คมแฝก

กัลป์กดดันถึงขีดสุด เรื่องราวในอดีตทั้งดีและร้ายไหลผ่านหัวจนแทบสติแตก กัลป์ตัวร้ายแสยะยิ้มก่อนทิ้งท้ายด้วยประโยคทิ่มแทงใจ

“มึงคือต้นเหตุการตายของทุกคน คนที่มึงรักคนต่อไปจะเป็นใครไอ้กัลป์ อาจารย์อัคนี อัญชัน  หรือว่าแม่ของมึง”

ชื่อของบุคคลที่รักทำให้กัลป์ตัวดีทนต่อไปไม่ไหวโถมตัวหาหวังฆ่าเงาร้ายของตน กัลป์ตัวร้ายสะใจมากรับมือเงาดีของตนได้อย่างสบาย

“ยินดีต้อนรับสู่ด้านมืด!”

ความรู้สึกดำมืดในตัวทำให้เลือดในตัวกัลป์แล่นพล่าน หัวใจที่เคยหล่อหลอมด้วยความดีถูกความชั่วร้ายแทรกซึมจนตาสว่างมองเห็นทางออก  และในที่สุด... คมแฝกแสงอัคคี!

พวกอัคนีต้องรับมือรังสีนักฆ่าจากเขมรที่ตามมาล้างแค้น องอาจกับตะโพนถูกมีดอาคมได้รับบาดเจ็บ อัคนีจึงสู้รังสีตามลำพังแต่ถูกแทงจนได้ กัลป์ออกจากถ้ำพอดีและใช้คมแฝกหวดหัวรังสีตายคาที่

อัญชันถลาประคองอัคนี กัลป์รีบตามไปดูอาการด้วยความเป็นห่วง อัคนีส่ายหน้าปลงๆ

“ที่ข้าให้เอ็งมาที่นี่ก็เพื่อพิสูจน์จิตใจของเอ็ง เอ็งเห็นแล้วใช่ไหมว่ามันคือจิตใจด้านมืดที่ไอ้แสนมีแต่เอ็งไม่มี คมแฝกมันก็แค่ไม้อันนึงเท่านั้น คนคิดว่ามันเป็น ไม้วิเศษเหนือกว่าใคร นั่นมันเป็นสิ่งสมมติที่คนคิดกันเองเท่านั้น”

กัลป์พยักหน้ารับรู้ทุกอย่างมาด้วยตัวเอง อัคนียิ้มบางๆให้ก่อนบอกลา “ไม่ต้องห่วงข้า ข้าไม่มีอะไรแล้ว ไม่มีรัก ไม่มีแค้น ไม่มีความเจ็บปวด...หัวใจของการต่อสู้มันต้องลงเอยเช่นนี้ ที่สุดคือความว่างเปล่า”

อัคนีสิ้นลมอึดใจต่อมา ปิดตำนานปรมาจารย์คมแฝกผู้ยิ่งใหญ่ พวกกัลป์ช่วยกันนำร่างไปฝังและพร้อมใจกันยืนไว้อาลัยเป็นครั้งสุดท้าย กัลป์มองที่หลุมศพอาจารย์แล้วประกาศกร้าว

“อาจารย์...ผมขอสาบาน...ไอ้แสน ราชสีห์ มัน ต้องตาย!”

ooooooo

เพลิงยังนอนรักษาอาการเมายาที่ร้านกาแฟ ตะเภาเฝ้าดูแลไม่ห่าง ท่าทางทุกข์ทรมานเหมือนฝันร้ายตลอดเวลาของเขาทำให้เธอใจไม่ดี

“เพลิง...นายเป็นยังไงบ้าง”

“ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการยา เธอไปหามาให้ฉันที”

“ไม่ได้นะเพลิง ถ้าเธอเสพมันมากกว่านี้ เธอจะกลายเป็นทาสของมัน”

เพลิงยังไม่รู้ตัวเพ้อเหมือนจะคลั่ง “ฉันเป็นอยู่แล้วตะเภา เธอดูสภาพฉันตอนนี้ ฉันยอม...ยอมตัดแขนขาตัวเอง ฉันทำได้ทุกอย่าง แต่ฉันทนทรมานแบบนี้ไม่ไหวแล้ว”

“อดทนไว้นะเพลิง ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง”

“ฉันจะตาย...ฉันจะตายอยู่แล้ว อย่าทรมานฉันเลย”

ตะเภาร้องไห้กอดเขาแน่นราวจะถ่ายทอดพลังงานและกำลังใจ เพลิงเจ็บปวดเพราะฤทธิ์ยาที่ตกค้าง แต่พยายามต่อสู้กับจิตสำนึกด้านดีของตัวเองอย่างหนัก

“ภารกิจห้ามล้มเหลว อาชญากรต้องหมดไป เรามีหน้าที่รับใช้ชาติ...เรามีหน้าที่รับใช้ชาติ”