ตอนที่ 1
“บางคันก็ไปโผล่กลางสุสาน น่ากลัวจะตาย” นิตยาทำท่าสยอง
“มาค่ะ เดี๋ยวเราช่วยกันดันรถ” ฟางกับนิตยาไปช่วยลุงม้วนดันรถ ส่วนเด็กๆหลายคนเริ่มร้องไห้เพราะทั้งกลัวและหิว แต่ไม่นานนักพวกทอมกับไมค์ก็มาถึง สองหนุ่มแย่งกันช่วยจนเกือบจะวางมวยถ้าจ่าเฉิดไม่คั่นกลาง
ใช้เวลาไม่นานรถก็ขึ้นจากหลุมโคลนได้ ฟางขอบคุณทุกคนที่มาช่วยแล้วขอตัวกลับพร้อมเด็กๆ โดยปฏิเสธทอมกับไมค์ที่จะให้ไปรถของตน แต่ไม่ทันจะขึ้นก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน เม่นกับหินกราดยิงจากในรถที่ขับเข้ามาจนทุกคนต้องพากันหลบวูบวาบด้วยความตกใจ
ทอมกับเฉิดยิงตอบโต้คนร้าย ขณะที่ไมค์ก็ชักปืนแต่อาไช้เตือนว่าเราไม่ใช่ตำรวจและคนร้ายไม่ได้มีเรื่องกับเรา ไมค์จึงเก็บปืนแต่ก็ไม่อยู่เฉยที่จะช่วยเหลือฟางเมื่อเห็นเธอวิ่งออกไปหาเด็กคนหนึ่งที่ยืนร้องไห้อยู่กลางถนน
ไมค์พาทั้งฟางและเด็กหลบหลังต้นไม้ข้างทาง ทอมเห็นดังนั้นก็ห่วงความปลอดภัยของฟางและเด็กจึงวิ่งตะลุยฝ่ากระสุนปืนออกไปจนโดนยิงเข้าที่แขนแต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุดและยิงตอบโต้ทำให้หินทรุดลง ส่วนเม่นวิ่งหนีหายเข้าไปในป่า แต่ทอมกับเฉิดก็ยังไล่ล่ามันไปอีก
ไมค์กับอาไช้ดูแลกลุ่มของฟางที่ได้รับบาดเจ็บกันเล็กน้อย แต่จากนั้นไม่นานทอมกับเฉิดก็กลับมาตรงจุดนี้เพราะกลัวคนร้ายจะย้อนรอยกลับมาทำร้ายคนอื่นๆ
หลังจากปลอบใจเด็กๆจนหายตกใจกันแล้วทั้งหมดก็เตรียมตัวกลับ แต่เพราะทอมโดนยิงบาดเจ็บทำให้ฟางเป็นห่วงอยากให้เขาไปหาหมอโดยที่เฉิด ไมค์ และอาไช้ก็ช่วยกันพยุงทอมขึ้นรถ
“เข้าเบาะหลังดีกว่าครับ รบกวนคุณฟางไปด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวพยุงให้นอนหนุนตักฟางไปก็ได้ค่ะ ฟางจะได้นั่งคอยซับเลือดให้”
ระหว่างนี้ตำรวจท้องที่สองนายขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามา เฉิดจึงขอตัวไปส่งมอบงานก่อน ส่วนฟางรีบเข้าไปนั่งเบาะหลัง ขณะที่ไมค์และอาไช้ช่วยพยุงส่งทอมเข้ามานอน ในจังหวะที่ไมค์กำลังจะยัดตัวทอมเข้ามานั้นจู่ๆทอมก็ลืมตาและยักคิ้วเจ้าเล่ห์ ไมค์รู้ทันที ว่าเขาแกล้งสำออยเพื่อเรียกร้องความสนใจจากฟาง จึงปล่อยร่างเขาแรงๆกระแทกกับเบาะรถ
แต่กลายเป็นทอมยิ่งได้คะแนนสงสารจากฟางเพราะเขาแกล้งโอดโอยสำออยหนักขึ้นไปอีก บ่นว่าขัดๆยอกๆจนฟางต้องช่วยนวดให้ ไมค์หมั่นไส้มากพูดโพล่งว่า
“สงสัยคงจะหมดลมระหว่างทางนี่แหละครับ ยังไงฟางก็ดูแลให้ดีๆก็แล้วกัน”
ไมค์ประชดประชันแล้วแกล้งยัดขาทอมเข้าไปในรถอย่างแรง จากนั้นจะปิดประตูให้หนีบแต่ทอมรู้ทันรีบชักขาหลบพลางแอบยิ้มเยาะใส่จนไมค์โกรธหน้าดำหน้าแดง
เฉิดเสร็จธุระจากตำรวจท้องที่รีบเดินกลับมาขึ้นรถและถามว่า “เรียบร้อยแล้วนะครับ”
“ค่ะ เรียบร้อยแล้ว รีบไปกันเถอะค่ะ ฝากเด็กๆด้วยนะคะไมค์”
ไมค์หน้าหงิก...มองเห็นทอมแอบยิ้มเยาะก็หงุดหงิดไปใหญ่ อาไช้แอบสังเกตก็รู้ว่าไมค์ยังชอบฟาง อยู่อย่างแน่นอน
เฉิดขับรถพาทอมไปตามเส้นทางหลักเพื่อกลับกรุงเทพฯ ทอมนอนหนุนตักฟางและได้ทีออดอ้อนตลอดเวลาทำราวกับอาการหนักเหมือนจะตายทั้งที่เจ็บเล็กน้อย แถมฉวยโอกาสสารภาพรักเธอ อ้างว่าตัวเองคงไม่รอด










