ตอนที่ 12
ภาพเหตุการณ์ในอดีตผุดในหัว เยี่ยมยุทธทำตัวน่าสงสัยมาตลอดจนเธอเข้าใจผิดหลายครั้งหลายหน แต่ไม่เคยมีสักวินาทีที่เธอจะคิดว่าเขาคือลูกชายของอดีตหุ้นส่วนของธนานุวัตร สภาพหวาดผวาและอาการกลัวไฟของเขาทำให้เธอถึงบางอ้อ จากที่เคยขุ่นเคืองกลายเป็นสงสารสุดหัวใจ
“เสียงร้องของเด็กที่ว่าดังมากไหม”
“ดัง...ดังมาก มันบีบที่หัวใจของผม ไม่ใช่เพราะผมไม่รักคุณ แต่เพราะผมทิ้งน้องไม่ได้”
“ใครบอกฉันเกลียดฉันยิ่งรักคุณต่างหาก...รัก
คือตาที่มองเห็น หูที่ได้ยิน ต่อไปฉันจะยอมรับทุกอย่างในตัวคุณ”
พูดพลางโถมตัวกอดเขา เยี่ยมยุทธซึ้งน้ำตาไหลที่เธอเข้าใจและเห็นใจ
“ผมขอโทษ ผมจะไม่โกหกคุณอีกแล้ว ไม่มีวันทำแบบนั้นอีก”
ดาวเหนือน้ำตาคลอด้วยความสงสาร จูบซับน้ำตาให้เขา
“ทำไมไม่บอกฉันก่อน ทำไมไม่รู้จักไว้วางใจคนอื่น”
“เด็กกำพร้ามีผู้คนมาหาเป็นร้อยเป็นพันแต่
ทั้งร้อยทั้งพันก็ทิ้งเราไปอยู่ดี...ไม่มีใครอยู่เคียงข้างผม...ไม่เคยมี”
“ต่อไปนี้ฉันจะอยู่ข้างคุณ คุณจะเล่าเรื่องทุกๆอย่างของคุณให้ฉันฟัง...ตกลงไหม”
“คุณอภัยให้ผม...คุณจะเป็นครอบครัวของผมใช่ไหม”
เรื่องความรักระหว่างเยี่ยมยุทธกับดาวเหนือจบด้วยดีแต่เรื่องขวัญน้องสาวของเขากลับเป็นปัญหา ดาวเหนือจำไม่ได้ว่าเคยเห็นสร้อยเจ้าปัญหาที่ไหนแต่เชื่อว่าคงมีผู้ต้องสงสัยหลายคนเพราะสร้อยแบบนี้หาซื้อที่ไหนก็ได้
“แปลว่ามันเป็นคนละเส้นกับของน้องผมน่ะหรือ”
“คุณเยี่ยม...ทำไมเราไม่ไปถามคุณเปรมจิตตรงๆล่ะ”
“แล้วเขาจะบอกผมหรือ”
“บีบเขาสิ คุณแฟรงค์สอนฉันใช้จุดอ่อนให้เป็นประโยชน์ คดีความของเปรมจิตวางเพลิงบ้าน
พ่อแม่คุณหมดอายุความไปแล้วแต่คดีของครูอารี คดีของดาวเด่นยังอยู่”
“ดาวเด่นไม่มีไฟล์หลักฐานจึงเอาผิดปิ่นมุกไม่ได้ อีกอย่างปิ่นมุกสำนึกผิดเพราะการบีบคั้นของพวกคุณ”
ดาวเหนือส่ายหน้า ยิ้มด้วยความภูมิใจในตัว
แฟนหนุ่ม “เพราะความรักของคุณต่างหาก คุณทำให้เธอเปลี่ยนแปลงเพราะคุณจริงใจกับเธอ...แล้วคุณจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ไม่ทราบ”
“ผมทำผิดกับปิ่นมุกนะ ที่สำคัญผมเข้าใจเขาจริงๆ เขาเป็นคนน่าสงสาร ผมจะเป็นพี่ชายเธอเหมือนเดิม”
“พี่ชายนะ...แค่พี่นะ”
เยี่ยมยุทธชอบใจหอมแก้มแฟนสาวฟอดใหญ่ “มีคนหึงด้วย...ดีใจอ่ะ”
“ถ้ามีแค่คดีครูอารีเปรมจิตก็ทำผิดแค่ปกปิดหลักฐานแต่เพราะเปรมจิตเผาบ้านดาวเด่นจนเจ็บหนัก...”
“ข้อหาพยายามฆ่าเป็นข้อหาหนักแต่ถ้าเราจับตัวคนทำไม่ได้เราก็ไม่มีพยานหลักฐานอะไรอีก”
“ตำแหน่งสูงขนาดผู้บริหารธนาคารต้องรอตำรวจจับด้วยหรือคะ จะบีบเขาได้ยังไง...ถ้าคิดแบบคุณแฟรงค์จะคิดออกซึ่งคุณคิดออกอยู่แล้ว...ฉันยังคิดออกเลย”
ooooooo










