แม่อายสะอื้น
ตอนที่ 13
ooooooo
ดาวนิลตัดสินใจทำตามที่ตกลงไว้กับจิดาภา จึงมาหาทรงพลที่ทำงานแต่ไม่กล้าบอกเลิกเขาตรงๆ แค่ขอเลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อนอ้างยังไม่พร้อม กลัวจะเตรียมอะไรไม่ทันเพราะมีเวลาแค่เดือนเดียว ทรงพลสงสัยมีอะไรหรือเปล่า คราวที่แล้วไม่เห็นเธอพูดแบบนี้ เธอได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าบอกความจริง
“นี่คุณไม่ได้เปลี่ยนใจใช่ไหม คุณยังอยากแต่งงานกับผมอยู่ใช่ไหม”
“แน่นอนสิคะ ดาวนิลรักคุณมากนะคะ” ดาวนิลมองสบตาเขาเพื่อยืนยันคำพูด ทรงพลรีบตัดบทขอตัวไปทำงานต่อ หญิงสาวตระหนักแล้วว่าการตัดใจจากชายอันเป็นที่รักไม่ง่ายอย่างที่คิด...
ฝ่ายทรงวุฒิเป็นห่วงช่อเอื้องมากแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไรในเมื่อเธอไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง นึกถึงวรรณาขึ้นมาได้ก็เลยโทร.ตามให้มาช่วยดูเธอให้หน่อย ทันทีที่ช่อเอื้องเห็นหน้าเพื่อนซี้โผกอดด้วยความดีใจ จากนั้นเรื่องราวที่อัดอั้นตันใจก็พรั่งพรูออกจากปากเธอ
วรรณาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะถามว่าคนที่มาเล่าให้ฟังเชื่อถือได้จริงหรือ พี่ดาวนิลอาจจะถูกใส่ร้ายก็ได้ ช่อเอื้องเล่าเพิ่มเติมอีกว่าไม่ใช่มีแค่เรื่องที่พี่ดาวนิลมาขายตัว แต่ตนกำลังสงสัยว่ากลองอาจจะเป็นลูกของพี่ดาวนิลก็ได้ พี่หายไปทำงานเป็นปีแล้ววันที่กลับมาพี่อุ้มกลองมาด้วย ถ้าเรื่องที่พี่วิไลพูดเป็นเรื่องจริง มันไม่บังเอิญไปหน่อยหรือ วรรณาสงสัย คุณหมอเทวัญจะรู้เรื่องนี้ไหม
เพื่อความแน่ใจ ช่อเอื้องจึงชวนวรรณาไปถามเรื่องนี้จากเจ้าตัวที่เพิ่งกลับจากทำงาน ทีแรกเขาอึกอักไม่ยอมพูด แต่สุดท้ายก็ยอมรับว่ารู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ใครจะเป็นพ่อเด็กเขาไม่รู้เนื่องจากดาวนิลไม่เคยบอก ช่อเอื้องโพล่งขึ้นทันทีนี่เท่ากับพี่ดาวนิลท้องไม่มีพ่ออย่างนั้นหรือ เทวัญขอให้เธอเห็นใจดาวนิลบ้าง
“ดาวนิลเจอเรื่องที่มันหนักหนามามากนะ แล้วเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดเขาก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น”
“รวมถึงเรื่องที่เขาโกหกทุกคนอยู่ตอนนี้ด้วย เหรอคะ...ทำไมคุณหมอยังจะเข้าข้างพี่ดาวนิลอยู่อีก นี่ถ้าหนูรู้ความจริงทั้งหมดจากปากพี่ดาวนิลเอง หนูคงเห็นใจเขามากกว่านี้ แต่นี่เขาตั้งใจโกหกพวกเราทุกคน”
“ช่อเอื้อง หมอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่หมอ
ขอเถอะ ช่อเอื้องอย่าไปซ้ำเติมดาวนิลเขาเลย ดาวนิลเขาต้องมีความจำเป็นที่ไม่สามารถบอกใครได้” เทวัญพูดไม่ทันจบประโยค ช่อเอื้องเดินหนีไปเลย วรรณาไหว้ลาเขาเสร็จรีบตามเธอจนทันถามว่าจะเอาอย่างไรต่อไป
“ฉันจะบังคับพ่อกลับบ้าน ผู้หญิงคนนี้จะต้องไม่อยู่ในชีวิตพวกเราอีก”...
