คมแฝก
ตอนที่ 12
“ลุงกลัวตาย ลุงทิ้งเพื่อน ทิ้งอุดมการณ์ ทิ้งทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด ทุกวันนี้ก็เลยต้องอยู่อย่างอดสู อยู่กับความอับอาย อยู่เหมือนผีตัวนึง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ลุงจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด...ลุงไม่น่าทำแบบนั้นเลย”
องอาจได้ฟังเรื่องราวจากประชาแล้วคับแค้นใจมาก คิดจะกลับไปช่วยกัลป์กู้สถานการณ์เมืองพล เพลิงรู้ทันตามมาดักคอและเตือนให้เขาคิดถึงหน้าที่และความรับผิดชอบ
“ไอ้แสนกับพวกฝรั่งกำลังวางแผนปล้นชาติ พวกมันทำให้พ่อฉันต้องตาย จะให้ฉันหนีไปได้ยังไง”
“นายไม่ได้หนี แต่นี่เป็นเรื่องงานไม่ใช่เรื่องส่วนตัว”
“ถ้าคนที่ถูกฆ่าเป็นพ่อแม่นาย นายจะพูดแบบนี้รึเปล่า แล้วถ้าน้องสาวนายต้องเป็นบ้า นายจะคิดแบบนี้รึเปล่า ที่ลุงประชาพูดนายไม่ได้ยินหรือไง...กัลป์ เกรียงไกรคือเพื่อนรักของนายกับฉัน แต่ตอนนี้เราทิ้งให้เขาสู้
ไอ้แสนคนเดียว!”
“สถานะของนายถูกเปิดเผยไปแล้ว ถ้านายกลับเมืองพลตอนนี้ หน่วยงานจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ดังนั้นถ้านายถูกฆ่า นายก็จะตายเหมือนหมาตัวนึง!”
ooooooo
ดอกไม้อาการร่อแร่ถูกพวกสมุนของแสนลากไปประจานกลางตลาดเมืองพล
“ทุกคนฟังให้ดี...ผู้หญิงคนนี้ทำความผิดต่อนายแสน นายแสนจึงมีคำสั่งลงโทษด้วยการประจานมันไว้ที่นี่และห้ามให้ใครช่วยเหลือมันเป็นอันขาด”
ปานกับแจ้ตกใจมากเมื่อเห็นสภาพดอกไม้ ตะเภาโกรธจัด แม้ไม่ชอบหน้าแต่ไม่เคยคิดอยากให้อีกฝ่ายตาย ดอกไม้สำนึกบาปที่เคยทำและรู้ดีว่าคงไม่รอด เมื่อแจ้เอาข้าวกับน้ำมาให้จึงกระซิบฝากบอกกัลป์
“ฝากใครก็ได้ไปบอกพี่กัลป์ที...บอกว่าไม่ต้องมาช่วยฉัน ฉันรู้ว่านายแสนจะใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อเขา”
พวกชาวบ้านสะเทือนใจกับอาการกระอักเป็นเลือดของดอกไม้ แต่หญิงสาวไม่ได้ยี่หระ ใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา...โดยเฉพาะความรู้สึกที่มีต่อกัลป์
“ฉันขอโทษ...ฉันเคยคิดว่าพี่ไม่เคยรักฉัน แต่ฉันต่างหากที่ไม่ซื่อสัตย์กับพี่ ไม่ซื่อสัตย์กับใครเลย ฉันเห็นแก่ตัว”
ตะเภาทนไม่ไหวโทร.แจ้งรองเพชรและไปบอกกัลป์กับตะโพนที่ป่านอกเมือง ทั้งหมดรุดมาช่วยดอกไม้ฝ่าวงล้อมพวกสมุนของแสน พร้อมการปรากฏตัวอย่างคาดไม่ถึงขององอาจที่ตัดสินใจกลับมาช่วยกัลป์
ดอกไม้ซาบซึ้งใจมากที่กัลป์มีแก่ใจช่วย แต่เธอรู้อาการตัวเองดี ขอร้องให้เขาทิ้งเธอไว้
“ฉันรู้ว่าพี่ต้องกลับมารับฉัน รู้ตั้งแต่วันที่แสนจับตัวฉันไป ฉันคิดอยู่เสมอว่าพี่ต้องมา...ฉันรอพี่”
กัลป์จะพาเธอไปรักษาแต่ดอกไม้ส่ายหน้าปฏิเสธ ซบอกแกร่งของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
“มีหลายเรื่องที่ฉันทำไม่ดีแต่ฉันจำเป็นต้องปกป้องตัวเอง พี่อย่าโกรธฉันเลยนะ”
“พี่ไม่โกรธดอกไม้ พี่เข้าใจ”
“แปลว่าพี่...ยังรักฉันอยู่ใช่ไหม”
ดอกไม้สบตาเขาอย่างค้นคว้า กัลป์อึกอักแต่เธอไม่โกรธ เย้ายิ้มๆ
“ฉันถามตรงๆ...พี่เคยรักฉันสักครั้งไหม”
กัลป์พูดไม่ได้เพราะไม่อยากโกหกและดอกไม้ก็รู้ดี ตัดใจได้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต
“แค่นี้พี่ก็โกหกเพื่อฉันไม่ได้...แต่ฉันรักพี่”
