มังกรเจ้าพระยา
ตอนที่ 15
“ผมก็รักคุณ...ขอโทษนะดา ผมขอโทษ” ฟงร้องไห้โฮ ฟางยืนมองน้ำตาไหล ไมค์เข้ามากอดปลอบเธอ ส่วนคนขับเรือกระโดดน้ำหนี...ฟงรู้ว่าดารณีไม่รอดแน่ เขาคว้าระเบิดออกมาถอดสลัก สายตาจ้องไปที่ไมค์และฟาง “ถ้าจะตายก็ต้องตายพร้อมกัน” พูดจบฟงปล่อยระเบิดในมือลงพื้นเรือ
พริบตานั้นเรือระเบิดตูม! ทอมกับจ่าเฉียบจอดเรืออยู่ห่างๆตกใจมากตะโกนเรียกฟางกับไมค์เสียงหลง พอตั้งสติได้ก็รีบขับเรือเข้าไปใกล้วนดูเผื่อจะมีคนรอด
“ฟาง...ฟางอยู่ไหน...ไมค์ นายตายไม่ได้ ออกมา...พาฟางกลับมา” ทอมตะโกนโหวกเหวกน้ำตาคลอ คิดว่าสองคนนั้นคงไม่รอดแล้ว
“น้ำมันใกล้หมดแล้วครับผู้กอง” จ่าเฉียบ ร้องบอก
“แต่ผมยังหาเพื่อนผมไม่เจอ พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม...ฟาง ไมค์ ผมผิดเองที่วู่วาม ผมทำให้พวกคุณเสียใจ ผมเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ผมรู้แล้วว่าพวกคุณไม่ได้ตั้งใจ ยกโทษให้ผมด้วย”
ทอมก้มหน้าสะอื้นน้ำตาไหลด้วยความสะเทือนใจ สักครู่ได้ยินเสียงตอบกลับมา
“อย่ามัวแต่ร้องไห้ ส่งมือมา”
ทอมเงยหน้าเห็นไมค์กับฟางลอยคออยู่กลางน้ำตะเกียกตะกายเพื่อเข้ามาหาเรือ “พวกคุณยังไม่ตาย”
“กำลังจะตายอยู่แล้วเนี่ย เร็วๆสิ” ไมค์เร่ง... ทอมกับจ่าเฉียบรีบช่วยสองคนขึ้นมาบนเรือ
“รู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหน ตอนที่แกตัดขาดจากพวกเรา” ไมค์ตัดพ้อ ทอมรู้สึกผิดบอกว่าตนก็เสียใจและต้องขอโทษทั้งสองคนด้วย
“ค่ะทอม...ฟางไม่เคยโกรธทอมเลย”
“ผมรู้แล้วว่าคุณสองคนคือเพื่อนที่ดีที่สุดของผม จากนี้ไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความเป็นเพื่อนของเราต้องยังอยู่เหมือนเดิม”
“สัญญานะ”
“สัญญา...สายน้ำจะเป็นพยานว่าจากนี้ความเป็นเพื่อนของเราสามคนจะไม่มีวันเหือดแห้งเหมือนแม่น้ำเจ้าพระยา”
สามคนจับมือและสวมกอดกันด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรภาพที่จะยั่งยืนตลอดไป
ooooooo
–อวสาน–
