คมแฝก
ตอนที่ 12
“แกมันตัวปัญหา...ที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็เพราะแก แกแย่งพี่กัลป์ไปจากฉันแล้วยังแย่งนายแสนอีก ทำไมแกถึงเห็นแก่ตัวแบบนี้ ถ้าไม่มีแกทุกอย่างก็จะดีขึ้น แกต้องตาย!”
อัญชันรวบรวมแรงผลักตัวดอกไม้ออกแต่ถูกกระชากตัวกลับมาตบหลายฉาด
“แกทำลายชีวิตของฉันมาพอแล้ว ถ้าไม่มีแกสักคนฉันก็จะได้มีความสุขซะที นายแสนต้องรักฉันคนเดียว นายแสนต้องเป็นของฉันได้ยินไหมนังชาติชั่ว... จบสิ้นกันซะทีนังสารเลว!”
ดอกไม้คว้าแก้วน้ำผสมยาพิษมากรอกปากอัญชันแต่ถูกแสนจับเหวี่ยงกระเด็นเสียก่อน เจ้าพ่อเมืองพลโกรธมากจิกผมลากดอกไม้ไปบนพื้นอย่างไร้ความปรานี
“นายแสนอย่าทำฉัน ฉันกลัวแล้ว”
“เธอมันอสรพิษเลี้ยงไม่เชื่อง เสียแรงฉันอุตส่าห์ชุบเลี้ยงให้เธอเสวยสุขที่นี่แต่เธอกลับทำร้ายคนที่ฉันรัก”
“ฉันไม่ผิดนะนายแสน อัญชันมันพยายามแย่งนายแสนไปจากฉัน ฉันเป็นเมียนายแสนนะ”
แสนเหยียดยิ้มก่อนตบฉาดใหญ่ เอ็ดลั่น “เมียเหรอ... มึงเป็นแค่นางบำเรอของกูต่างหาก แต่อัญชันคือแก้วตาดวงใจของกู เทียบกันแล้วมึงก็มีค่าแค่โสเภณีเท่านั้น”
อัญชันเห็นท่าไม่ดี สงสารดอกไม้พยายามห้ามแต่แสนไม่ฟังจับดอกไม้กรอกยาพิษทันที
“มึงกินเข้าไปอีชาติชั่ว...กิน!”
ดอกไม้ดิ้นรนขัดขืนแต่สู้แรงแสนไม่ได้ “โทษฐานที่มึงบังอาจทำร้ายผู้หญิงที่กูรัก...พวกมึงเอานังนี่ไปทิ้งไว้กลางตลาดเมืองพลให้ทุกคนได้รู้ว่ามันคือคนที่ทรยศ แสน ราชสีห์!”
ooooooo
ดอกไม้ถูกสมุนของแสนลากตัวไปแล้ว อัญชันโกรธมากเอาเรื่องแสนที่ลงโทษเกินกว่าเหตุ
“ฉันรู้ว่าดอกไม้เขาทำผิดแต่พี่แสนก็ไม่ควร
ป่าเถื่อนแบบนี้ พี่แสนทำเหมือนดอกไม้ไม่ใช่คน”
“ใครก็ตามที่มันทำร้ายเธอ...คนที่พี่รัก มันต้องถูกลงโทษ”
“แต่พี่ไม่จำเป็นต้องโหดร้ายป่าเถื่อนขนาดนี้
อย่างน้อยดอกไม้ก็เคยเป็นคนรักของพี่ เคยเป็นเพื่อนของฉัน”
“มันเรื่องของอดีต ตอนนี้ดอกไม้ก็เป็นแค่เศษเดน เป็นแค่นังแพศยา!”
“พี่แสน! พี่รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา”
แสนไม่สะทกสะท้าน อัญชันเห็นแล้วของขึ้นแหวลั่น
“ฉันเชื่อแล้วว่าความดีงามในหัวใจของพี่มันไม่มีเหลืออีกต่อไป...ไม่มีอีกแล้ว!”
อัญชันช็อกกับความโหดเหี้ยมของพี่ชายนอกไส้มาก ไม่ต่างจากองอาจกับเพลิงที่ต้องรับรู้ความเลวร้ายของเหตุการณ์ก่อนพ่อแม่ขององอาจจะตายจากคำให้การของประชา...พ่อขององอาจได้เบาะแสการค้นพบแหล่งน้ำมันตามธรรมชาติแถบเมืองพลและพื้นที่ใกล้เคียง พวกฝรั่งตื่นเต้นมากและรีบหาช่องทางกอบโกยผลประโยชน์
“ช่วงนั้นตัวแทนจากกองทัพฝรั่งกว้านซื้อที่ดินของชาวบ้านหลายแห่ง หากใครปฏิเสธจะถูกทำร้ายหรือไม่ก็ถูกฆ่า ขนาดเจ้าหน้าที่ทางการขัดขวางก็ยังถูกเส้นสายของมันสั่งย้ายจากพื้นที่ สื่อต่างๆก็ถูกห้ามไม่ให้เอ่ยถึงเรื่องนี้”
ประชาเล่าว่าแสนมีเอี่ยวเรื่องนี้ด้วยและเป็นตัวการฆ่าคนมากมายเพื่อผลประโยชน์มหาศาล พ่อขององอาจก็หนีไม่พ้น ถูกฆ่าเพราะเขียนข่าวแฉขบวนการพวกฝรั่งและแสนอย่างไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม ประชาโดนลูกหลงด้วย แม้จะพยายามถอยห่างแต่สุดท้ายก็ถูกทำร้ายจนพิการ
