บ่วงรักซาตาน
ตอนที่ 8
เหมราชไม่ยี่หระสายตาอยากรู้อยากเห็นของพวกชาวบ้าน ตีหน้าตายเข้าพักในกระท่อมเล็กๆเดียวกับชมพูนิษฐ์ หญิงสาวเสียอีกกวาดตามองรอบตัวด้วยความไม่ไว้ใจ ไม่ได้กลัวความลำบากแต่ไม่อยากอยู่ตามลำพังกับเขา ไหนจะพวกชาวบ้านที่เข้าใจว่าเขากับเธอเป็นผัวเมียกัน!
“ไหนบอกไม่ได้พูดอะไร”
“เธอนั่นแหละไปพูดอะไรให้ป้าเขาเข้าใจผิดเมื่อกลางวัน เห็นคุยกันอยู่ตั้งนาน...ฉันนี่เสียหายหมด!”
ชมพูนิษฐ์สะบัดหน้าหนี ก่อนควักเครื่องช็อตไฟฟ้าจากกระเป๋ามาขู่ เหมราชตาโต
“นี่เธอพกติดตัวตลอดเลยเหรอ”
“แน่นอน...เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวก็ต้องรู้จักระวังตัวสิ”
“ถ้าฉันซาตาน เธอก็ยัยแม่มด!”
สุดท้ายเหมราชต้องยอมนอนขดที่มุมหนึ่งของห้อง ชมพูนิษฐ์ได้ครองผ้าห่มผืนเดียวอย่างสบายใจแต่บรรยากาศหนาวเย็นตอนดึกก็ทำให้เธอต้องลดทิฐิสละผ้าห่มให้เขาด้วย เหมราชรู้สึกตัวแต่ไม่ยอมลืมตาได้แต่อมยิ้ม ชมพูนิษฐ์เห็นแล้วหมั่นไส้อดพึมพำแขวะเขาเบาๆไม่ได้
“ฉันใจดีกับคุณแค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละ...ไม่ต้องมายิ้ม!”
ooooooo
ภาพเหมราชที่หมู่บ้านเล็กๆสั่นคลอนหัวใจชมพูนิษฐ์มาก หญิงสาวสับสนไม่รู้ว่าซาตานหนุ่มเป็นคนแบบไหน...บางครั้งเขาก็โหดร้ายและเลือดเย็น
แต่บางครั้งก็อบอุ่นและอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ
หลังกลับจากหมู่บ้านเหมราชกับชมพูนิษฐ์ก็กลายเป็นคู่แข่งกันอีกครั้ง แม้หญิงสาวจะชนะเรื่องหุ้นเอ็มพลาซ่าของเจ้าสัวบุญฤกษ์แต่ต้องสู้กับใจตัวเองอย่างหนักเมื่อเจอคำพูดของมาดามกานต์ชนิตสะกิดใจ
“ชมพูนิษฐ์...เธอเป็นคนฉลาดแล้วก็มีใจสู้ แต่ฉันจะเตือนเอาไว้อย่าง...คนสนใจเพียงแต่ชัยชนะจะสูญเสียมโนธรรมในจิตใจ...มันเป็นดาบสองคม”
ชมพูนิษฐ์ไม่มีเวลาคิดมากเรื่องเหมราชอีก หลังได้กำไรจากการขายหุ้นเอ็มพลาซ่าที่ราคาขึ้นอย่างถล่มทลาย หญิงสาวก็รีบนำเงินไปปรับปรุงสุขสยามเพื่อรองรับทัวร์จากบริษัทของมนปริยา
มนปริยาสะใจมากเมื่อชมพูนิษฐ์ตกหลุมพรางของตัวเอง แม้อีกฝ่ายจะยังไม่กู้นอกระบบตามเป้าหมายหลักของไพศาลผู้เป็นพ่อ แต่ก็สูญเงินไปมากจากการปรับปรุงสวนสนุก...และแล้ววันที่เธอรอคอยก็มาถึง เมื่อถึงกำหนดเอาทัวร์มาลง ไฮโซสาวก็ทำตามแผนที่วางไว้คือชิ่งทำให้สุขสยามเสียหายมหาศาล
ชมพูนิษฐ์เป็นเดือดเป็นร้อนมาก แล่นไปหามนปริยาแต่ถูกอีกฝ่ายปั่นหัวกลับว่าเป็นฝีมือของเหมราช ทายาทคนเล็กแห่งสุขสยาม จึงบุกไปเอาเรื่องซาตานหนุ่มคู่ปรับถึงบริษัท
เหมราชไม่ได้สะทกสะท้านแต่อ่อนใจมากกว่ากับความซื่อบื้อของเธอ
“ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่าไว้ใจใครโดยเฉพาะคนใกล้ตัว แล้วเธอก็ถูกหลอกอีกจนได้...ยัยโง่!”
ชมพูนิษฐ์ปรี๊ดแตกแหวเสียงเขียว “คนเลว...ฉลาดด้วยเลวด้วยอย่างคุณแล้วไง ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอยู่ตรงไหน ถ้าคุณไม่ส่งคนอื่นมาหลอกฉัน ฉันคงไม่หลงกลคุณง่ายๆหรอก”
เหมราชถอนใจเหนื่อยหน่าย “เพราะแบบนี้ไง... ฉันถึงบอกว่าเธอไม่เหมาะจะทำธุรกิจ เธอตามคนอื่นเขาทันที่ไหน ขายที่ดินให้ฉัน...จบเรื่องนี้ซะ ถ้าไม่อยากเจ็บมากกว่านี้”
“ไม่! ถึงธนาคารไม่ปล่อยกู้ หาคนร่วมทุนไม่ได้ ฉันก็จะหาเงินมาปรับปรุงสวนสนุกเอง ฉันจะทำให้คุณเห็น”
