ตอนที่ 12
องอาจไม่รู้เรื่องน้องสาวถูกจ้องทำร้าย มัวประชุมเคร่งเครียดกับตะโพน ตะเภาและกระรอกเพื่อหาทางช่วยกัลป์กับอัญชัน ทุกคนร้อนใจมากและคิดว่าจะต้องให้ผู้ว่าราชการจังหวัดออกโรงช่วย
กัลป์ถูกท่าไม้ตายของแสนสลบเหมือด เจมส์กับแสนจึงนำตัวเขาไปแขวนเชือกกลางห้องโดยมีอัญชันถูกล็อกข้อมือไว้กับลูกกรงไม่ไกลกันนั้น เสียงเอะอะรอบตัวทำให้กัลป์ฟื้น แสนแสยะยิ้มรออยู่แล้ว
“มึงมันหมดสภาพแล้วจริงๆไอ้เพื่อนยาก คราวนี้นอกจากไม่มีคมแฝกแล้ว มึงยังไม่มีน้ำยาอีกด้วย”
“ใช่...กูมันสมควรตาย จัดการกูซะเลยสิไอ้แสน... เอาเลย!”
แสนหัวเราะเยาะก่อนตวาด “ยัง...มึงยังต้องอยู่ต่อไปอย่างน้อยก็อีกสองวัน...อยู่เพื่อเห็นแผ่นดินที่มึงรักและปกป้องต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจอุ้งมืออุ้งตีนของกู!”
“มึงจะทำบ้าอะไรของมึงกันแน่”
“อาณาจักรของกูกำลังจะเกิด แต่ก่อนมีอาณาจักรใหม่ อาณาจักรเดิมต้องย่อยยับเสียก่อน....มึงคอยดูแล้วกัน!”
เพลิงยังสวมบทอินทรีย์รับใช้แสน เมื่อรู้เรื่องกัลป์กับอัญชันก็โกรธมากพยายามหาทางช่วยแต่ไม่ทันได้ยินเรื่องแผนชั่วจากปากแสนจะยึดเมืองพลและแบ่งแยกดินแดนก็ทำให้ต้องเปลี่ยนใจอยู่ฟังเพื่อหาทางพลิกสถานการณ์
แสนยังไม่รู้ว่าจะมีคนทรยศ ป่าวประกาศแผนร้ายต่อหน้าสมุนทั้งหลาย
“ตอนนี้กูมีกองทัพฝรั่งหนุนหลัง มีอำนาจล้นฟ้า ไม่มีอะไรที่แสน ราชสีห์ คนนี้ต้องยำเกรง...ทุกอย่างจะเริ่มต้นด้วยการระเบิดเขื่อนพระเพลิงชัยเพื่อสร้างหายนะครั้งใหญ่ ตัดขาดเส้นทางเข้าพื้นที่และทำลายระบบไฟฟ้า ติดตามด้วยการส่งกองโจรออกปล้นสะดมชาวบ้าน
จากนั้นกูจะระเบิดถล่มสถานที่ราชการทุกแห่งเพื่อเปิดทางให้กองทัพฝรั่งเข้ามากู้สถานการณ์ สุดท้ายทั่วภูมิภาคนี้ ก็จะกลายเป็นของพวกเรา”
เหล่าสมุนของแสนอึ้งไปอึดใจก่อนที่สิงโตจะยกมือร่วมด้วย
“ฉันเอาด้วยนาย ฉันรับรองว่าจะรับใช้นายให้ถึงที่สุด”
“ดี...แล้วอีกไม่นานแผ่นดินนี้จะต้องเป็นของ แสน ราชสีห์ แล้วพวกมึงทุกคนจะได้เป็นใหญ่!”
ooooooo










