ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 8
ทิเหล็งเงียบเหมือนยอมรับ ทรงวาดก็เสียใจแต่ไม่เปลี่ยนใจ
“อั๊วไม่อยากเสี่ยงอีกแล้ว เพื่อความปลอดภัยของอาจู การอยู่ห่างอั๊วคือสิ่งดีที่สุด ที่แล้วมาอั๊วพยายามผลักอีออกจากชีวิตอั๊วหลายครั้งแต่ล้มเหลวทุกครั้ง มันถึงเวลาที่อั๊วต้องใจแข็งให้ได้ซะที”
ขณะที่ทรงวาดรับแรงกดดันจากหลายด้าน ทั้งความแค้นของเม่งฮงและความเสียใจของปิ่นมุก ลี่เง็กซึ่งอยากได้รณชิตเป็นเจ้าบ่าวก็เดินแผนตามคำแนะนำของไต้เกียวพาเขาไปมอมเหล้าแล้วหาทางปล้ำ!
ooooooo
ทรงวาดพาปิ่นมุกไปส่งบ้านอรุณรุ่งหรือฮุ่ยหลิง สีหน้าคนที่ต้องย้ายมาไม่ดีเลยจนเจ้าของบ้านสงสัย ทรงวาดไม่ยอมบอกอะไรแต่อยากให้สองสาวคุยกันเอง
ปิ่นมุกเล่าทั้งน้ำตาถึงสาเหตุที่ต้องออกจากบ้านทรงวาด น้อยใจผู้อุปการะหนุ่มเหลือเกินที่ยอมญาติพี่น้องจนลืมความรู้สึกหรือแม้แต่ความปลอดภัยของเธอ อรุณรุ่งพยายามปลอบแบบเป็นกลาง
“อั๊วไม่ได้หมายความว่าอั๊วไม่เชื่อลื้อนะ แต่เท่าที่อั๊วรู้จักเฮียไม่น่าจะทำแบบนั้นได้”
“แต่สุดท้ายเฮียก็ทำ สำหรับเฮียญาติพี่น้องสำคัญที่สุด อั๊วมันก็แค่เด็กข้างถนนที่เฮียเก็บมาเลี้ยงเท่านั้นเอง”
“อย่าคิดอย่างนั้นสิอาจู เฮียอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ได้ ลื้ออย่าเพิ่งน้อยใจไปเลย”
“เหตุผลก็คืออั๊วมันไม่มีค่า เฮียกลัวว่าอาเจ็กตัวเองจะเดือดร้อนส่วนอั๊วจะเป็นจะตายยังไงก็ช่าง เฮียถึงไม่ยอมให้อั๊วแจ้งความแล้วยังไล่อั๊วออกจากบ้านอีก เรื่องมันชัดเจนจนไม่ต้องตีความอะไรแล้วล่ะแจ้ อั๊วเข้าใจหมดแล้ว”
ทรงวาดรู้สึกผิดไม่น้อยต้องให้ปิ่นมุกย้ายออก ก๊กไช้กับกิมเอ็งก็เคืองแต่ค้านไม่ได้เพราะเขาคือผู้อุปการะและเจ้าของบ้าน มีเพียงป่วยซังที่เข้าใจการตัดสินใจของพี่ชายที่ต้องทำเพื่อความปลอดภัยของปิ่นมุก
“มีลื้อคนเดียวที่เข้าใจอั๊ว”
“อยากให้อาจูเข้าใจไหมล่ะ อั๊วไปอธิบายให้”
“ไม่ต้องหรอก ให้เข้าใจว่าอั๊วเลวได้ยิ่งดี ทุกอย่างจะได้ง่ายขึ้น”
“ถึงอั๊วจะไม่ค่อยรู้เรื่องส่วนตัวของเฮียมากนักแต่ถึงยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน อั๊วรู้ว่าเฮียคิดยังไงกับอาจู”
“ลื้อจะพูดอะไร”
