ตองเจ
(ภาพ) พิพัฒน์ รัชกิจประการ
เห็นด้วยกับแนวคิดของรัฐมนตรีกีฬา “พิพัฒน์ รัชกิจประการ” ที่จะหันมาส่งเสริมในเรื่องการพัฒนากีฬาอย่างเป็นระบบด้วยวิทยาศาสตร์การกีฬาทั้งการสร้าง ตัวนักกีฬาและการส่งแข่งระดับโลกอย่างเป็นจริงเป็นจัง
ดูแล้วการที่นักกีฬาของไทยจะ ประสบความสำเร็จในเกมระดับโลก โดยเฉพาะโอลิมปิกเกมส์ ควรต้องมีการพัฒนาตั้งแต่ขั้นพื้นฐานที่ถูกวิธีเพื่อความยั่งยืน
การที่ภาครัฐจะลงมาเล่นด้วยถือเป็นเรื่องดี แต่ก็ ไม่รู้ว่าจะแค่นโยบายแบบขอไปทีหรือทำแบบจริงจัง
เรื่องนี้คงต้องดูกันยาวๆ
แต่สิ่งที่ยังงง! และรู้สึกตงิดๆคือเรื่องการขยายสัญญาการจัดรถจักรยานยนต์ชิงแชมป์โลก “โมโตจีพี” จากเดิมสัญญาแรก 3 ปี เป็น 5 ปี ที่สำคัญ จะขอให้ภาครัฐช่วยจ่ายเรื่องค่าลิขสิทธิ์ 2 ใน 3 จากเดิม 1 ใน 3
โอเค! ภาพรวมประเทศชาติได้ไปเต็มๆ ทั้งเรื่องชื่อเสียงและการท่องเที่ยว
แต่ลองมองดูดีๆ เรื่องนี้ทำเพื่ออะไรกันแน่! หรือเพื่อใคร! ฟังดูมันทะแม่งๆพิกล
สัญญาเดิม 3 ปี ผมว่ามันเหมาะสมแล้วไม่มากเกินไปหรือน้อยเกินไปกำลังพอดีคำ
เพราะหากมีเรื่องผิดพลาดอะไรหรือดูแล้วไม่คุ้มทุนจะได้ถอนตัวทันไม่ต้องเอางบประมาณไปละลายทิ้ง
หรือจะได้เอาไปพัฒนาในด้านอื่นที่จำเป็นมากกว่า
เอ? หรือกลัวว่าหากไม่ได้นั่งเก้าอี้ตัวนี้แล้ว จะไม่ได้ต่อสัญญาหรือเปล่าถึงได้ขยายสัญญายาวไปเลย
ไม่ได้จะมาขัดอะไร เพียงแต่อยากให้คิดทบทวนใหม่อย่างรอบคอบถี่ถ้วน
เนื่องจากงบประมาณที่ต้องใช้มันมากอยู่ ที่สำคัญหากภาครัฐลงไปช่วยเต็มๆ เท่ากับเป็นงานของชาติ
ทั้งที่ความจริงแล้ว จ.บุรีรัมย์ เป็นเจ้าภาพก็ต้องเป็นแม่งานที่หางบประมาณเอง ด้วยการระดมทุนจากบรรดาสปอนเซอร์และภาครัฐหรือองค์กรที่เกี่ยวข้องเข้าไปหนุน เช่นเดียวกับการจัดมหกรรมกีฬาทั่วไป ที่แต่ละจังหวัดจัด
เพราะสุดท้ายรายได้หลักหลังหักค่าใช้จ่ายก็จะเป็นของจังหวัด ส่วนที่เหลือจะเข้าภาครัฐไม่ว่าการท่องเที่ยวและภาพลักษณ์นั้นคือผลพลอยได้
อีกอย่างถ้ามีบางจังหวัดสร้างสนามแข่งรถที่มีมาตรฐานเดียวกับที่ จ.บุรีรัมย์ แล้วขอเป็นเจ้าภาพบ้างท่านจะยอมหรือเปล่า
สิ่งนี้น่าคิดนะครับ เพราะหากมีจังหวัดไหนที่มีศักยภาพที่พร้อมเช่นเดียวกับบุรีรัมย์จะสร้างสนามบ้างก็ถือเป็นเรื่องที่ดี เพราะจะได้ไม่เกิดความจำเจ
ถือเป็นการกระจายรายได้ไปในท้องถิ่นเช่นกัน
ผมไม่อยากให้หลายจังหวัดต้องคิดหนัก หากรัฐลงไปทุ่มงบประมาณอย่างหนักเพื่อจังหวัดเดียว
อย่าให้เป็นประเด็นต้องมาโจมตีรัฐบาลเลยครับ
ไม่มีอะไรมาก เพียงฝากให้คิดและพิจารณาอย่างรอบคอบก็เท่านั้น.
ตองเจ