ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 8
เม่งฮงยังรั้น ทิเหล็งทนไม่ไหวยุให้เจ้านายหนุ่มแจ้งตำรวจที่เม่งฮงพยายามฆ่าปิ่นมุก ลี่เง็กท้าทายให้แจ้งแต่ทรงวาดโบกมือห้ามและประกาศกร้าวจะไม่แจ้งความ
“อาเจ็กกับคุณพ่อการันต์เป็นสองคนที่มีบุญคุณกับอั๊วมากที่สุด อั๊วไม่มีวันทำร้ายอาเจ็กได้หรอกครับ แต่อั๊วก็รู้ว่าอาเจ็กจะไม่ยอมหยุดแค่นี้ เมื่อเป็นอย่างนี้อั๊วก็มีแต่ต้องปกป้องอาจู...ด้วยชีวิตของอั๊ว”
จบคำก็หมุนตัวจากไป เม่งฮงมองตามด้วยความแค้นใจตะโกนไล่หลัง “เมื่อความรักเข้ามาทางประตูสติปัญญาก็ออกไปทางหน้าต่าง จำเอาไว้อาโฮ่ว...ลื้อชักศึกเข้าบ้านมาทำลายตระกูลของเราด้วยมือลื้อเอง...ไอ้คนเนรคุณ!”
ooooooo
ทรงวาดโดนเม่งฮงกดดันอย่างหนัก ลำบากใจแต่จำต้องขอร้องปิ่นมุกไม่ให้เอาเรื่องเม่งฮง ก๊กไช้ไม่ยอมเพราะแค้นใจแทนเพื่อนสาว ส่วนป่วยซังได้แต่ยืนกระอักกระอ่วนไม่รู้จะช่วยใคร
“อาจู...ลื้อทำเพื่ออั๊วสักครั้งได้ไหม แล้วชีวิตนี้อั๊วจะไม่ขออะไรลื้ออีกเลย”
คำขอร้องของทรงวาดทำให้ปิ่นมุกเสียใจมากจึงประชดด้วยการตอบตกลง
“อั๊วตกลง...เพราะอั๊วเข้าใจแล้วว่าเฮียรักญาติพี่น้องมากขนาดไหน รักมากกว่าชีวิตของอั๊วซะอีก เฮียคงยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับอั๊วก็ได้แต่ถ้าจะเกิดกับอาเจ็กเฮียบ้างเฮียคงไม่ยอมอย่างนี้”
ทรงวาดเถียงไม่ออก ฝืนใจแต่จำต้องก้มหน้ายอมรับความจริง ปิ่นมุกตัดพ้อน้ำตาคลอ
“ถ้าอั๊วสร้างปัญหาให้เฮียกับอาเจ็กมากนักอั๊วจะย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้ทุกคนจะได้สบายใจ ทุกๆอย่างจะได้ดีขึ้น”
“งั้นลื้อไปอยู่กับคุณหลิงก็แล้วกัน อั๊วจะช่วยพูดให้”
การตัดสินใจของทรงวาดทำให้ปิ่นมุกหัวใจสลาย ก๊กไช้กับป่วยซังได้แต่มองมาด้วยความสงสาร ส่วนทิเหล็งไม่เข้าใจอยากให้เจ้านายหนุ่มปรับความเข้าใจและบอกความจริงกับปิ่นมุกแต่ทรงวาดปฏิเสธ
“ให้อาจูเสียใจน่ะดีแล้ว ยิ่งเสียใจมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี อีจะได้ไม่ต้องโชคร้ายเพราะอั๊วอีก”
“มันไม่ใช่ความผิดเถ้าแก่เลยนะครับ”
“เรื่องคราวนี้อาจจะไม่ใช่แต่ที่ผ่านมาล่ะอาเหล็ง แล้วในอนาคตอีก ไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับอาจู แล้วอาจูจะโชคดีแบบนี้อีกรึเปล่า”
