มังกรเจ้าพระยา

สุรชัยตกใจมากหลังทราบเรื่องจากนักข่าวคนหนึ่งที่รู้จักมักคุ้นว่าท่านรองวันชัยกำลังตลบหลังฟง ซึ่งนักข่าวคนนี้ยังบอกด้วยว่า

“ถ้าข่าวหลุดออกไปคุณฟงคงจบเห่แน่ ผมว่าท่านต้องหาทางทำอะไรสักอย่างก่อนที่เรื่องมันจะบานปลาย”

“แล้วตอนนี้พวกนักข่าวอยู่ที่ไหน”

“ผมพาทุกคนมาที่ร้านอาหาร ข้อมูลทั้งหมดอยู่ในแฟลชไดรฟ์ รับรองว่าจะยังไม่มีใครส่งข่าวแน่นอนครับ”

“นักข่าว 10 คน แฟลชไดรฟ์ 10 อัน”

“ครับ ถ้าเรายึดแฟลชไดรฟ์มาได้...ก็จะไม่มีหลักฐาน”

“งั้นแชร์โลเกชันมาเลย เดี๋ยวฉันจะส่งคนไปเคลียร์เรื่องนี้ให้”

“ได้ครับ”

สุรชัยวางสายจากนักข่าวแล้วรีบโทร.หาฟงทันที...ฟงได้ฟังก็ตกใจไม่แพ้กัน ยืนยันหนักแน่นว่า

“เป็นไปไม่ได้...ผมไม่เคยรู้จักกับไอ้มือปืนที่ชื่อสุพจน์ รับรองว่าผมไม่ทำอะไรแบบนี้แน่ๆ”

“ผมรู้ว่าคนอย่างคุณไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นหรอก แต่ตอนนี้เราต้องมาแก้ปัญหาเรื่องนักข่าวกันก่อน”

“จะให้ผมทำไงครับ”

“10 คน...คนละ 5 แสน รวมแล้วก็ 5 ล้าน เป็นค่าปิดปาก”

“5 ล้านเลยเหรอครับ”

“อีกแค่ 5 ล้านเอง...แลกกับการได้เป็น ส.ส.ของคุณ”

ฟงลังเลไม่สบายใจนัก แต่ก็ต้องยินยอมในที่สุด “ก็ได้ครับ...เดี๋ยวผมจัดการให้”

ดารณีนั่งฟังอยู่ใกล้ๆ ไม่สบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น พอฟงวางสายก็ถามว่าเราต้องเสียอีก 5 ล้านจริงหรือ

“มันจำเป็น ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเอาเงินจากบ่อนมาหมุนก่อน”

จากนั้นฟงติดต่อปิงที่บ่อนสั่งให้เอาเงินห้าล้านไปส่งให้สุรชัยที่ร้านอาหาร เสี่ยโจกับซิตี๋ได้ยินแล้วแอบส่งข่าวไปยังเสี่ยกังให้ดักปล้นเงินจำนวนนั้น  ซึ่งเสี่ยกังและลูกน้องก็ทำสำเร็จเสียด้วย ฟงได้รับแจ้งเหตุร้ายจากสุรชัยถึงกับอุทานอย่างแตกตื่นตกใจ

“อะไรนะ เงินถูกปล้น”

“ใช่...มีคนร้ายมาดักปล้นเงินก่อนจะถึงมือนักข่าวเพียงนิดเดียว”

“มันเป็นพวกไหนครับ”

“ผมกำลังขอกล้องวงจรปิดมาเช็กภาพ”

“แล้วพวกนักข่าว...”

“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้แฟลชไดรฟ์ทั้ง 10 อันอยู่ที่ผมแล้ว ยังไงพรุ่งนี้คุณต้องเอาเงินมาจ่ายทุกคนให้ครบก่อนเลือกตั้ง”

“ต้องจ่ายอีก 5 ล้านเหรอครับ แล้วผมจะหาเงินที่ไหนมาทัน”

“อย่าขี้เหนียวสิอาฟง นี่มันเหตุสุดวิสัย ถึงเวลาเสียก็ต้องเสีย...อ้อ...เกือบลืม ถึงแฟลชไดรฟ์ 10 อันจะอยู่กับผม แต่ต้นฉบับยังอยู่กับรองวันชัย ยังไง คุณควรไปเคลียร์กับท่านรองให้เรียบร้อยด้วย”

สุรชัยวางสายไป ฟงถอนใจด้วยความกลัดกลุ้ม แล้วถามดารณีว่ายังสนิทกับวันชัยอยู่ใช่ไหม

“ก็ยังคุยกันได้ค่ะ”

“นัดคุยกับท่านรองให้หน่อย”

ดารณีอึดอัดลำบากใจแต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ รุ่งขึ้น เธอนัดพบวันชัยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งโดยที่ฟงไปด้วย แต่หลบมุมซ่อนตัวอยู่คนละโต๊ะ

“ไงครับคุณดา...มีอะไรให้ผมช่วยว่ามาเลย”

“ท่านรองคะ ได้ยินว่าท่านมีภาพต้นฉบับของฟงกับมือปืนเก็บเอาไว้”

“ใช่ มีปัญหาอะไร”

“ดาอยากจะขอซื้อ”

“คุณจะให้เท่าไหร่”

“ท่านอยากได้เท่าไหร่บอกมาได้เลยค่ะ”

“เมื่อวานได้ยินว่าเงินที่มาปิดปากนักข่าวเพิ่งโดนปล้นใช่ไหม”

“ค่ะ แต่ตอนนี้เคลียร์กับพวกพี่ๆนักข่าว

ได้แล้ว จะเหลือก็แต่ของท่านรอง บอกตัวเลขมาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจค่ะ”

“ขอโทษนะคุณดา งานนี้ผมคงให้คุณไม่ได้ มันเป็นหลักฐานของทางราชการ ลงบัญชีเอาไว้แล้ว”

“แต่ท่านคะ เรื่องนี้มันคอขาดบาดตายสำหรับฟงเลยนะคะ ท่านอย่าเปิดเผยให้ใครรู้เรื่องนี้อีกได้ไหมคะ”

“ลูกน้องผมก็หลายคน มันจะรั่วออกไปเมื่อไหร่ผมก็คงห้ามไม่ได้”

“แต่ดากราบล่ะค่ะท่าน อย่าเผยแพร่เรื่องนี้เลยนะคะ หรืออย่างน้อยก็รอให้เลือกตั้งผ่านไปก่อน”

“พรุ่งนี้ก็เลือกตั้งแล้วสินะ”