คมแฝก
ตอนที่ 9
อัคนีทึ่งในความรู้ขององอาจพลันความเป็นห่วงศิษย์เอกก็แล่นพล่านต้องส่งกระแสจิตถึง “ไอ้กัลป์...จงอย่ากลัวสิ่งที่เอ็งคิด จงอย่ากลัวสิ่งที่เอ็งเห็น ทุกสรรพสิ่งเป็นเพียงความว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหวนอกจากใจของเอ็ง”
กัลป์ได้ยินเสียงของอัคนีพยายามหลับตาตั้งสติไม่ให้พรั่นพรึงกับบรรยากาศรอบตัว แต่อัญชันไม่ได้ยินร่ำร้องอยากเข้าไปช่วยกัลป์ในถ้ำ อัคนีถอนใจยาวปรามเสียงอ่อน
“อย่า...กัลป์มันเลือกทางของมันแล้ว ไม่มีใครหรืออะไรจะขัดขวางมันได้”
“มันคือที่ตาย ฉันจะเข้าไปช่วยกัลป์”
“มันเป็นเรื่องของนักสู้ มันเป็นเรื่องของคนที่ถือคมแฝก ไม่ใช่เรื่องของเอ็งนังหนู”
องอาจต้องช่วยห้ามอีกแรงอัญชันจึงสงบลง โดยไม่รู้เลยว่ากัลป์กำลังเผชิญหน้ากับตัวเองในด้านมืด!
“แน่ใจเหรอไอ้กัลป์ว่ามึงเป็นคนดี เสียสละเพื่อ คุณธรรม ชะตากรรมที่เกิดขึ้นกับมึงก็เพราะมึงนั่นแหละเป็นคนกำหนด...มึงฆ่าพ่อสน มึงคิดว่ามึงทำตามหน้าที่เหรอ มึงคิดว่าเป็นอุบัติเหตุ มึงตั้งใจยิงเลยด้วยซ้ำ...ไอ้ชาติชั่ว”
กัลป์ตัวร้ายจู่โจม ท่าทางดุดันและแววตายียวนเหมือนแสนอดีตเพื่อนรักของเขายิ่งนัก
“อยากกำจัดไอ้แสนแล้วได้เป็นวีรบุรุษเมืองพลล่ะสิ สายไปซะแล้ว...คนที่มึงรัก แม่มึง เมียมึง น้องสาวมึง มีใครได้อยู่ดีมีสุขเคียงข้างมึงบ้าง...ไม่มี!”
กัลป์ตัวดีเริ่มเดือดปุด เรื่องราวเลวร้ายในอดีตและผู้คนรอบตัวที่ต้องทุกข์ทรมานเพราะเขาทำให้แรงแค้นเดือดพล่านอย่างที่ไม่เคยมาก่อน และเหมือนกัลป์ด้านมืดจะรู้ดีตอกย้ำเสียงเข้ม
“กูรู้ว่าในใจมึงจริงๆแล้วอยากสอยอีตะเภา อยากเอาอีดอกไม้คืนจากไอ้แสน นอกจากอ้างคำว่ารักมึงมีดีอะไรจะดูแลให้ชีวิตเขาดีขึ้น มึงดีแต่หลอกใช้อัญชันทำให้เขาเจ็บช้ำเสียใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง มึงมันไร้ค่าจริงๆ...ไปตายซะไป!”
ooooooo
