มังกรเจ้าพระยา
ตอนที่ 1
เมื่อรู้ว่ามีคนลอบเข้ามายิงเฉิน ฟงรีบวิ่งกลับไปหาพ่อบุญธรรมพร้อมๆกับไมค์ ถามทุกคนในกลุ่มนั้นว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า ฟางบอกว่าพวกเราปลอดภัย
“เมื่อกี้เป้าหมายที่มันจะยิงคืออั๊วใช่มั้ย” เฉินถามตรงๆ ไมค์ยอมรับว่าเขาคือเป้าหมาย ฟงถามพ่อบุญธรรมว่ารู้ไหมว่าเป็นพวกไหน “ศัตรูเก่าป๊ะมีอยู่หลายคน ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร”
“รีบกลับบ้านกันก่อนเถอะค่ะ ฟางกลัวจะมีเหตุแทรกซ้อนขึ้นมาอีก”
“ไปหวิน รีบพาป๊ะไปที่รถ”
หวินรีบเข็นวีลแชร์เฉินไปที่รถ ไมค์ ฟง ฟาง และอาไช้เดินคุ้มกันอย่างระแวดระวัง ฝ่ายกลุ่มเสี่ยโจที่ขึ้นรถโดยมีเชนทำหน้าที่คนขับแต่ยังไม่เคลื่อนรถออกจากลาน เสี่ยโจจ้องตามเฉินไปอย่างเคียดแค้น พึมพำว่า
“ไอ้เกี้ยทำงานพลาด”
“อีกไม่นานมันคงสืบรู้แน่ว่าคนยิงเป็นใคร”
“เอ็งไปเคลียร์ให้เรียบร้อยนะเชน”
คำพูดนั้นทำให้ดารณีรับรู้ทันทีว่าคนที่สั่งการให้สังหารเฉินก็คือเสี่ยโจนั่นเอง
ooooooo
กลุ่มของไมค์ที่พาเฉินมาส่งที่รถได้เจอกับผู้กองทอมและจ่าเฉิดที่จอดรถแล้วรีบร้อนลงมาบอกว่าพวกตนได้รับแจ้งเหตุยิงกันที่นี่
“เพิ่งมาตอนนี้ แล้วจะระงับเหตุได้ยังไง” ไมค์พูดเหมือนเล่นแง่ทำให้จ่าเฉิดชักสีหน้าไม่พอใจ ย้อนว่า
“แต่เพิ่งมีคนแจ้งเหตุไปนะครับ”
“งั้นเอาเป็นว่าพวกคุณกลับไปได้แล้ว พวกเราไม่มีอะไรให้ช่วย”
ฟางเห็นท่าไม่ดีช่วยไกล่เกลี่ย “แต่ว่าตำรวจจะช่วยเราสืบหาคนร้ายได้นะคะไมค์”
“ช่วยทำให้ยุ่งมากกว่า”
“ผู้กอง...ผมเข้าใจนะว่าคุณมีเจตนาดี แต่ว่าเรื่องบางเรื่องเราก็แก้ไขกันเองได้ ไม่อยากรบกวนตำรวจ” ฟงตัดบทแล้วพาคนของตนกลับทันที ส่วนไมค์กับอาไช้จะกลับเข้าไปในศาลาแต่โดนทอมกับเฉิดขวางไว้
“บางทีสาเหตุที่พวกนายไม่อยากให้ตำรวจเข้าไปยุ่งเกี่ยวอาจเป็นเพราะกำลังปกปิดความผิดเอาไว้”
“ความผิดน่ะไม่มีหรอก แต่ไม่เชื่อในน้ำยาของพวกนายมากกว่า”
ไมค์ตอบโต้แล้วยิ้มเย้ยทอมก่อนเดินจากไปพร้อมอาไช้ เล่นเอาเฉิดไม่พอใจแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่...
เมื่อกลับถึงบ้าน ฟางยังคาใจไม่หายบ่นกับพ่อและพี่ชายว่า
“ยิงกันขนาดนี้ฟางไม่เข้าใจทำไมถึงไม่อยากให้ตำรวจเข้ามาดูแลคดีกันคะ”
“ฟางอย่าลืมสิว่าป๊ะไม่ใช่คนธรรมดา ในอดีตป๊ะเคยทำอะไรไว้มากมาย ถึงตอนนี้จะวางมือไปแล้วแต่หลายเรื่องที่คดียังไม่หมดอายุความ พี่ว่าถ้าตำรวจเข้ามายุ่งมากเกินไปป๊ะอาจไม่ได้อยู่กับเราแบบนี้”
“เป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอคะป๊ะ”
“ฟงเขาพูดถูกแล้ว วิถีของนักเลงกับตำรวจบางทีมันก็ไปกันไม่ได้ ไมค์กับฟงตัดสินใจถูกแล้ว”
“ค่ะ แล้วแต่ป๊ะค่ะ”
แล้วหวินก็เข็นเฉินเข้าห้องส่วนตัว ฟงเดินแยกไปอีกมุม ฟางไม่สบายใจแต่ก็ต้องยอมรับ...