ครู่ต่อมา วรรณาเดินออกมาหน้าบ้าน ทรงวุฒิที่นั่งรออยู่ถามว่าช่อเอื้องเล่าปัญหาให้ฟังแล้วสบายใจขึ้นไหม เธอส่ายหน้า ทรงวุฒิอยากรู้ว่ามันเรื่องอะไรกัน ทำไมต้องเป็นความลับบอกตนไม่ได้อยู่คนเดียว วรรณาขอโทษด้วย บอกไม่ได้จริงๆ เขาไม่เซ้าซี้ไม่บอกก็ไม่เป็นไร ช่วงนี้ถ้าเธอว่างแวะมาที่นี่บ่อยๆหน่อย
“ไม่น่าเชื่อ นายนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนะ”
ไม่ใช่แค่ดี แต่ทรงวุฒิยังมีน้ำใจ อาสาจะขับรถไปส่งวรรณาที่บ้าน ไม่อยากให้เธอกลับคนเดียวค่ำๆมืดๆ
ooooooo
ช่อเอื้องกลับมาที่ห้องพักเห็นกลองหลับไปแล้ว แต่พ่อยังไม่ยอมนอน เธอชวนท่านกลับแม่อาย จะอยู่ที่นี่อีกทำไม พ่อก็หายป่วยแล้วไม่คิดถึงบ้านบ้างหรือ เรามาอยู่กรุงเทพฯนานแล้ว เธออยากจะกลับบ้านเราแล้ว คำปันยังไม่อยากกลับ จะขออยู่กรุงเทพฯอีกสักพัก เธอไม่เข้าใจจะอยู่ทำไมอยู่ไปก็หาพี่ดาวนิลไม่เจอ
“พ่อยังไม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนนี้” ว่าแล้วคำปันล้มตัวลงนอน ช่อเอื้องมองพ่องงๆ...
ทรงพลกลับจากทำงานแทบหมดเรี่ยวแรงเนื่องจากงานยุ่งมาก เจอแม่นมน้อยนั่งรอท่าอยู่ก็แปลกใจ ดึกดื่นป่านนี้แล้วทำไมยังไม่นอน ท่านรอจะคุยด้วย เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญไว้คุยกันพรุ่งนี้ได้ไหม แม่นมน้อยรีบเล่าให้ฟังว่าวันนี้จิดาภามาที่นี่ พาผู้หญิงคนหนึ่งมาด้วย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเคยรู้จักกับดาวนิลมาก่อน เขาหงุดหงิดทันทีทำไมถึงปล่อยให้จิดาภา
เข้ามาในบ้านหลังนี้อีก
“เพราะเขาบอกว่าเดี๋ยวคุณดาวนิลจะรีบตามมา แล้วคุณดาวนิลก็ตามมาจริงๆ”
ชายหนุ่มถึงบางอ้อทันทีที่ดาวนิลมีท่าทางแปลกๆ
ก็เพราะอย่างนี้นี่เอง แม่นมน้อยพยายามจะเล่าว่าวิไลพูดถึงดาวนิลอย่างไรบ้างแต่เขาไม่ฟัง เชื่อว่าต้องเป็นเรื่องที่จิดาภากุขึ้นเพื่อใส่ร้ายดาวนิลเหมือนที่เคยทำ
มาก่อน แม่นมน้อยเตือนว่าเขากำลังถูกดาวนิลหลอก ทรงพลไม่สนใจจะไปคุยกับจิดาภาให้เลิกยุ่งกับดาวนิลสักที แม่นมน้อยขอร้องเขาอย่าปิดหูปิดตาตัวเองควรจะฟังสิ่งที่จิดาภาพูดบ้าง
“ผมไม่ฟัง ทำไมผมต้องฟังเขาด้วย เขาใส่ความผู้หญิง ที่ผมรักคนที่ผมกำลังจะแต่งงานด้วย”
“เพราะคุณพลจะได้ไม่เลือกผิดไงคะ นมไม่อยากเห็นคุณแต่งงานไปกับผู้หญิงที่เป็นพวกสิบแปดมงกุฎ”
“ผมจะแต่งงานกับใคร ให้ผมเป็นคนตัดสินใจเองเถอะครับนม” ทรงพลพูดจบเดินลิ่วออกไป...
