บุพเพสันนิวาส

ออกญาทั้งสองและพระวิสูตรรวมทั้งหมื่นเรืองได้ลิ้มรสมะม่วงน้ำปลาหวาน ต่างชื่นชอบ มีเพียงหมื่นสุนทรเทวาติงว่าหวานเกินไปไม่ดีต่อลำไส้ เกศสุรางค์แอบค้อน จันทร์วาดลอบมองกิริยาของทั้งสองอย่างขุ่นใจ... ออกญาโหราธิบดีชวนทุกคนเล่นต่อโคลงหลังจากนี้

“ดีจริงขอรับ แม่จันทร์วาดก็พอมีฝีมือทางกาพย์กลอน ท่านลองฟังฝีปากนะขอรับ” ออกญาโกษาธิบดีอวยลูกสาว

จันทร์วาดเริ่มเขียนกาพย์กลอนบนกระดานชนวน เกศสุรางค์มองอย่างชื่นชม เมื่อเธออ่านให้ทุกคนฟัง

เห็นสายตาเธอมองไปยังหมื่นสุนทรเทวา...พระวิสูตรให้หมื่นสุนทรเทวาแต่งบ้าง เขาเขียนไปชำเลืองมองเกศสุรางค์ไป จันทร์วาดเห็นสายตานั้นก็หวั่นใจ หมื่นเรืองกระซิบถามการะเกดไม่ประลองฝีมือบ้างหรือ เธอตอบทำเป็นแต่กลอนประตู เขาหัวเราะดังขึ้นมาแล้วชะงัก

“ขอโทษขอรับกระผม กระผมลืมตัว แม่การะเกดพูดจาน่าขำขอรับ”

หมื่นสุนทรเทวาหน้าคว่ำมองเกศสุรางค์ยังกระซิบคุยกับหมื่นเรืองหัวเราะกันคิกคัก พอเธอหันมาเห็นก็บอกหมื่นเรืองว่า ตาเขียวปั้ดแล้วเพื่อนหมื่น

กลอนของหมื่นสุนทรเทวาเป็นการรำพึงถึงคนรักผ่านดวงจันทร์ ซึ่งความหมายเหมือนตอบกลอนของจันทร์วาด... เกศสุรางค์นึกขุ่นใจที่จีบกันด้วยโคลง พระวิสูตรถามการะเกดไม่ลองบ้างหรือ หมื่นสุนทรเทวาตอบแทนว่า โคลง กลอนเป็นเช่นไรนางคงไม่รู้ เกศสุรางค์โดนสบประมาทก็ฉุน โพล่งขึ้นมาว่าอยากลอง ทั้งที่ตัวเองแต่งกลอนไม่เป็นเลย เธอหลับตานึกขอประทานอภัย ขอยืมกลอนของเสด็จในกรมที่ทรงประพันธ์เรื่อง “กนกนคร” มาใช้

ทุกสายตาจ้องมองการะเกดอ่านกลอน พอได้ฟังต่างตะลึงทึ่งกับบทกลอนของเธอ ช่างไพเราะจับจิต แม้แต่หมื่นสุนทรเทวายังสบตายิ้มอ่อนโยน จันทร์วาดเห็นแล้วหน้าหมองต้องซ่อนไว้

พอตอนกลับเกศสุรางค์บอกจันทร์วาดให้มาเที่ยวอีก เธอเสียงขุ่นว่ามิรู้ได้ หมื่นสุนทรเทวาแอบขำที่ไม่เจียมตัวไปคุยกับนาง เกศสุรางค์โกรธเดินหนี หมื่นสุนทรเทวาเดินตามแกล้งเหน็บ

“ข้าชอบกลอนบทนั้น...ข้าชอบบทกลอน ไม่ได้ชอบว่าใครแต่ง”

เกศสุรางค์หน้าเหวอ ทำนองเขาจะรู้ไหมว่าตนไม่ได้เขียนเอง...ท่านหมื่นชวนคุยชื่นชมพระจันทร์ เกศสุรางค์เปรยว่าดวงโต๊โต เขาจึงถามว่าโตกว่าที่ที่เธอมาหรือ เธอชะงักรับว่าใช่ โตกว่าที่สองแคว บ่นว่า

เห็นแล้วอยากร้องเพลง ท่านหมื่นคิดว่าเธอจะร้องเพลงเรือ แต่เธอกลับร้องเพลงยุคปัจจุบัน เป็นเพลงที่กล่าวถึงความงามของดวงจันทร์

ท่านหมื่นฟังแล้วต้องจ้องมองตาไม่กะพริบ ด้วยทำนองและเนื้อหาที่แปลกหู เกศสุรางค์หันมาเห็นสีหน้าเขา เผลอหัวเราะออกมา ก่อนจะเดินจากไป ท่านหมื่นทำหน้าเก้อๆ รู้สึกใจเต้นแปลกๆ พึมพำไล่หลังเธอว่า...ฝันดี... เสียงเพลงของเธอยังดังแว่วในหู