สมิงจ้าวท่า

ห่างออกมา ดอนตามมาส่องกล้องมอง ถึงกับทึ่งผู้หญิงคนนี้

ดอนขี่มอเตอร์ไซค์เลยมาบ้านบัญชาที่อยู่แยกห่างออกมา พอถึงหน้าบ้านถอดหมวกกันน็อกโชว์ใบหน้า ประตูบ้านก็เปิดออก เขาขี่รถผ่านประตูเข้าไปจอดที่ลานหน้าตึกมองไปรอบๆอย่างสำรวจ เห็นมีบอดี้การ์ดยืนคุมทุกจุด พร้อมอาวุธครบมือ

เนตรดาววิ่งออกมาต้อนรับ ดีใจที่เขามา ดอนป้อนคำหวานว่ายินดีรับใช้ แต่ก็ดักคอไว้ก่อนว่าเฉพาะงานในหน้าที่เท่านั้น สรเดชเดินออกมาอย่างหมั่นไส้ เนตรดาวโวยว่าพ่อไว้ใจให้ดอนเป็นบอดี้การ์ดตน สรเดชสวนว่าพ่อไว้ใจแต่ตนไม่ไว้ใจ ตนได้กลิ่นทะแม่งๆ แล้วเรียกลิลลี่เข้ามา บอดี้การ์ดสาวเข้ามาพร้อมแท็บเล็ต แล้วยกขึ้นถ่ายรูปดอน จากนั้นก็เสิร์ชหาประวัติ

ที่หน่วยงาน วิชายืนดูข้อมูลทั่วโลกที่อัปเดตตลอดเวลาอยู่หน้าจอ แทนเข้ามารายงานว่ามีคนพยายามเจาะหาข้อมูลของดอน วิชาตกใจรีบบอกให้แทนสร้างประวัติใหม่ด่วนที่สุด แทนหันไปสั่งไทจัดการโดยเร็ว...ไทวางนิ้วบนแป้น พิมพ์มือเป็นระวิงอย่างรวดเร็ว ด้านลิลลี่รอข้อมูลปรากฏหน้าจอ สรเดชดึงปืนมาขึ้นลำรอเพราะเชื่อว่าดอนต้องหลอกน้องสาว

วิชาเร่งไทอย่างกดดัน กว่าจะลิงก์ข้อมูลได้อย่างเฉียดฉิว ลิลลี่บอกเจอข้อมูลแล้ว สรเดชเข้ามาดู ดอนพยายามปั้นหน้านิ่ง สรเดชอ่านว่าชื่อดอน โพธิ์ไทร ดอนแย็บกวนๆว่าใช่ชื่อตน

 “ก่อคดีครั้งแรกตอนอายุสิบสี่...” ดอนชะงักเล็กน้อยก่อนจะบอกว่านั่นก็ตน “เดินทางเข้าออกในหลายประเทศ รับทำงานทุกชนิดให้กับแก๊งต่างๆในเอเชีย เชี่ยวชาญการต่อสู้มือเปล่าและอาวุธทุกชนิด ไม่เคยต้องคดีใดๆ ไม่เคยติดคุก เพราะหลบหนีการจับกุมได้ทุกครั้ง”

“คุณสมบัติแค่นี้น่าจะพอนะ” ดอนยิ้มกวนๆ

สรเดชลดแท็บเล็ตลงมองหน้าอย่างเสียฟอร์ม แต่ก็บอกว่าถ้าจะให้แน่ใจต้องดูกันยาวๆ ดอนยักไหล่ไม่มีปัญหา เนตรดาวบอกพี่ชายจบเรื่องแล้วขอคุยกับบอดี้การ์ดของตนลำพัง เพราะเขาควรรู้รายละเอียด

คนที่เขาต้องทำงานให้ สรเดชฮึดฮัดเดินเข้าบ้าน อ่อนศรีเข้ามาพูดเอาใจ

“ยังไงเราก็ยังไว้ใจมันไม่ได้ มันอาจเป็นงูพิษที่แฝงตัวเข้ามาเล่นงานเราก็ได้”

สรเดชหันไปสั่งลิลลี่ให้คนของเราจับตาดูดอนตลอดเวลา ลิลลี่รับคำ...เนตรดาวพาดอนเดินรอบบ้าน เขาถือโอกาสสำรวจไปในตัว หญิงสาวทึ่งที่ประวัติเขาโชกโชน

“นี่ยังน้อยนะ ถ้าเจาะไปที่แต่ละงานที่ผมเคยทำ คุณอาจกลัวผมไปเลยก็ได้”

“ไม่มีทางหรอก ยังไงก็ไม่กลัว แว่!” เนตรดาวทำหน้าทะเล้นใส่

“นี่คุณคงไม่ได้จ้างผมไว้คอยขำเวลาคุณทำอะไรตลกๆใช่ไหม”

เนตรดาวหัวเราะแล้วอ้อนขอให้ดอนสอนการต่อสู้ให้ ดอนจึงให้เธอยืนให้มั่นก่อน แต่ท่าที่เธอยืน แค่เขาเอานิ้วจิ้มเธอก็เซล้ม ชายหนุ่มรับร่างเธอไว้ในอ้อมกอด หญิงสาวแทบระทวย ฟามวันเบายืนมองแววตาโกรธแค้น เพราะอยากดูแลลูกสาวเจ้านายมานานแล้ว...ดอนสอนให้เนตรดาวยืนใหม่ บัญชายืนมองอยู่มุมหนึ่งด้วยความรู้สึกแปลกๆ พอดีโทรศัพท์ดังขึ้น เขาหันมากดรับ