คมแฝก
ตอนที่ 12
คำสั่งสายฟ้าฟาดที่เดาไม่ยากว่าเป็นเพราะแสนกับเจมส์ส่งคนไปกดดันทางพระนครให้เรียกตัวสายสืบอย่างเพลิงกับองอาจกลับกะทันหันทำให้สถานการณ์พวกกัลป์ตกเป็นรองทันที ตะเภารับไม่ได้ที่เขาโกหกมาตลอดแถมจะหนีกลับพระนครทั้งที่ยังกำจัดแสนไม่สำเร็จ
เพลิงเข้าใจความรู้สึกตะเภาดีแต่ด้วยหน้าที่ตำรวจก็ทำให้เขาขัดคำสั่งไม่ได้
“อย่ามาอ้างหน่อยเลย เรื่องแค่นี้นายรายงานไปก็ได้นี่ว่าชาวบ้านเมืองพลกำลังเดือดร้อน ทำไมนาย
ไม่ยอมพูด”
“ไม่ว่าที่ไหนก็มีคนชั่ว ที่ไหนก็เป็นแบบนี้ ข้าราชการอย่างฉันต้องทำตามแบบแผน ต้องมีขั้นตอน”
“ไม่จริง...นายกลัวต่างหาก นายกลัวถูกไอ้แสนจับได้ก็เลยคิดเผ่น นายมันขี้ขลาดตาขาวนายเพลิง”
“ผมมันสายลับสองหน้า ถึงคุณด่าให้ตายก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆผมเป็นใครหรือว่าชื่อแซ่อะไร หรืออันที่จริงผมไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ ทุกอย่างเกี่ยวกับผมคือคำโกหก”
“แม้แต่กับฉันใช่ไหม”
ตะเภาโกรธมากตบหน้าเขาฉาดใหญ่
“แต่สำหรับฉันทุกความรู้สึกที่ฉันมีกับนาย มันคือความจริง!”
เพลิงไม่ตอบโต้แต่ดึงเธอมาจูบราวจะถ่ายทอดความในใจว่าเขารู้สึกไม่ต่างกัน...
ไม่ใช่แค่ตะเภาที่เป็นเดือดเป็นร้อน อัญชันก็เครียดมากที่กัลป์ถูกทิ้งให้สู้ลำพัง
“เพลิงกับองอาจต้องทำตามคำสั่ง คุณอย่าโกรธพวกเขาเลยนะ”
“ผมไม่ได้โกรธ แต่ผมแค่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะต้องไปกันตอนนี้”
อัญชันทอดสายตามองเขาด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ “กัลป์...ฉันคุยกับรองเพชร เขาเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้คุณคงสู้นายแสนไม่ได้แน่ เขาแนะนำให้พวกเราหลบไปจากเมืองพลก่อน”
“ผมไม่ไป...ผมควรจะถอย ผมควรจะยอมแพ้งั้นเหรออัญชัน”
คำถามของกัลป์บาดใจอัญชันจนต้องเบือนหน้าหนี
“สุดท้ายพี่ชายคุณก็เป็นฝ่ายชนะ มันถูกต้องแล้วเหรอ”
“นายแสนไม่ใช่พี่ชายของฉันและฉันเองก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นคุณก็รู้ แต่ฉันแค่ไม่อยากให้มีคนล้มตายอีกโดยเฉพาะคุณ กัลป์คุณมาถึงทางตันแล้วนะ”
“ทางตันของผมมีแต่ความตาย ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“กัลป์...แต่ทุกอย่างมันจบแล้ว คุณทำเพื่อเมืองพลมาพอแล้ว คุณไม่ควรต้องเสี่ยงตายแบบนี้”
อัญชันสะอื้นไห้ กัลป์สะเทือนใจมากชี้ไปทางภูผาเพลิง
“ศพพ่อแม่ผมฝังอยู่ที่นั่น ศพของอาจารย์อัคนีก็ถูกฝังอยู่หน้าถ้ำมหากาฬ ผมหนีไม่ได้หรอก คุณพาพวกเราทุกคนหนีไปเถอะอัญชัน...คำพูดเดียวที่ผมอยากจะฝากกับคุณก็คือ...ถ้าผมตาย...ศพของผมจะต้องฝังอยู่บนแผ่นดินนี้...ผมต้องการทวงความยุติธรรมให้คนที่ผมรัก”
ท่าทางหนักแน่นของกัลป์ทำให้อัญชันปวดใจมาก ประกาศกร้าว
“คุณต้องการแบบนี้ใช่ไหม ถ้าคุณไม่ไป ฉันก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
ooooooo
เพลิงอาสาไปส่งองอาจกับดวงใจที่พระนคร โดยสร้างเรื่องหลอกแสนว่าจะไปสืบข่าวพวกกัลป์
“คนอย่างนายเพลิง ต่อให้ระยำแค่ไหนก็
ไม่ขายเพื่อน...คิดไม่ถึงเลยนะว่าภารกิจของเราสองคนจะจบแค่นี้”
“ถ้าเลือกได้ ฉันคงสู้ต่อ แต่เรื่องนี้มันห้ามไม่ได้จริงๆ”
“ไม่มีพวกเรา ทุกอย่างคงกลับไปที่จุดเริ่มต้น
อีกครั้ง เมืองทั้งเมืองต้องกลายเป็นของไอ้แสน”
องอาจเสียใจมากต้องจากเมืองพลก่อนภารกิจสำเร็จ แต่ความปลอดภัยของน้องสาวและคำสั่งจากเบื้องบนก็ทำให้เขาหลบเลี่ยงไม่ได้ กระรอกเข้าใจดีแต่ยังทำใจไม่ได้
