ชาติเสือพันธุ์มังกร

ลูกน้องพันเดชพาฮุ่ยเซี้ยงหนีมาได้แต่ทั้งหมดก็ถูกพันเดชด่ากระจายโดยเฉพาะตัวต้นคิดอย่างฮุ่ยเซี้ยง

“ไอ้โง่! ฉันให้แกใช้สอยคนของฉันได้แต่ไม่ได้หมายความว่าให้แกไปทำเรื่องโง่ๆอย่างงี้”

“ก็อีเด็กนั่นมันทำให้หน้าอั๊วเป็นแผลเป็น อั๊วตามหามันเป็นสิบปีแล้วจะให้อั๊วปล่อยมันไปอย่างนั้นเหรอ”

พันเดชไม่สนตอกเสียงห้วน “หน้าแกจะแหกจะเละยังไงมันเรื่องอะไรที่คนของฉันต้องไปเจ็บไปตายแทนแกด้วยล่ะวะ ทุกวันนี้ที่ให้ที่คุ้มกะลาหัวแกยังไม่พออีกรึไง”

ไต้เกียวกลัวพันเดชโกรธแล้วจะไม่มีที่ซุกหัวนอนพยายามไกล่เกลี่ย “ใจเย็นๆค่ะคุณพันเดช อาแปะเองก็ไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายอย่างนี้ ใครก็คิดไม่ถึงทั้งนั้นล่ะค่ะว่าจัดการผู้หญิงคนเดียวจะต้องเสียหายขนาดนี้”

“พูดง่ายดีนี่...คิดไม่ถึง ใช่สิ...เธอกับลุงเธอไม่ต้องเสี่ยงวิ่งเต้นจัดการเรื่องทั้งหมดเหมือนฉันนี่ ฉันให้มาอยู่แล้วยังสร้างความเดือดร้อนให้ฉันอีก...เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ”

ฮุ่ยเซี้ยงฉุนขาดโต้กลับแถมทวงบุญคุณ “เฉาฉุ่ย! อั๊วไม่ได้นั่งกินเปล่าๆนะโว้ย ถ้าไม่มีอั๊วกับอาไต้เกียวคิดเหรอว่าน้ำหน้าอย่างลื้อจะมีปัญญาสร้างเรื่องให้อาฮงแตกกับพวกตำรวจได้ รู้อย่างงี้อั๊วไม่สังเวยด้วยชีวิตอาเง็กหรอก”

พันเดชหน้าตึง รู้ดีว่าแผนทั้งหมดไต้เกียวเป็นคนคิด เริ่มจากยุเม่งฮงไปฆ่าปิ่นมุกเพื่อแตกหักกับทรงวาด กล่อมลี่เง็กไปปล้ำรณชิตจนมีเรื่องมีราวหลังจากนั้นเมื่อลี่เง็กส่งคนไปซ้อมเขาล้างแค้นเพราะถูกปฏิเสธ สุดท้ายจึงส่งฮุ่ยเซี้ยงไปฆ่าลี่เง็กแล้วจัดการโยนศพลงคลอง

ให้เหมือนกับที่รณชิตเคยโดนเพื่อโยนความผิดให้เขา

ฮุ่ยเซี้ยงแสยะยิ้มเหยียดหยาม พันเดชของขึ้นโวยวาย

“มึงกล้าทวงบุญคุณกูเหรอ มึงคิดว่าแผนการตื้นๆ แค่นี้กูไม่มีปัญญาคิดเองใช่ไหม”

พันเดชโมโหจะยิงฮุ่ยเซี้ยง ไต้เกียวต้องกล่อมอยู่นานกว่าเขาจะยอมอ่อนลง

“งั้นเธอก็บอกลุงเธอว่าอย่าได้บังอาจทวงบุญคุณฉันอีก ฉันเกลียดที่สุดก็คือคนที่ชี้หน้าแล้วบอกว่าฉันติดหนี้บุญคุณมัน ถ้ามีครั้งที่สองฉันส่งลุงเธอลงนรกแน่!”

ooooooo

พันเดชปึงปังจากไปแล้ว ทิ้งฮุ่ยเซี้ยงให้ฮึดฮัดตามลำพังกับไต้เกียวหลานสาวคนสวย

“ตอนอั๊วฆ่าคนครั้งแรกมันยังไม่หย่านมเลยมั้ง กล้าดียังไงมาทำกับอั๊วอย่างงี้วะ”

“พอเถอะน่าอาแปะ คราวนี้แปะผิดจริงๆที่ทำโดยไม่ปรึกษาอั๊ว อั๊วเผลอหน่อยเดียวแปะก็หายไปก่อเรื่องแล้ว”