คมแฝก
ตอนที่ 9
อัคนีรับรู้ด้วยญาณพิเศษว่ามาลัยจากโลกนี้ไปแล้ว กัลป์ก็รู้สึกคิดถึงแม่แปลกๆแต่ไม่คิดว่าจะมีใครตาย
อัคนีเฝ้ามองศิษย์เอกด้วยความเห็นใจแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากเตือนสติ
“ทุกสรรพสิ่งบนโลก...ย่อมเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปเสมอ”
กัลป์สงสัยว่าอาจารย์อาจปิดบังบางอย่างแต่ไม่มีเวลาคิดมากต้องตั้งมั่นกับการนั่งสมาธิไล่มนตร์ดำออกจากตัว และในที่สุดความหวังของเขาก็เป็นจริงสมาธิแน่วแน่ทำให้บาดแผลรุนแรงหายสนิท
“อาถรรพณ์ของมีดไสยดำครอบงำเอ็งไม่ได้อีกแล้วไอ้กัลป์...จำความพ่ายแพ้นี้เป็นบทเรียน คมแฝกจะไม่ต่างอะไรกับท่อนไม้ธรรมดาหากจิตใจของเอ็งยังไม่พร้อมจะประสานเป็นหนึ่งเดียวกันกับมัน”
อัคนียินดีมากที่กัลป์หายดีและไม่รอช้าสอนบทเรียนใหม่เกี่ยวกับคมแฝกที่มีอำนาจลึกลับ ไม่ใช่แค่อักขระโบราณที่เขาเคยสลักให้ แต่หมายรวมถึงพลังของผู้ใช้ด้วย
“อำนาจของคมแฝกไม่ได้มีดีแค่เวทมนตร์คาถาหรือวิชายุทธ ไม้ต่างชนิดมีคุณต่างกัน คมแฝกทั้งสี่ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ...ที่ถูกสร้างขึ้นจึงมีความเหมาะสมกับบุคคลที่ต่างกัน”
“คมแฝกจักรวายุพินาศไปแล้ว”
“ที่เหลือคือคมแฝกแสงอัคคี...เข้ามา!”
กัลป์คว้าคมแฝกโจมตีอัคนีตามคำสั่งแต่เพราะพลังเพิ่งฟื้นและจิตใจยังอ่อนแอทำให้พลาดท่า
“เปลี่ยนจากธาตุลมเป็นธาตุไฟ ถ้าคิดครองคมแฝกแสงอัคคี กระบวนท่าของมึงต้องดุดันต้องเด็ดขาดกว่านี้ อย่าใจอ่อนให้คู่ต่อสู้เป็นอันขาด...โดยเฉพาะไอ้แสน!”
คำสอนของอัคนีทำให้กัลป์ฮึกเหิม ท่วงท่าดุดันขึ้นจนปรมาจารย์คมแฝกพอใจมาก
“จะดีหรือร้ายทุกอย่างขึ้นอยู่ที่จิตใจ ถึงอาวุธที่ใช้จะทรงอานุภาพแค่ไหนก็เทียบไม่ได้กับหัวใจที่กล้าแกร่งและเข้าถึงแก่นแท้ของการต่อสู้...”
ooooooo
หลังจัดการฝังศพมาลัยที่ภูผาเพลิงคู่กับก้านพ่อของกัลป์ แสนต้องเข้าป่าเพื่อล่าตัวกัลป์ด้วยตัวเองเมื่อเข้มกับขวานส่งข่าวมาบอกว่ารังสีทำงานพลาด
สิงโตลำพองใจมากเพราะก่อนไปแสนมอบหมายให้เขาลงโทษอินทรีย์ได้ตามใจ ชะตากรรมของเพลิงในคราบอินทรีย์ซึ่งยังสลบไสลเพราะถูกฟาดด้วยคมแฝกของแสนจึงถูกนำตัวไปล่ามโซ่!
กว่าเพลิงจะรู้สึกตัวก็วันต่อมา สิงโตรออยู่แล้วด้วยแววตาเย้ยหยัน
“เนี่ยเหรอวะ...อินทรีย์ เขมราฐ ผู้ยิ่งใหญ่ ถูกล่ามโซ่เหมือนหมาดีๆนี่เอง”
“เลิกเห่าได้แล้วไอ้สิงโต บอกมาเลยดีกว่าว่ามึงต้องการอะไร”
“นายแสนมีคำสั่งให้กูเอาของขวัญมามอบให้มึง”
เพลิงนิ่วหน้าก่อนจะตาลุกเมื่อเห็นสิงโตนำถาดอุปกรณ์เสพยามาวางตรงหน้า มั่นคู่หูของสิงโตจัดแจงสูบยาเข้าหลอดและส่งให้ สิงโตรับมาถือไว้และเล็งไปที่แขนของเพลิง
ขนาดของหลอดและปริมาณยาทำให้เพลิงส่ายหน้าโวยลั่น
“ไอ้บ้า...ฉีดขนาดนี้มันถึงตายเชียวนะโว้ย”
“ไม่ตายก็ติด ขี้ยาอย่างมึงกลัวด้วยเหรอวะ เอาน่า...แล้วจะติดใจ”
“กูไม่เอา กูบอกว่ากูไม่เอา!”
สิงโตสะใจมากฉีดยาเข้าเส้นให้อินทรีย์คู่แค้นถึงสองหลอด มั่นได้แต่มองมาแหยงๆ ขนาดว่าไม่ชอบขี้หน้าอินทรีย์แต่ก็ไม่โหดพอจะฉีดยาปริมาณมากขนาดนั้น...ถ้ามันตายจริงจะทำยังไง...
แสนไม่ได้ยี่หระเรื่องเพลิงหรืออินทรีย์อีกต่อไป นั่งรถเข้าป่าไปตามล่าพวกกัลป์โดยมีทหารของเจมส์มาช่วย
“ฤดูกาลล่ามาถึงแล้วคุณแสน”
“เกรงใจผู้การจริงๆที่ต้องพานักล่ามาขนาดนี้เพื่อล่าสัตว์แค่ไม่กี่ตัว”