จากนั้นไม่นาน ทรงพลมาพบกับจิดาภาที่หน้าผับตามนัด เธอคิดว่าเขารู้เรื่องที่แม่นมน้อยเล่าให้ฟังหมดแล้วถึงได้อยากมาหาเธอเพื่อขอบคุณที่เธอเปิดโปงนังนั่น แต่เธอคาดผิด ที่เขามาหาก็เพื่อจะมาบอกให้เลิกยุ่งกับดาวนิล จิดาภาพยายามจะแฉความลับของดาวนิลให้ฟัง แต่เขาไม่สนใจ เตือนให้หยุดพูดใส่ร้ายดาวนิลก่อนที่เราสองคนจะต้องเกลียดกัน เธออ้างที่ทำไปทั้งหมดเพราะหวังดีกับเขา
“เรื่องผมกับดาวนิลมันก็คือเรื่องของเราสองคน ผมไม่อยากปล่อยให้คนนอกมามีผลกับการจะแต่งงานกันของเราอีกแล้ว” ทรงพลเสียงกร้าว จิดาภาไม่เข้าใจนังนั่นมีดีอะไรนักหนาเขาถึงได้หลงมันขนาดนี้
ทรงพลไม่ได้หลงแต่รักดาวนิลต่างหาก จิดาภาโพล่งขึ้นทันทีต่อให้มันเคยเป็นผู้หญิงขายตัวมาก่อน
ก็ยังรักอย่างนั้นหรือ ทรงวุฒิที่แอบฟังอยู่อีกมุมหนึ่ง
ถึงกับตะลึง ทรงพลขอให้เธอเลิกใส่ร้ายดาวนิลทั้งที่ไม่มีหลักฐานได้แล้ว เขาทนเธอมามากพอแล้ว ครั้งนี้เธอ
ทำเกินไปจริงๆ ต่อไปนี้เราสองคนไม่รู้จักกันอีก
“แล้วจำไว้นะจิ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ผมจะไม่มีวันปล่อยมือดาวนิลเด็ดขาด” ทรงพลว่าแล้วขึ้นรถขับออกไป จิดาภาได้แต่มองตามเจ็บใจ...
ดึกแล้ว ช่อเอื้องยังข่มตาหลับไม่ลง ครุ่นคิดถึงอดีตตอนที่อยู่แม่อายพร้อมหน้าทั้งพี่ดาวนิล ตัวเธอเองและพ่อ แม้บ้านที่นั่นจะเก่าโทรม ไฟฟ้าติดบ้างไม่ติดบ้าง แต่เราสามคนก็อยู่กันอย่างมีความสุข
ช่อเอื้องเหลือบมองพ่อที่นอนหันหลังให้ สงสารท่านจับใจถึงกับน้ำตาไหลพราก โดยไม่ล่วงรู้เลยว่าคำปันเองก็นอนไม่หลับจมอยู่กับความคิดของตัวเอง...
ดาวนิลซึ่งนอนอยู่บนเตียงในห้องพักหรูก็นอนไม่หลับเช่นเดียวกัน รู้สึกอ้างว้างต่างจากตอนที่อยู่แม่อายลิบลับที่มีทั้งพ่อและน้อง ความเหงาแล่นจับขั้วหัวใจจนต้องร้องไห้ออกมา ทันใดนั้นมีเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เธอปาดน้ำตาทิ้ง เดินไปดูที่ช่องตาแมว ต้องนิ่วหน้าแปลกใจที่เห็นทรงพลยืนอยู่ รีบเปิดประตูรับ...
นอกจากจะไม่เชื่อคำพูดของจิดาภาที่หาว่าดาวนิลเป็นผู้หญิงขายตัวแล้ว ทรงพลยังขอให้เธอแต่งงานกับเขาตามกำหนดการเดิม อย่าเลื่อนออกไป เขารักเธออยากปกป้องดูแลให้มากกว่านี้ ดาวนิลอยากรู้ว่าเขารักเธอจริงๆหรือ แล้วถ้าเธอไม่ได้เป็นดารา ไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิด เขากลับย้อนถามว่าเธอรักเขาหรือเปล่า แค่นั้นที่มันสำคัญสำหรับเขา เธอตอบโดยไม่ต้องคิดว่ารัก ทรงพลดึงเธอมากอด
“ผมสัญญาต่อไปนี้ผมจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณอีก”
หญิงสาวกอดเขาตอบ แล้วแบบนี้เธอจะตัดใจจากผู้ชายคนนี้ได้อย่างไร
