แม่อายสะอื้น

ที่โต๊ะกินข้าวในครัวบ้านทรงพล แม่นมน้อยยังไม่ยอมรามือสั่งให้กล้วยกับอ้อยลองหารูปดาวนิลในเว็บไซต์ดาราว่ามีรูปสมัยอยู่เมืองนอกหรือรูปก่อนเข้าวงการบ้างไหม ปรากฏว่าไม่พบแม้แต่รูปเดียวจึงปักใจเชื่อว่าต้องเป็นอย่างที่วิไลกล่าวหา  กล้วยบ่นอุบ ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณดาวนิลจะเป็นได้ขนาดนั้น

“ใครจะรู้ พฤติกรรมก็น่าสงสัยอยู่แล้ว แค่ไม่คิดว่าจะแย่ได้ถึงขนาดนี้”

คำปันเข้ามากับกลองทันได้ยินพอดีถามว่า

คุณดาวนิลทำอะไรหรือ แม่นมน้อยยังไม่ทันจะเล่าเรื่องที่จิดาภาพาพยานมากล่าวหาว่าดาวนิลเคยเป็นผู้หญิงขายตัวมาก่อนจะเป็นดารา ช่อเอื้องเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน แถมมีเสียงรถแล่นมาจอด ทุกคนจึงหันไปสนใจเสียงรถ

“สงสัยคุณพลจะกลับมาแล้วค่ะ” กล้วยวิ่งไปยื่นหน้าดู ก่อนจะหันมาบอกว่าพาคุณดาวนิลมาด้วย แม่นมน้อยสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีเช่นเดียวกับคำปันและช่อเอื้อง...

อีกมุมหนึ่งในห้องนั่งเล่น เทวัญกำลังคุยอยู่กับทรงวุฒิ ตอนที่ทรงพลพาดาวนิลเดินเข้ามา สองหนุ่มแปลกใจทั้งคู่ไปไหนกันมาแต่เช้า ทรงพลยังไม่ทันจะว่าอะไร แม่นมน้อยเข้ามาต่อว่าเขาว่าหายไปไหนมาทั้งคืน

“ดีเลย อยู่กันพร้อมหน้า ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกให้ทุกคนรู้ ผมกับดาวนิลจะแต่งงานกันเดือนหน้า”

ทั้งเทวัญ ทรงวุฒิ และแม่นมน้อยมีความรู้สึกต่อข่าวนี้ด้วยอารมณ์ที่ต่างกัน เทวัญไม่ออกความเห็นใดๆ

ได้แต่นั่งนิ่ง ขณะที่ทรงวุฒิคิดว่าเร็วไปกลัวจะเตรียมงานไม่ทัน ส่วนแม่นมน้อยคิดว่าอะไรๆยังไม่ชัดเจนสักอย่างจะแต่งกันได้อย่างไร ทรงพลรีบตัดบทที่มาพูดเรื่องนี้ก็แค่จะบอกให้รู้ไว้ไม่ได้มาขอความเห็น แม่นมน้อย

ไม่พอใจหันไปฟ้องเทวัญให้ดูน้องชายตัวเอง เมื่อก่อนเคยไม่ฟังใครแบบนี้ที่ไหน

“คุณนมน้อยคะ ฉันรู้นะคะว่าคุณรู้สึกว่าฉัน

ไม่ดีพอสำหรับคุณทรงพล แต่เราสองคนรักกันจริงๆ”

“ความรักมันไม่สำคัญเท่าความจริงหรอกค่ะ ถ้าคุณรักคุณพลจริงก็ตอบมาสิคะว่าเรื่องที่คุณจิดาภาพูดว่าคุณเคยทำงานอย่างว่ามาก่อนมันจริงหรือเปล่า” แม่นมน้อยคาดคั้น ดาวนิลประกาศเสียงกร้าวว่าเรื่องที่จิดาภาพูดไม่เป็นความจริง ท่านไม่เชื่อ และจะไม่ยอมให้ทรงพลแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้จนกว่าทุกอย่างจะเคลียร์ แต่ถ้าเขายังดึงดันจะแต่งให้ได้ เขาคงต้องแต่งงานโดยไม่มีตนอยู่ในงานแล้วแสร้งปาดน้ำตาผละจากไป

ทรงวุฒิไม่ได้คัดค้านการแต่งงานของพี่ชาย

แต่ถ้าแต่งโดยไม่มีแม่นมน้อยอยู่ในงานก็คงไม่โอเค เทวัญขอให้ดาวนิลออกไปรอข้างนอกก่อน ขอพวกเราคุยกันเป็นการส่วนตัว

“ได้ค่ะ ดาวนิลไปรอคุณพลที่รถนะคะ” พูดจบดาวนิลเดินออกมาที่หน้าบ้าน แล้วนึกถึงพ่อกับน้อง

ขึ้นมาได้รีบเดินไปหาแต่ไม่เจอพ่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างสวนซึ่งเป็นที่นั่งประจำ เจอแต่ช่อเอื้องยืนอยู่

ช่อเอื้องต่อว่าพี่สาวที่โกหกตนโกหกพ่อมาตลอด โดยไม่เปิดโอกาสให้พี่ได้แก้ต่าง และยังบอกด้วยว่าตนรู้แล้วว่าพี่เป็นแม่ของกลอง ส่วนพ่อของแกเป็นใคร

พี่ก็คงจะตอบไม่ได้เพราะมันเยอะจนพี่เองก็จำไม่ได้ ดาวนิลเสียใจมากที่ถูกน้องด่า ขอร้องให้หยุดพูดถ้ายังไม่รู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร

“พี่คิดว่าฉันอยากพูดนักเหรอ ฉันจะพาพ่อกับน้องกลองกลับแม่อายให้เร็วที่สุด ฉันจะไม่ยอมให้พ่อต้องมารับรู้เรื่องแย่ๆที่พี่ทำ” ช่อเอื้องต่อว่าจบหันหลังจากไป ดาวนิลทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรง

ooooooo