แม่อายสะอื้น
ตอนที่ 14
เทวัญไม่อยากให้คำปันคิดมากจึงโกหกว่าเรื่องที่เขาได้ยินมามันไม่จริง คำปันได้ฟังคุณหมอพูดแบบนี้ก็เบาใจ แต่ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากถามถ้าเขายอมกลับแม่อาย ดาวนิลจะสบายใจขึ้นใช่ไหม เธอกำลังมีชีวิตที่ดี เขาไม่อยากเป็นตัวถ่วง ถ้าเขาไปจากที่นี่ เธอจะได้ไม่ต้องกังวลว่าใครจะรู้ว่าเธอเป็นลูกเขา เทวัญเองก็ตอบคำถามนี้แทนเธอไม่ได้ คำปันตัดสินใจแน่วแน่ ถ้าเป็นแบบนี้เขาจะกลับแม่อาย ฝากคุณหมอดูแลเธอให้ด้วย...
ช่อเอื้องดีใจมากที่พ่อชวนให้เก็บข้าวของกลับแม่อายวันพรุ่งนี้ เดี๋ยวเก็บของเสร็จจะได้ไปลาคุณๆกันและจะได้บอกแม่นมน้อยด้วย เธอรับคำ ถ้าอย่างนั้นขอตัวไปโทร.บอกวรรณาก่อนจะได้ให้มาช่วยเก็บของ ช่อเอื้องยังไม่ทันจะขยับ กล้วยเข้ามาบอกว่าวิไลมาหา เห็นว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย แต่ถ้าเธอไม่อยากเจอตนจะให้ รปภ.ไล่กลับ ช่อเอื้องส่ายหน้าไม่เป็นไร เธอจะออกไปหาวิไลที่หน้าบ้านเองแล้วเดินลิ่วออกไป
คำปันอยากรู้ว่าวิไลมาทำไมจัดแจงสั่งให้กลองจูงมือตามไปโดยที่ช่อเอื้องไม่ทันสังเกตเห็น...
การแอบตามช่อเอื้องครั้งนี้ทำให้คำปันรู้ว่าเรื่องที่แม่นมน้อยเล่าให้ฟังเกี่ยวกับดาวนิลเป็นเรื่องจริง ทั้งเรื่องที่เธอเคยขายตัวมาก่อน และเรื่องที่กลองเป็นลูกของดาวนิลโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ เขาตกใจแทบล้มทั้งยืน คร่ำครวญว่าไม่จริงแล้วเดินกลับไปทั้งน้ำตา วิไลรู้สึกผิดที่ทำให้คำปันต้องมาเจอกับเรื่องเช่นนี้ ช่อเอื้องขอร้องเธอไปให้พ้นๆ อย่ามาให้พวกเราเห็นหน้าอีกแล้วเดินตามพ่อจนทัน เข้ามาช่วยพยุง เขาปัดมือเธอออก
“ปล่อยพ่อ เรารู้มานานเท่าไหร่แล้วช่อเอื้อง ปิดพ่อมานานแค่ไหนแล้ว ทำไม...ทำไมถึงไม่บอกพ่อ”
ช่อเอื้องไม่บอกเพราะกลัวพ่อจะเสียใจ คำปันช้ำใจมาก เบี่ยงตัวหนีมือเธอแล้วเดินน้ำตาไหลพรากจากไป
ooooooo
อีกมุมหนึ่งหน้าบ้าน ทรงพลกับดาวนิลเพิ่งมาถึงยังไม่ทันจะก้าวเท้าเข้าตัวบ้าน ได้ยินเสียงเหมือนมีคนตกน้ำดังมาจากสระว่ายน้ำ ตามมาด้วยเสียงร้องเรียก “พ่อ” ด้วยความตกใจของช่อเอื้อง ดาวนิลไม่รอช้าวิ่งปรู๊ดนำหน้าทรงพลไปยังต้นเสียง เห็นช่อเอื้องโดดลงไปในสระเพื่อช่วยพยุงพ่อเข้ามาเกาะขอบสระ
อารามตกใจ ดาวนิลส่งเสียงเรียกพ่อดังลั่น ทรงพลที่ตามมาด้านหลังถึงกับหยุดกึก แต่ด้วยความฉุกละหุกทำให้เขาต้องเข้าไปช่วยคำปันก่อน ดาวนิลปราดเข้าไปจับตัวคำปันช่วยพาขึ้นจากสระ
“พ่อ...เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่าจ๊ะ”
คำปันไม่ตอบ ได้แต่หันไปบอกให้ช่อเอื้องพากลับห้อง ดาวนิลจะตามแต่ท่านหันมาห้ามไว้ เธอจำใจปล่อยให้ช่อเอื้องพาพ่อออกไป การกระทำครั้งนี้ของดาวนิลทำให้ความลับที่อุตส่าห์ปกปิดมาหลายปีต้องถูกเปิดเผยออกมาในที่สุดว่าเธอเป็นพี่สาวของช่อเอื้อง เป็นลูกของพ่อคำปัน เกิดที่แม่อาย ทรงพลไม่เข้าใจทำไมต้องโกหกกันด้วย เธออ้างว่าไม่มีทางเลือก เธอถูกหลอกเข้ากรุงเทพฯ จับพลัดจับผลูได้เกิดในวงการบันเทิง
“พี่หลิวหลิวสร้างประวัติใหม่ให้เพื่อให้ดาวนิลขาวสะอาดสมตำแหน่งนางเอก ทั้งๆที่ดาวนิลไม่มีความสุขเลยที่ต้องโกหกทุกคน แต่ใครก็อยากมีชีวิตที่ดีไม่ใช่เหรอคะ อยากจะลืมเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น” ดาวนิลเล่าไปร้องไห้ไปด้วย แล้วเล่าเพิ่มเติมอีกว่าเคยคิดจะบอกความจริงทรงพลอยู่หลายครั้งแต่กลัวว่าถ้าเขารู้ความจริงจะรับไม่ได้ ยิ่งถ้าเขารู้ว่าเธอมาจากครอบครัวจนๆ เขาจะยังเห็นเธอคู่ควรกับเขาอีกหรือ
“คุณหยุดดูถูกผมสักที ผมไม่เคยมองใครที่เปลือกนอกแบบนั้น”
“แต่ดาวนิลคนนั้นไม่เคยอยู่ในสายตาคุณเลยต่างหาก ผู้หญิงจนๆที่เคยแสดงต่อหน้าคุณเมื่อนานมาแล้ว คุณจำไม่ได้ด้วยซ้ำ แบบนี้ดาวนิลผิดด้วยเหรอคะที่ไม่กล้าบอกความจริงคุณ ดาวนิลกลัวจะเสียคุณไป”
ทรงพลสับสนไปหมดไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี ลุกหนีขึ้นบ้านไปเลย ดาวนิลถึงกับปล่อยโฮ เทวัญเข้ามาแตะไหล่เพื่อปลอบใจ แล้วบอกให้เธอกลับบ้าน เขาจะไปส่งให้เอง เธอไม่ยอมกลับจะขอไปหาพ่อ เทวัญขอร้องอย่าเพิ่งไปตอนนี้เลย ไว้ให้เขาคุยกับพ่อกับน้องของเธอให้ก่อน เธอถึงได้ยอมกลับ
ooooooo
