คมแฝก
ตอนที่ 5
“ที่เธอทำไปทั้งหมดนี้ เธอกำลังเล่นเกมอะไรอยู่เหรออัญชัน”
“ฉันทำเพื่อปกป้องครอบครัวของกัลป์ อย่างน้อยก็ป้องกันไม่ให้กระรอกต้องตกเป็นนางบำเรอพี่แสนอีกคน”
นอกจากช่วยดึงกระรอกกับมาลัยให้ห่างจากอารมณ์รุนแรงของแสน อัญชันยังอยากให้ดอกไม้ทำอะไรบางอย่าง
“ฉันอยากให้เธอช่วยนะดอกไม้ ถ้าเธอใช้ความเป็นผู้หญิงมัดใจพี่ชายของฉันได้ เธอก็อาจจะทำให้เขากลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีได้ กัลป์ก็จะได้ไม่ต้องมาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับเรื่องพวกนี้อีก”
เหตุผลของอัญชันทำให้ดอกไม้ยอมร่วมมือ อย่างน้อยเธอก็จะมีส่วนช่วยไม่ให้ผู้ชายสองคนในชีวิตต้องฟาดฟันกันจนตายโดยที่เธอทำอะไรไม่ได้
ดอกไม้เริ่มงานของตัวเองในบ่ายวันเดียวกัน เธอบุกเข้าไปหาแสนถึงห้องทำงาน
“เข้ามาทำไม”
“ทำไมคะ...ภรรยาจะเข้ามาหาสามีไม่ได้เหรอ ตอนนี้ดอกไม้รู้ใจตัวเองแล้วว่าควรจะทำตัวกับคุณยังไง”
แสนอ้าปากจะถามแต่ต้องหุบปากฉับเมื่อเธอเปลื้องเสื้อผ้าจากตัวและเดินมาหาเขาด้วยท่าทางยั่วยวน...
พิษสวาทร้อนแรงระหว่างแสนกับดอกไม้ทำให้ห้องทำงานเรือนใหญ่แทบลุกเป็นไฟ ต่างจากบรรยากาศในบ้านอัญชันที่เต็มไปด้วยความสงบสุขเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีของกระรอกกับมาลัย
แม้จะแคลงใจเหตุผลของอัญชัน แต่การห่างหูห่างตาแสนก็ทำให้กระรอกกับมาลัยหายใจได้คล่องขึ้น องอาจแอบปีนหน้าต่างมาหากระรอกถึงในห้อง อ้าแขนรอรับเมื่อเห็นเธอมองมาอย่างตกตะลึง
“กอดได้เลยครับ ผมไม่ถือ”
กระรอกเขินจัดแต่เสโวยวายกลบเกลื่อน “บ้า...ฉันถือย่ะ แล้วนายเข้ามาได้ยังไงเนี่ย”
“ก็มาหาลูกพี่ไงครับ แบบว่าคิดถึง”
“ร้ายเหลือเกินนะ ต้มฉันซะเปื่อย...นึกว่าออกจากเมืองพลไปแล้วซะอีก ที่แท้ก็มาอาละวาดอยู่แถวนี้”
“แหม...ถ้าไม่เล่นแบบนี้แล้วผมจะรู้เหรอครับว่าลูกพี่เป็นห่วงผมแค่ไหน”
“ใครบอกว่าฉันเป็นห่วง ฉันเคืองต่างหาก”
“ฮั่นแน่...คำพูดมันหลอกกันได้ครับ แต่แววตามันฟ้องว่าลูกพี่ดีใจที่เจอผม”
องอาจสบตาอย่างมีความหมาย กระรอกอายม้วนก่อนจะหน้าเครียดเมื่อเขาถามถึงมาลัย เหตุการณ์วุ่นวายในระยะหลังทำให้มาลัยกลุ้มใจมาก...กลัวใจแสนจะทำเรื่องเลวร้ายกว่านี้
ooooooo
เพลิงแยกจากองอาจไปสำรวจบริเวณเรือนใหญ่ของแสนจึงได้เห็นรถยนต์ป้ายทะเบียนประเทศเพื่อนบ้านแล่นมาจอด พร้อมการปรากฏตัวของแขกคนพิเศษอย่างพันเอกเจมส์ คาร์เตอร์
แสนผละจากร่างหอมกรุ่นของดอกไม้ไปต้อนรับพันเอกเจมส์ คาร์เตอร์ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ยาเสพติดของคุณทำกำไรให้เราอย่างงามคุณเจมส์ และนี่คือส่วนแบ่งตามที่ตกลงกันไว้”
เจมส์รับกระเป๋าอัดแน่นไปด้วยเงินสดมาถือด้วยสีหน้าพึงพอใจมาก
“แล้วแผนของเราตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว”
“มีตัวปัญหาสองสามตัวมาป่วนคลังอาวุธของผม แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วง...ผมจัดการได้”
“ไม่ต้องเกรงใจ ผมจะคอยช่วยเหลือคุณอย่างดีที่สุด ถ้าคุณต้องการอะไรบอกผมได้เลย”
แสนยิ้มก่อนพยักพเยิดให้สมุนนำซองเอกสารข้อมูลของคนบางคนยื่นให้เจมส์
“ตอนนี้เขาติดคุกอยู่ในเรือนจำที่แม่น้ำโขงฝั่งโน้น ผมอยากได้ตัวเขามาช่วยงาน”
“ทำไมต้องเป็นเขา”
“เขาเคยเป็นคนสนิทของพ่อผม และเป็นนักฆ่าที่โหดเหี้ยมที่สุดในเมืองพล”
“ก็ได้...ผมจะหาทางให้ รับรองว่าอีกไม่นานต้องมีข่าวดีแน่”
