ตอนที่ 12
อาการเกรี้ยวกราดของดาวเด่นทำให้ดาวเหนือคิดหนักและตัดสินใจจะยกเลิกข้อตกลงกับแฟรงค์ เธอแวะไปหาพ่อบุญธรรมที่โรงฝึกยูโดและเสนอตัวเป็นคู่ซ้อม
“เธอยังไม่พร้อมประลองกับฉันหรอกนะดาวเหนือ”
“ทุกครั้งที่เริ่มเกม เราจะต้องมีคนแพ้และชนะใช่ไหม”
“และสิ่งที่ฉันเป็นมาตลอดชีวิตคือผู้ชนะ และตอนนี้เธอก็จะเป็นผู้ชนะตลอดเหมือนฉัน”
ดาวเหนือไม่ตอบโต้แต่เอาชนะแฟรงค์ด้วยท่วงท่าที่เขาเคยสอน แฟรงค์ไม่โกรธแต่ภูมิใจมากกว่าที่ทำให้เธอแกร่งมากขนาดนี้ ดาวเหนือไม่ยินดียินร้ายกับชัยชนะแต่เศร้าที่ทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน
“ทุกครั้งที่เริ่มเกมจะต้องมีคนแพ้และชนะ ทำไมต้องจบแบบนี้คะ...จะไม่มีเลยใช่ไหมคะเกมที่มีแต่คนชนะ”
แฟรงค์นิ่วหน้าเริ่มเอะใจท่าทางแปลกๆของลูกสาวบุญธรรม “เธอเป็นอะไรไป”
ดาวเหนือสะอึกสะอื้นบอกเรื่องดาวเด่น “พี่เด่นถูกทำร้ายจนพิการ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเราสองคน หนูไม่ไหวแล้ว...หนูขอเลิกทุกอย่าง ขอลาออก...ขอหยุดทุกอย่างเลยได้ไหมคะ”
ooooooo
แฟรงค์รีบไปดูอาการดาวเด่น หมอยืนยันว่าไม่ถึงกับพิการตลอดชีวิตแต่มีทางรักษาให้เดินเหมือนเดิมได้ เขาเสนอตัวออกค่ารักษาพยาบาลทุกอย่างแต่นั่นไม่ทำให้ดาวเหนือเปลี่ยนใจยกเลิกข้อตกลง
“หนูไม่อยากเป็นทั้งผู้แพ้และผู้ชนะ หนูเบื่อเกม มันไม่ใช่หนู คุณแฟรงค์...คุณไปต่อโดยไม่มีหนูก็ได้”
“เธอก็รู้ว่าฉันรู้สึกกับเธอยังไง ฉันอยากฉลองชัยชนะร่วมกับเธอ อยากมีเธอในชีวิต อยากเป็นแดดดี๊ อยากเห็นเธอเป็นเจ้าหญิง ที่สำคัญฉันไม่อยากให้เธอเกลียดฉันเพราะฉันทนความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้”
ดาวเหนือลำบากใจเรื่องแฟรงค์ เช่นเดียวกับธนูที่ต้องรับมือจินดามาดใหม่ที่จีบเขาอย่างเป็นทางการ หญิงสาวตามไปเฝ้าเขาถึงศูนย์ปฏิบัติธรรมและขอโอกาสอีกครั้ง
ธนูถอนใจยาวตัดสินใจเล่าเรื่องเจอพีระวันก่อน เขาไปรับจินดาแต่พีระเข้าใจว่าเขาเป็นคนจากบริษัทรถรับจ้าง
“ผมไม่กล้าบอกพ่อคุณว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่ผมเข้าใจพ่อคุณนะ ถ้าผมเป็นเขาก็คงไม่อยากให้ลูกไปยุ่งกับคนต่ำต้อยแบบผมเหมือนกัน”
“ไม่จริง...คุณพ่อไม่ตัดสินคนแค่ภายนอกหรอก ฉันจะไปคุยกับท่านแล้วจะบอกด้วยว่าคุณเป็นคนดีมาก”
“ยิ่งคุณไปพูดก็ยิ่งทะเลาะกัน แล้วถ้าต้องตัดสินใจเลือก คุณก็ต้องเลือกพ่อซึ่งผมโอเคนะถ้าคุณทำแบบนั้น”
“ไม่เอาอ่ะ มันต้องไม่เป็นแบบนี้ คุณพ่อเป็นคนมีเหตุผล ฉันเชื่อว่าท่านต้องเข้าใจ”
“คุณกับผมไปกันไม่ได้หรอก คุณกลับไปเถอะ อย่าทำให้พ่อคุณไม่สบายใจเลย...”










