มังกรเจ้าพระยา
ตอนที่ 1
“อยากตายเหมือนป๊ะมึงใช่มั้ย” จุงไช้ชักปืนเล็งแต่ไมค์สะบัดมือแย่งปืนมาถือไว้อย่างเร็ว แขกในร้านเห็นเหตุการณ์ต่างพากันแตกตื่น ลูกน้องจุงไช้รีบชักปืนจะยิงไมค์แต่อาไช้เข้ามาเอาปืนจ่อไว้ก่อนเลยหยุดชะงักไป
“อย่าเอาความตายของป๊ะผมมาขู่ ผมไม่กลัว แล้วถ้าวันไหนผมสืบรู้ว่าเฮียมีส่วนพัวพัน ผมไม่เอาเฮียไว้แน่”
ไมค์แกะกระสุนปืนของจุงไช้มาเก็บไว้ก่อนส่งปืนคืน อาไช้ก็ทำเช่นเดียวกันกับลูกน้องจุงไช้
“ที่ผมต้องเข้ามายุ่งเพราะผมไม่ชอบเห็นใครทำร้ายผู้หญิง เรื่องของเฮียกับลินดาขอให้ไปตกลงกันดีๆ”
“แต่เราเลิกกันแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นอิสระ เฮียอย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“ก็ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” จุงไช้จ้องไมค์กับลินดาด้วยสายตาอาฆาตแล้วเดินออกไปพร้อมลูกน้อง
ลินดาแสดงอาการหวาดกลัวและออดอ้อนไมค์ไปส่งที่คอนโดจนได้ แถมยังไม่หยุดแค่นั้นตั้งใจชวนเขาขึ้นไปดื่มกาแฟด้วยกัน แต่ไมค์ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า
“คืนนี้ดึกแล้ว ผมว่าคุณพักผ่อนดีกว่า”
“แต่ว่าลินดากลัว...”
“คอนโดที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยคงไม่มีใครเข้าไปได้ง่ายๆหรอกครับ เอาไว้วันหลังดีกว่า ผมยังมีงานต้องทำอีกเยอะ”
“ค่ะ ก็ได้ค่ะ กู๊ดไนต์ค่ะ” ลินดาจำยอมลงจากรถไปด้วยความผิดหวัง
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้นที่บ้านเสี่ยโจ...ดารณีภรรยาสาววัยกระเตาะของเสี่ยโจกำลังเล่นโยคะบริหารร่างกายอย่างตั้งใจ ครั้นเหลือบไปเห็นสามีคราวพ่อเดินเข้ามาเธอก็มีท่าทีเก้อเขินจนโดนอีกฝ่ายหยอกเย้าและตบท้ายด้วยความภูมิใจว่าตัวเองมีเมียสาวและสวยมาก
เสี่ยโจไม่พูดเปล่าแต่เข้าคลอเคลียซุกไซ้เมียสาว แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเชนเข้ามารายงานว่าไอ้เกี้ย บ่อนไก่ มาแล้ว เสี่ยจึงผละจากเมียคนสวยไปที่ห้องรับแขก
เสี่ยโจเรียกเกี้ยมาเพื่อสั่งงานบางอย่างโดยเปิดมือถือโชว์รูปเสี่ยเฉินให้ดู
“เสี่ยเฉิน อดีตเจ้าพ่อคนดัง”
“มันแก่แล้วก็เป็นอัมพาตไปแล้วนี่ครับ”
“ความแค้นของฉันสิบปีก็ไม่มีวันหาย” เสี่ยโจแววตาวาวโรจน์ด้วยความแค้นขณะจ้องรูปเสี่ยเฉิน
เกี้ยเห็นแล้วพอจะเข้าใจเตรียมรอรับคำสั่ง...
บ่ายวันเดียวกันหมวดมดกับตำรวจอีกนายมาที่บ้านเสี่ยเหลียงเพื่อขอพบไมค์แต่โดนอาไช้สกัดไว้ตรงหน้ารั้ว
“คือพวกเราอยากจะขอสอบถามข้อมูลจากคุณไมค์สักหน่อยน่ะค่ะ ใช้เวลาไม่มาก”
“แต่ท่านไม่ค่อยว่างหรอกครับ”
“ไม่ว่างหรือไม่ให้ความร่วมมือกับตำรวจคะ...ถ้าไม่ยอมให้ข้อมูล แล้วแบบนี้ตำรวจจะทำคดีต่อยังไงคะ ฝากเรียนคุณไมค์หน่อยเถอะว่าเรื่องนี้มันสำคัญจริงๆ”
“ครับๆ แล้วผมจะบอกให้นะ แต่วันนี้คุณกลับไปก่อนเถอะ พอดีท่านกำลังจะออกไปธุระ”
ไมค์ในชุดไว้ทุกข์เดินออกมา อาไช้รีบไปที่รถ หมวดมดได้โอกาสปรี่ไปหาไมค์
“คุณไมค์คะ รบกวนหน่อยนะคะ”
“ทำไมตื๊อกันจริงๆ ก็ได้ๆ เอาไว้ผมว่างวันไหนอาไช้จะโทร.ไปบอก”
“ขอบคุณมากค่ะ” แค่นี้หมวดมดก็ใจชื้นว่าเขาไม่ตัดรอน...แล้วรีบกลับไปที่สำนักงานฯพร้อมลูกน้องเพื่อประชุมกับหัวหน้าและทีมงาน
