ตอนที่ 10
สิงโตกับมั่นได้แต่มองเหตุการณ์ชุลมุนตรงหน้าอึ้งๆ ไม่อยากเชื่อว่าอินทรีย์คู่ปรับจะแปลงสภาพจากพวกขี้ยาเป็นนักรบเดนตายได้ แสนประทับใจวีรกรรมอินทรีย์มากแต่โมโหสิงโตกับมั่นที่กลัวหัวหด
“ไอ้พวกขี้ขลาด กูไม่สนหรอกว่าเป็นฝีมือใครแต่ที่กูสนคือพวกมึงเอาแต่หนีตายไม่ทำหอกอะไรสักอย่าง มีแต่ไอ้อินทรีย์ที่ปกป้องกูเอาไว้”
“นาย...ฉันผิดไปแล้ว”
แสนไม่ยี่หระยกคมแฝกฟาดสิงโตจนเลือดกบปาก ก่อนจะหันไปชมอินทรีย์
“มึงทำดีมากไอ้อินทรีย์ เรื่องที่ติดค้างระหว่างมึงกับกูถือว่าหายกัน ต่อไปนี้มึงคือมือขวาของกู!”
แผนของเพลิงสำเร็จอย่างงดงาม องอาจขึ้นจากน้ำและถอดเสื้อเกราะพลางบ่นกับกัลป์
“กระสุนเฉียดหูไปนิดเดียวเลยว่ะ ไม่งั้นเราตายไปละ”
“หวังว่าสิ่งที่ไอ้เพลิงมันต้องการจะคุ้มกับการเสี่ยงชีวิตของพวกเราวันนี้”
ตะเภาเข้าใจความหมายของกัลป์ดี ถอนใจยาว “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องการอะไรพี่กัลป์ แต่เพลิงเคยบอกไว้ก่อนไปทำงานให้ไอ้แสน...ให้ฉันกับ
ทุกคนเชื่อใจเขา”
ตะโพนส่ายหน้ายังไม่ไว้ใจเพลิงเหมือนเดิม
“ไอ้หมอนี่มันจะเอาอะไรกันแน่วะ เดี๋ยวอยู่ข้างนั้น เดี๋ยวช่วยข้างนี้...พิลึกคน”
จงอางพยักหน้าเห็นด้วย “พ่อฉันเคยสงสัยนะว่าพี่เพลิงเคยเพ้อถึงภารกิจลับ บางทีพี่เพลิงอาจจะเป็น...”
กัลป์นิ่งฟังอยู่นานก่อนสรุปเสียงเรียบ
“เพลิงอาจไม่ใช่ชื่อจริง อินทรีย์ก็เหมือนกัน แต่เขาเป็นใครบางคนที่ปกปิดฐานะของตัวเองเอาไว้”
ooooooo
กระรอกกับลำดวนถูกส่งตัวมาเฝ้าอาการอัญชันที่โรงพยาบาล อาการของอัญชันดีขึ้นมาก แต่แสนไม่ยอมให้กลับบ้านทำให้กระรอกอดสงสัยไม่ได้
“มันก็แปลกนะพี่ลำดวน ทำไมนายแสนถึงยอมให้ฉันมาเฝ้าคุณอัญชัน เขาไม่กลัวฉันหนีเหรอ”
“โอ๊ย...คนของนายแสนเดินพล่านเต็มเมืองพล เขาคงไม่กลัวหรอกค่ะ แต่คงเห็นว่าลำดวน จบ ป.สาม
ป.สี่ เดี๋ยวหมอสั่งอะไรขึ้นมาลำดวนคงฟังไม่รู้เรื่อง...
มันก็แค่นี้เอง”
ลำดวนเอ่ยแบบคนไม่คิดมากแต่กระรอกปักใจว่าแสนต้องมีแผนบางอย่างแค่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร สองสาวช่วยกันถือของเยี่ยมและเสบียงที่เตรียมจากบ้านไปหาอัญชันที่ห้อง แต่ไม่ทันถึงเสียงเพลงจากแผนกจิตเวชก็ดึงความสนใจของกระรอกไปเสียก่อน
“พี่ลำดวน...เดี๋ยวพี่ไปหาคุณอัญชันก่อนนะ ฉันจะไปเยี่ยมเพื่อนสักหน่อย”
กระรอกปลีกตัวทันทีหลังจากนั้น เสียงเพลงจากแผนกจิตเวชทำให้เธอคิดถึงเด็กสาวชื่อดวงใจที่รักษาตัวในนั้น สิงโตซึ่งรับคำสั่งจากแสนจับตาดูสาวๆที่โรงพยาบาลนิ่วหน้าก่อนตามไปเงียบๆ
ดวงใจกำลังฝึกร้องเพลงกับพยาบาลและคนไข้อื่นๆ การปรากฏตัวของกระรอกทำให้เด็กสาวยิ้มกว้างกว่าเก่า กระรอกคิดว่าองอาจน่าจะแวะมาเยี่ยมน้องสาวจึงถามถึงแต่ดวงใจไม่รู้เรื่อง เธอจึงไม่ได้เซ้าซี้
กระรอกผละไปแล้วด้วยความผิดหวัง โดยไม่รู้เลยว่าดวงใจต้องฝันร้ายหลังจากนั้นเมื่อพยายามคิดถึงองอาจพี่ชายคนเดียวที่เหลือ เขาเป็นทั้งเพื่อนและพี่ที่แสนดีไม่เคยทำให้เธอขาดความอบอุ่นแต่เขาไม่ได้อยู่ด้วย
วันนั้น...วันที่ดวงใจต้องเป็นพยานบุคคลเห็นพ่อแม่ตัวเอง ถูกแสนฆ่าตาย!










