จอห์นนัดกับรอนด้าว่าเย็นวันนี้จะไปซื้อของขวัญวันเกิดให้คุณแม่ของเขาด้วยกัน รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ รอนด้าก็ไม่มาตามนัดสักที พอถึงสองทุ่ม จอห์นอดรนทนไม่ไหว โทร.หารอนด้าว่าทำไมถึงยังไม่มา รอนด้าตอบว่า อ้า ฉันมาพัทยากับเพื่อน ขอโทษด้วยนะที่รัก Oh! I’m so forgetful. ผู้อ่านท่านครับ forget เป็นคำนามหมายถึง ‘ลืม’ แต่ถ้าท่านจะบอกว่าใครก็ตามเป็นคน ‘ขี้หลงขี้ลืม’ ‘ชอบลืม’ ‘ปํ้าๆ เป๋อๆ’ ต้องใช้คำว่า forgetful ซึ่งเป็น adjective นะครับ อย่างประโยคข้างบน รอนด้าบอกว่า โอ้ ฉันช่างเป็นคนขี้หลงขี้ลืม ปํ้าๆเป๋อๆ เสียนี่กระไรนอกจากนั้น forgetful ยังสื่อถึง ‘สะเพร่า’ ‘ไม่สนใจ’ ‘ไม่ระมัดระวัง’ ได้ด้วย จอห์นอารมณ์เสียมาก แต่ก็ยอมไปซื้อของที่ร้านค้าคนเดียว เมื่อเจอคนขายเธอเล่าให้ฟังว่า วันก่อนเห็นแฟนของคุณมาซื้อของที่นี่ด้วยนะ แต่ เอ เธอชื่ออะไร ฉันจำไม่ได้ I can be forgetful when it’s come to clients’ names. ฉันมักจะขี้ลืมเรื่องจำชื่อของลูกค้าเมื่อกลับมาบ้าน จอห์นก็เห็นรอนด้านั่งหน้าแป้นแล้นอยู่ในบ้าน พร้อมกับมาอ้อนว่าอย่าโกรธที่เธอลืมนัดเขาเลย จอห์นหันไปพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า Forget it! I don’t want to talk about it. ลืมมันซะ ผมไม่อยากพูดถึงมันอีก.นิติการุณย์ มิ่งรุจิราลัยpasalok1998@gmail.com
