บ่วงรักซาตาน
ตอนที่ 7
“คุณกวินทร์บอกผมว่าคุณอยากได้ที่ดินเกาะเพชรงามมาก แล้วนี่ก็เป็นโอกาสที่จะทำเงิน เขาเลยวางแผน ให้ผมหาเงินไปซื้อที่ดินเกาะนั่นก่อนเพื่อโก่งราคาขายกับคุณทีหลัง”
“จะบอกว่า...คุณเป็นตัวแทนของกวินทร์งั้นหรือ” เหมราชถามเสียงเหี้ยม
“ใช่...เขามั่นใจว่ายังไงก็ต้องฟันกำไรจากคุณได้แน่ เพราะเขาเป็นคนดูแลเรื่องนี้เอง”
กวินทร์ฟังแล้วเดือด พยายามซักไซ้เพื่อจับผิดธนูและแก้ต่างให้ตัวเอง แต่จู่ๆเหมราชก็โพล่ง
“พอที...แกมีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกฉันไอ้วิน เงินแค่ร้อยล้าน...สำหรับแกมากกว่านี้ฉันก็ให้ได้”
“นี่เฮียเชื่อมันเหรอ”
“เห็นกับสิ่งที่แกทำให้บริษัททั้งหมดฉันจะไม่เอาเรื่องแกไอ้วิน แต่ต่อไปแกไม่ใช่คนของพัทธนกิจอนันต์กรุ๊ปอีก!”
ooooooo
เหล่าพนักงานพัทธนกิจอนันต์กรุ๊ปของเหมราชไม่อยากเชื่อว่ากวินทร์เลขาหนุ่มคนโปรดของเจ้านายจะโกงเงินบริษัทโจ่งแจ้งแบบนี้ โดยเฉพาะคริสที่ยืนยันกับทุกคนว่าธนูกับกวินทร์ไม่เคยรู้จักกัน เพราะเขาอยู่ที่เกาะเพชรงามด้วยตอนเจรจาต่อรองราคาที่ดินในฐานะ ผู้ประสานงาน
กวินทร์ซาบซึ้งใจมาก บอกลาเสียงเรียบ “ขอบคุณนะครับคุณคริส ขอบคุณจริงๆที่อย่างน้อยก็มีคุณที่เชื่อมั่นในตัวผม...มากกว่าคนที่ผมรักและนับถือมาทั้งชีวิต
ด้วยซ้ำ ผมฝากงานต่อด้วยนะครับ...ลาก่อนครับทุกคน”
มิลินไม่สบายใจเมื่อรู้คำตัดสินของพี่ชาย เธอรู้จักกวินทร์มานานและไม่เชื่อว่าเขาจะมีนิสัยขี้โกง
แต่เหมราชก็ไม่เปลี่ยนใจตัดสินใจแล้วจะให้กวินทร์ออกจาก ทุกตำแหน่งของบริษัท!
คำตัดสินของเหมราชเป็นที่โจษจันทั่วบริษัทในเวลาต่อมา อิงขวัญที่ดันได้ยินเรื่องกวินทร์ถูกปลดโดยบังเอิญในร้านอาหารก็อดห่วงเขาไม่ได้แต่เพียรโทร.หาเท่าไหร่เขาก็ไม่รับสาย
ธามันสาแก่ใจมากเมื่อรู้เรื่องกวินทร์ ไม่รอช้าตามไปเยาะเย้ยถากถางและยอมรับว่าเป็นฝีมือตน
“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ แกจะรู้ไหมวะว่าเหมราชเป็นคนยังไง”
“ไอ้ชั่ว...แกมันชั่วจริงๆ”
สองหนุ่มซัดกันนัวขณะที่เถียงกันไปด้วย
“แต่แกมันโง่ไอ้วิน พี่เหมของแกไม่ได้ดีกับแกแบบที่แกคิด”
“ไม่จริง...มันเป็นเพราะแกต่างหาก แกทำให้เป็นแบบนี้”
“ตาสว่างสักทีไอ้วิน แกมันเป็นแค่เบ๊ พี่เหมเขาหลอกใช้แกเพื่อประโยชน์ตัวเองมาตลอด ไม่เห็นรึไง... พอแกพลาดเขาก็เฉดหัวแกทิ้ง เขาให้โอกาสแกไหมทั้งๆที่แกทำเพื่อเขามาตลอด”
จนแล้วจนรอด ความเกลียดชังและความริษยาก็ทำให้ธามันตามืดบอด กวินทร์ได้แต่มองมาด้วยความสมเพช
“วันนี้...ฉันเสียทั้งพี่ที่รักกับเพื่อนรักในวันเดียวกัน”
“ไอ้วิน...ฉันแค่อยากให้เห็นสันดานของไอ้ซาตานนั่นเท่านั้น ส่วนฉันกับแกเรายังเหมือนเดิมได้นะโว้ย”
“ไม่...เพราะแกมันเลวกว่าที่ฉันคิดไว้มากไอ้ธาม!”
“เอ่อ...ถึงฉันมันเลวยังไงก็ไม่เท่าพี่เหมของแกหรอก...รู้เอาไว้ด้วย”
“ใช่...แกไม่มีวันเทียบเท่าพี่เหมได้ ต่อให้แกพยายามมากกว่านี้อีกล้านเท่า แกก็แทนที่พี่เหมไม่ได้ไอ้ธาม...ต่อไปแกกับฉันไม่ต้องถือว่าเป็นเพื่อนกันอีก!”
