมไป แหวนพลอยบอกพ่อจ่อยให้รอคุณพัสกลับมาก่อน พ่อจ่อยถามว่า “รอให้ถูกระเบิดตายก่อนน่ะหรือ ไม่เอาเว้ย”
ขวัญกมลรอโอกาสอยู่แล้ว สำทับทันทีว่าตนเคยเตือนจ่อยแล้วว่ามันเสี่ยง ตอนนี้คนร้ายกลับมาแล้ว ต่อไปก็เหมือนรอวันตาย
“โว้ย!” แหวนพลอยร้องอย่างสุดทน บอกให้ขวัญกมลช่วยหุบปากตัวเองได้ไหม ประชดว่า “ถ้าพูดแล้วไม่สร้างสรรค์ก็ไปนั่งร้องไห้รอคุณพัสมาปลอบริมบึงโน่น เชิญค่ะ!”
ขวัญกมลโทษว่าคนที่ทำให้คนร้ายตามพัสกรมาถูกคือเธอ! เพราะเธอชอบแชร์ ชอบไลฟ์ ชอบอัดคลิปพัสกรลงโซเชียล คนร้ายเลยรู้ว่าพัสกรอยู่ไหน ทำอะไร แค่มี 4 จีมันก็รู้ทุกอย่าง โทษว่า...
“ฉันกับพัส เราอุตส่าห์หนีมาอยู่ที่นี่ แต่เธอก็ไปป่าวประกาศไปเรียกคนร้ายมันกลับมา”
แหวนพลอยอึ้ง พูดไม่ออก พ่อจ่อยลากจ่อยออกไปบอกว่า “พล่ามกันต่อไปนะ กูไม่อยู่แล้ว...ไป!” แหวนพลอยตามไปขอร้องให้รอคุณพัสกรกลับมาก่อน ก็ถูกพ่อจ่อยผลักจนล้ม จ่อยสะบัดมือจากพ่อวิ่งมาดูแหวนพลอย
พ่อตามมาลากถามว่าไม่กลัวตายหรือไง
“กลัว แต่จ่อยจะสู้ จะสู้กับทุกคนที่นี่”
“มีแต่เด็ก สตรี คนชรา จะไปสู้อะไรกับใครได้วะ”
“แล้วถ้ามีทหารจากหน่วยรบพิเศษด้วยล่ะ” เบนถามแทรกขึ้น
“กับคนที่มีอาชีพเป็นผู้พิทักษ์ป่าอย่างผมมาอยู่ด้วยล่ะครับ” อิสร์ถามต่อ ทั้งสองบอกว่าพวกตนจะมาเป็นบอดี้การ์ดให้ลูกลุง ช่วยเชื่อใจพวกเราด้วย พ่อจ่อยมองทั้งสองงงๆว่าเป็นใคร?
เบน อิสร์และพัสกร ช่วยกันสำรวจรอบบ้าน วางแผน จัดเวรยามเฝ้าทางเข้าออกสามจุดตลอด 24 ชั่วโมง พัสกรบอกว่าตนติดตั้งกล้องวงจรปิดกับสัญญาณกันขโมยรอบบ้านแล้ว เบนบอกว่าเกาะกลุ่มกันให้แน่นจะรักษาความปลอดภัยได้ง่ายกว่า
แต่แล้วตองใบกับวันชัยก็ขอกลับบ้าน วันชัยบอกว่าตนอยากประกวดแต่มันน่ากลัว พัสกรเดินเข้าไปหาทั้งสองพูดอย่างอ่อนโยนว่าครูเข้าใจ ไม่เป็นไร พ่อจ่อยเรียกจ่อยให้กลับ จ่อยบอกพ่อไปทันทีว่า
“จ่อยจะอยู่!! เราได้รางวัลมาแล้ว เราชนะทีมฉัตรชัยด้วย อีกนิดเดียวเราก็จะได้ไปยังบลัดคอนเทสต์แล้ว แล้วเราก็ต้องชนะเหมือนกัน”
จุ๊บโพล่งว่าตนก็จะอยู่เพราะไม่รู้จะไปไหน มาร์คก็ยืนยันเด็ดเดี่ยวว่าตนจะอยู่ ตนอยากเต้น เรียนหนังสือ และมีครูที่ดีจริงๆ
พัสกรมองจุ๊บกับจ่อยอย่างซาบซึ้งใจ จ่อยเข้ามากอดพัสกรไว้ ตองใบกับวันชัยมองเพื่อนๆอย่างรู้สึกผิด แต่พัสกรก็ดึงทั้งสองเข้าไปกอดด้วย เต้เหมือนจะซึ้งใจด้วย แต่พอเหลือบมองขวัญกมลเห็นเธอกังวล ผิดหวัง
ooooooo
