มังกรเจ้าพระยา
ตอนที่ 15
“ผมจำได้ว่ามือปืนชื่อไอ้เขี้ยว ส่วนคนขับรถที่พาหนีคือโทนี่ ชาง ทั้งคู่เป็นคนของอาฟงครับท่าน”
“จากนี้ไปคุณไปรื้อฟื้นคดีเก่าของอาฟงออกมาให้หมด คดีไหนจับได้จับ ไม่ต้องกลัวอิทธิพลอะไรทั้งสิ้น ผมจะเดินหน้าโค่นอาฟงลงให้ได้”
“ครับท่าน”
ทางฝ่ายโทนี่ที่หนีไปได้ เขาโทร.รายงานฟงว่าวันชัยไม่ตาย ฟงย้อนถามอย่างหงุดหงิดว่ามันรอดได้ยังไง
“ไอ้ผู้กองทอมมันมาอารักขา ต้องมีหนอนบ่อนไส้แน่ๆครับ”
“แต่เรื่องนี้ฉันคุยกับแกคนเดียว ไม่ได้บอกใครเลย”
“คุยที่ไหนครับ”
“บ่อน”
“ต้องเป็นคนในบ่อนคนใดคนหนึ่งแน่ๆ”
ฟงรีบวางสายจากโทนี่แล้วถามดารณีว่าเราย้อนดูภาพวงจรปิดของบ่อนจากที่บ้านได้ใช่ไหม
“ได้ค่ะ”
“งั้นเปิดภาพวงจรปิดช่วงเย็นตอนที่ผมคุยโทรศัพท์ในบ่อนให้ดูหน่อย”
ดารณีจัดการให้ทันที แล้วก็เห็นเสี่ยโจกับซิตี๋แอบฟังตอนฟงคุยโทรศัพท์
“ต้องเป็นมันแน่ๆ”
“ดาเตือนมานานแล้วว่าคนอย่างมันไม่มีทางจริงใจกับฟงเด็ดขาด”
“สารเลว!” ฟงคำราม...แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
เสี่ยโจกับซิตี๋ย่ามใจมากหลังได้สิทธิ์ไปไหนมาไหนโดยสะดวกเพราะทำให้ฟงไว้เนื้อเชื่อใจมาตลอด แม้แต่เข้ามาขโมยเงินในตู้เซฟที่บ่อนก็เคยทำ อีกทั้งยังแอบส่งข่าวให้ใครต่อใครเพื่อทำลายฟงลับหลัง และยังเคยกลั่นแกล้งเชนลูกน้องเก่าจนโดนฟงสั่งฆ่ามาแล้ว
แต่ความจริงวันนั้นที่ลูกน้องฟงยิงเชนเป็นเพียงการจัดฉากที่ปิงร่วมมือด้วย และวันนี้เองเชนที่ยังไม่ตายก็กำลังกลับมาเอาคืนเสี่ยโจที่แอบไปคุยกับเสี่ยกังเรื่องที่ปล้นเงินห้าล้านของฟงมา
เชนปลอมตัวจนไม่มีใครจำได้แอบมาล่วงรู้แผนการของเสี่ยโจที่จะเปิดทางให้เสี่ยกังเข้าไปปล้นบ่อนของฟง ได้เงินเท่าไหร่เสี่ยโจไม่ขอส่วนแบ่ง แต่จะขอเงินที่ปล้นไปคราวก่อนห้าล้านคืนมาสี่ล้าน ที่เหลือหนึ่งล้านให้เสี่ยกังเก็บไว้เป็นค่าเหนื่อยให้ลูกน้อง เสี่ยกังตกลงโดยดีและรอความพร้อมเพื่อปล้นบ่อนเอาเงินของฟงมาใช้ให้หนำใจ
รุ่งขึ้นเป็นวันเลือกตั้ง เสี่ยเฉินออกไปใช้สิทธิ์แต่เช้าก่อนฟางเสียอีก ฟางออกไปพร้อมไมค์ เสร็จแล้วเลยไปเยี่ยมหมวดมดที่โรงพยาบาลซึ่งหวังว่าจะเจอทอมด้วยแต่ต้องผิดหวัง สองคนอดคิดไม่ได้ว่าทอมคงตัดขาดเราแล้ว
จ่าเฉียบเฝ้าหมวดมดที่ออกจากห้องผ่าตัดแล้ว แต่ยังไม่ฟื้น ความจริงทอมก็อยู่แต่พอรู้ว่าสองคนนี้มาก็รีบหลบออกไปก่อน จ่าเฉียบเลยต้องรับหน้าอยู่คนเดียว
“หมวดมดเป็นยังไงบ้างคะ”
“ตั้งแต่ออกจากห้องผ่าตัดก็ยังไม่ฟื้นเลยครับ นอนอยู่แบบนี้มาหลายวันแล้ว”
“หมอว่าไงบ้าง”
“หมอก็บอกว่าต้องรอให้คนไข้ฟื้นตัวเอง แต่หมอก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อไหร่เหมือนกันครับ”
“เรื่องร่างกาย...ถ้าฟื้นขึ้นมาจะเป็นอะไรไหมคะ”
“เรื่องนี้ผมก็ถามหมอเหมือนกันครับคุณฟาง หมอเองก็ยังตอบไม่ได้ บอกแต่เพียงว่าให้รอดูอาการ”
“อืม...แล้วเจ้านายจ่าอยู่ไหม”
“แกเพิ่งออกไปเมื่อกี้เองครับ เห็นว่าจะกลับไปเอาเสื้อผ้าไปซัก”
“เมื่อไหร่กลับ”
“วันนี้คงไม่กลับหรอกครับ น่าจะไปนานเลย”
“งั้นฝากจ่าบอกผู้กองด้วยว่าพวกเราอยากเจอ อยากคุยด้วย”
“ครับ เดี๋ยวผมจะบอกให้”
ฟางขยับเข้ามาบีบมือหมวดมดที่นอนบนเตียงและก้มลงพูดให้กำลังใจ “ฟางมาเยี่ยม...หมวดต้องฟื้นตัวแล้วกลับมาหาฟาง พวกเรารอหมวดอยู่นะคะ”
หลังจากนั้นสองคนขอตัวกลับ จ่าเฉียบตามออกมาส่งหน้าห้อง ฟางกับไมค์ย้ำอีกครั้งฝากจ่าช่วยบอกผู้กองทอมว่าเราสองคนแคร์ความรู้สึกของเขามาก จ่าเฉียบรับปากและมองตามไปด้วยสีหน้าหนักใจ แต่แล้วทอมก็ออกจากที่ซ่อน จ่าถามผู้กองว่าได้ยินหมดแล้วใช่ไหม
“ได้ยิน”
“ผู้กองโกรธพวกเขาจริงๆเหรอครับ”
“จริง...จ่าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว กลับเข้าไปดูหมวดมดกันเถอะ” ทอมตัดบทแล้วหันกลับเข้าห้อง ทันที
ooooooo
