คมแฝก
ตอนที่ 5
เพลิงรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเจมส์อย่างบอกไม่ถูก
แต่ไม่ทันได้สำรวจบริเวณเรือนใหญ่มากกว่านี้ ตำรวจหนุ่มมือปราบในคราบคนขับรถก็ถูกสมุนของแสนจับตัวได้เสียก่อน!
แสนส่งเจมส์ขึ้นรถไปแล้วจึงสั่งลูกน้องเอาตัวเพลิงไปซ้อมที่โรงนาเก่าๆจนเลือดกบปาก เพลิงไม่สะทกสะท้านยอมให้สมุนของแสนซ้อมก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
สมุนของแสนเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเจ้านายเอ็ดลั่น “ขำบ้าอะไรของมึงวะไอ้เพลิง”
“ก็ขำเจ้าพ่อแสน ราชสีห์น่ะสิ เก่งแต่ระรานคนงานกระจอกๆอย่างกู...ไม่แน่จริงนี่หว่า”
แสนฉุนกึก ย่างสามขุมมาหาเพลิงที่ถูกมัดมือมัดเท้า แหวถามเสียงกร้าว
“ฮึ...ถ้ามึงกระจอกอย่างที่ว่าก็คงไม่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับกูหรอกไอ้เพลิง...มึงเป็นใครกันแน่วะ”
“เป็นนักเลงจริงและไม่ชอบให้ใครมาลูบคม แต่ถ้ามีใครบังอาจกูฟัดไม่เลิก”
สมุนของแสนสงสัยว่าเพลิงจะเป็นสายตำรวจ เพลิงต้องแกล้งโวยวายกลบเกลื่อน
“ถุย! สายตำรวจสายโจรอะไรวะ กูก็แค่เหม็นหน้า ไอ้พวกนักเลงบ้านนอกอย่างพวกมึง ที่สำคัญ...คนอย่างกูมีศักดิ์ศรีโว้ย ไม่ยอมเป็นหมารับใช้ใครทั้งนั้น โดยเฉพาะคนอย่างลูกพี่พวกมึง...ไอ้แสน ราชสีห์ แห่งเมืองพล...ถุย!”
ท่าทางผยองของเพลิงทำให้แสนสงสัย ตัดสินใจยังไม่ฆ่าแต่จะสอบสวนอีกรอบ ระหว่างนี้เขาจะให้เหล่าสมุนผลัดกันเฝ้าอย่างแน่นหนาเพราะเขาต้องเตรียมแผนชิงตัวนักโทษคนสำคัญ!
ooooooo
อัญชันได้ยินพวกคนงานซุบซิบเรื่องแสนจับตัวเพลิงไปขัง จึงรีบไปบอกองอาจที่เธอเห็นว่าแอบเข้ามาหากระรอกถึงบนบ้านให้ไปช่วย องอาจตกใจมากเมื่อรู้เรื่องจากอัญชันรีบตามไปช่วยเพลิงทันที
เพลิงส่ายหน้ายกมือห้าม “อย่าเพิ่งเสี่ยงตอนนี้ สมุนของไอ้แสนมันเพ่นพ่านอยู่เต็มไปหมด แกรีบไปส่งข่าวบอกกัลป์ว่าไอ้แสนจะชิงตัวนักโทษสำคัญรายนึงให้คอยจับตามันเอาไว้”
องอาจพยายามหาทางปลดโซ่ที่รัดมือกับเท้าให้เพลิงแต่ไม่ทันสำเร็จ สมุนของแสนที่ถูกสั่งมาเฝ้าก็ส่งเสียงดังมาจากประตู เพลิงหน้าเครียดตัดสินใจเด็ดขาดจะไม่หนี องอาจจำต้องทิ้งเพื่อนไว้เพราะมีข่าวสำคัญต้องบอกกัลป์
กัลป์ไม่สบายใจที่ต้องทิ้งเพลิงไว้ที่บ้านแสน ไหนจะครอบครัวของเขาที่ต้องฝากให้อัญชันดูแล องอาจพยายามปลอบให้ใจเย็นเพราะเชื่อว่าอัญชันจะควบคุมทุกอย่างได้อย่างที่รับปาก
การปรากฏตัวของเพลิงทำให้แสนสงสัย เขาไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายเป็นพวกเดียวกับกัลป์หรือไม่ แต่หลายเหตุการณ์ก่อนหน้าก็ทำให้อดคิดไม่ได้ ยิ่งดอกไม้ทำท่าทางแปลกๆ
หลังกัลป์วางระเบิดคลังแสงของเขา ยิ่งไม่น่าไว้ใจ
ดอกไม้เข้ามาทำหน้าที่ที่ห้องแสนในคืนเดียวกัน พยายามเอาอกเอาใจเขาทุกอย่างแต่แสนก็ระแวงไม่เลิก
“หมู่นี้เธอดีกับฉันเหลือเกินนะดอกไม้...ดีจนฉันเริ่มหวั่น”
“ดอกไม้ก็แค่อยากทำหน้าที่ของเมียที่ดี นายแสนจะได้ยอมรับดอกไม้อย่างออกหน้าออกตา”
แสนหมุนตัวมาหาดอกไม้ “เธอเริ่มชอบฉันแล้วสินะ รักฉันแล้วใช่ไหม”
ดอกไม้ไม่ตอบ แสนเริ่มมีโมโหตามประสาพวกอารมณ์แปรปรวน จิกหัวเธอจนหน้าหงาย
“ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าไอ้กัลป์มันยังคงตามหลอกหลอนตามรังควานฉันอยู่...มันสู้ฉันไม่ได้หรอก!”
ท่าทางก้าวร้าวของเขาทำให้ดอกไม้กลัวจับจิตแต่ยังทำใจดีสู้เสือ ยิ้มท้าทาย
“เรื่องนี้ต้องพิสูจน์”
