คมแฝก

คืนเดียวกันนั้นเอง...เพลิงแอบสะเดาะกุญแจห้องทำงานของแสนเพื่อใช้โทรศัพท์ส่งข่าวพวกกัลป์ แต่ปานเจ้าของโทรศัพท์อีกฝั่งเล่นแง่ไม่ยอมให้เขาพูดกับตะเภา

“พ่อปานนี่ฉันเพลิงนะ รบกวนช่วยตามตะเภามาคุยกับฉันที”

“โทร.มาจีบลูกข้าแถมใช้ข้าไปตามเนี่ยนะ เถ้าแก่นะโว้ยไม่ใช่เบ๊ แล้วเนี่ยโทร.เข้าข้าคิดเงินนะ”

“นี่โทร.เข้านะไม่ใช่โทร.ออก”

“จะเข้าหรือออกก็คิดนาทีละห้าบาท”

“ให้สิบบาทเลย ช่วยตามตะเภาให้ที แล้วจะคุยนานๆเอาให้พ่อปานรวยเละ”

“เฮ้ยไม่ได้ ค่าโทร.เข้าเครื่องสิบบาท บวกค่าคุยกับลูกสาวข้าคิดยี่สิบ”

แจ้ตามมาผสมโรงแหย่เพลิงด้วย ตะเภาต้องมาห้ามและตัดบท สองพ่อแม่เลยผละไปได้...

รองเพชรยอมมาพบแสนตามนัดวันต่อมา พร้อมด้วยลูกน้องหลายนายที่ตามประกบ แสนกวาดตามองตำรวจหนุ่มตงฉินที่เขาอยากดึงเป็นพวกด้วยแววตาเหยียดๆ

“ผมรู้ว่าก่อนหน้านี้เราจบกันไม่สวย มาเที่ยวนี้เลยอยากสมานฉันท์กับท่านรองสักครั้งเผื่อเราจะญาติดีกันได้”

“ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรนี่ครับคุณแสน สำหรับผมใครก็ตามที่ไม่วางตัวเหนือกฎหมาย ผมญาติดีด้วยทั้งนั้น”

แสนยิ้มฝืนๆ สิงโตที่มาร่วมโต๊ะด้วยช่วยกล่อมอีกแรง “ดีกว่านั้นไม่ได้เหรอครับท่านรอง รองก็รู้ว่านายแสนเจ้านายผมยิ่งใหญ่แค่ไหนในเมืองพล อย่าว่าแต่กฎหมายเลยครับ กฎอะไรก็บังคับนายไม่ได้”

หมวดนิตย์ที่เสนอหน้ามาด้วยส่งสายตาเย้ยหยันไปให้แต่รองเพชรไม่หวั่น เปิดฉากกับแสนทันที

“เรามาว่ากันตามตรงเถอะครับคุณแสน ราชสีห์... อาหารที่คุณเลี้ยงมื้อนี้ผมขออนุญาตไม่รับประทาน น้ำใจที่คุณเสนอให้ ผมขอปฏิเสธ เพราะเราก็รู้ๆกันอยู่ว่าคุณทำมาหากินยังไง แล้วผมต้องทำยังไงกับคุณ”

“ก็ดี...พูดตรงๆผมเองก็ชอบเหมือนกัน ถ้างั้นอาหารที่รองไม่รับประทานมื้อนี้ผมจะเทให้หมามันกิน ส่วนน้ำใจของผมที่รองปฏิเสธ อีกไม่นาน...รองจะต้องเสียใจ!”

ooooooo