คมแฝก

สมุนของแสนบอกจะพาเธอไปหาเจมส์ กระรอกหน้าซีดเผือดยังจำได้ถึงแววตาหื่นกระหายเมื่อครั้งก่อนที่เจอกัน พยายามดิ้นรนขัดขืนเต็มที่แต่สู้แรงพวกสมุนของแสนไม่ได้

ดอกไม้ยืนรอส่งน้องสาวผัวเก่าหน้าบ้านพร้อมแสน สีหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกรู้สา

กระรอกเห็นอดีตพี่สะใภ้ก็ร้องลั่น “พี่ดอกไม้นี่มันเกิดอะไรขึ้น พี่ดอกไม้ช่วยฉันด้วย”

“ก็ช่วยอยู่นี่ไง กำลังช่วยให้กระรอกมีความเป็นอยู่ดีขึ้นแล้วแม่มาลัยก็จะพลอยสบาย”

“พี่ดอกไม้พูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ”

สีหน้าไร้เดียงสาของกระรอกทำให้แสนนึกเวทนาแต่ไม่เปลี่ยนใจประกาศกร้าว

“ตั้งแต่วันนี้...ฉันจะยกเธอให้ผู้การเจมส์ ถ้าเธอทำตัวดีๆเป็นที่โปรดปราน...ผู้การเจมส์ก็จะปรนเปรอเธอไม่อั้น”

“ผู้การเจมส์...นี่จะให้ฉันเป็นนางบำเรอของไอ้ฝรั่งอย่างนั้นเหรอ...ฉันไม่เอา...ฉันไม่ไป!”

ดอกไม้มองน้องสาวผัวเก่าด้วยสีหน้าสมเพช สะใจนักที่กระรอกจะได้ลิ้มลองรสชาติความขมขื่นอย่างที่เธอเคยโดนบ้าง มาลัยได้ยินเสียงลูกสาวคนเล็กก็วิ่งหน้าตื่นมาห้าม พยายามจะดึงตัวไว้

“ทำไมกันพ่อแสน นี่หมดทางหากินแล้วหรือไง ทำไมต้องเอาลูกสาวฉันไปขายแบบนี้ ฉันไม่ยอมนะ”

“หลีกไปให้พ้น แกไม่มีสิทธิ์มาขวางฉัน”

“ก็เอาสิ...ถ้าพ่อแสนคิดจะทำแบบนี้ก็ได้ แต่พ่อแสนต้องข้ามศพฉันไปก่อน...ฉันยอมตาย!”

ooooooo

มาลัยโกรธมากเมื่อถูกกระชากดวงใจ ลูกสาวคนเล็กต้องไปสังเวยพวกฝรั่งค้าอาวุธสงคราม เรี่ยวแรงที่เคยหดหายกลับเพิ่มอย่างมหาศาลกระโจนใส่แสนและตบตีไม่ยั้ง

ดอกไม้ตกใจตะโกนสั่งให้สมุนของแสนพาตัวกระรอกออกไป แต่มาลัยไม่ยอมขโมยปืนจากสมุนของแสนกราดยิงจนตายไปหลายคน แสนโมโหมากควักปืนมายิงโต้โดนมาลัยทรุดฮวบกับพื้น

กระรอกกรีดร้องเสียงหลงสะบัดตัวออกจากการจับกุมถลาไปหาแม่ “แม่จ๋า...พี่ดอกไม้ตามหมอเร็ว แม่จะไม่ไหวแล้ว แม่แข็งใจไว้ก่อน แม่อย่าเป็นอะไรนะ... ไอ้แสน...ไอ้คนใจร้าย ไอ้สารเลว แกยิงแม่ฉันทำไม”

แสนไม่สะทกสะท้าน ความแค้นที่กัลป์ฆ่าพ่อทำให้คิดเอาเองว่าสาสมกันแล้ว

“ไอ้กัลป์พี่เธอ มันก็ยิงพ่อฉันแบบนี้ แล้วทำไมฉันจะยิงแม่มันไม่ได้...อยากโดนอีกคนไหมล่ะ”

ดอกไม้อ้าปากค้างไม่คิดว่าเรื่องจะเลยเถิด มาลัยไม่ยี่หระอดีตลูกสะใภ้หันไปสั่งเสียกับแสน

“พ่อแสน...ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้อง...ถึงพ่อแสนจะเกลียดจะแค้นไอ้กัลป์ยังไง ฉันก็ขอเอาชีวิตฉันไถ่โทษแทนมัน กระรอกมันเป็นเด็กผู้หญิงยกเว้นมันสักคนเถอะ พ่อแสนอย่าก่อเวรก่อกรรมอีกเลย...อโหสิกรรมต่อกันนะพ่อแสน”

แสนเม้มปากแน่นแต่ไม่ตอบรับ มาลัยถอนใจยาวน้ำตาไหลพรากหันไปบอกลากระรอก

“รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะลูก แม่ขอโทษ...แม่ปกป้องดูแลลูกได้แค่นี้”

มาลัยสิ้นใจหลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ กระรอกกรีดร้องลั่นด้วยความเสียใจสุดขีด ดอกไม้มีสีหน้าไม่อยากเชื่อ ต่างจากแสนที่มองศพมาลัยอย่างเย็นชา...ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย