สมิงจ้าวท่า

วดีฉุนที่โดนชนแล้วไม่ขอโทษ ต่อว่าดอนไม่มีมารยาท เขาเสียดายที่ตามไม่ทันแต่ก็หันมาขอโทษ

วดีเชิดหน้าใส่ ทำเขาเซ็ง ใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท...

ทั้งสองขึ้นลิฟต์มาชั้นเดียวกัน วดีหาว่าเขาตาม ดอนไม่สนใจเพราะไม่ได้ตาม แต่แล้วต้องแปลกใจเพราะห้องอยู่ตรงข้ามกัน

ทันทีที่ดอนเข้ามาในห้อง เอมี่รีบถามว่าตามทันไหม ดอนส่ายหน้าบอกถือว่าดวงซวย เอมี่เสนอให้ย้ายที่พัก แต่ดอนกลับคิดว่าอยู่ล่อให้คนร้ายกลับมาอีกจะดีกว่า

วดีหงุดหงิดโทรศัพท์บ่นกับเพื่อนว่าซวยจริงๆที่มาอยู่ห้องตรงข้ามกับดอน เพื่อนเย้าว่าคงเป็นบุพเพอาละวาด วดียิ่งฉุนเปลี่ยนเรื่องบอกเพื่อนว่ามีงานเข้าบริษัท ให้เธอแจ้งหัวหน้าด้วย

“โห เธอนี่เก่งจริงๆ ลาไปพักผ่อนแท้ๆ ยังหางานเข้าบริษัทได้อีก”

“ก็คนมันเก่ง แค่นี้ก่อนนะ แล้วจะโทร.มาใหม่” วดีวางสาย สีหน้ากังวลใจทันที

ooooooo

ดอนดูข้อมูลที่เอมี่ให้เกี่ยวกับบัญชากับคนในครอบครัวและประวัติอลัน แต่เขายังอยากได้คนที่เกี่ยวข้องด้วยอีก เอมี่บอกยังมีอาเหลียงที่คิดว่าตายไปแล้ว แต่มีคนใช้ชื่อนี้ในการซื้อขายยา

“ถ้าอาเหลียงยังไม่ตาย ก็หมายความว่าเขาต้องหาทางแก้แค้นคนที่หักหลังเขา”

“ก็คงอย่างนั้น เรากำลังพยายามสืบกันอยู่ แต่ไม่มีข้อมูลอะไรยืนยันได้เลย บางทีเขาอาจผ่าตัดเปลี่ยนแปลงใบหน้า และสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมาแล้วก็ได้”

ดอนคิดว่าเรื่องนี้ท่าทางจะยุ่งกว่าที่คิด เอมี่แนะให้เขาหาตัวสมิงให้เจอ จะได้ช่วยกันไขคำตอบทั้งหมด ดอนพยักหน้าครุ่นคิด จะหาเจอได้อย่างไร...ระหว่างกำลังเครียดอยู่นี้ ฤทธิ์ณรงค์ตามมาหาวดีถึงโรงแรมชายทะเล เธอทึ่งกับความพยายามของเขา

“ต่อให้ไกลข้ามโลก ผมก็จะตามมาหาคุณ ยิ่งได้ยินว่างานใหม่ของคุณต้องอยู่ที่นี่ต่อไปอีกเป็นเดือน ผมยิ่งอดใจมาหาคุณไม่ได้”

“ขอโทษนะคะ เลยต้องเลื่อนนัดออร์กาไนซ์ที่จะจัดงานให้เราออกไปอีก”

“แต่ยังไงงานแต่งของเราก็ยังไม่เลื่อนไป ถูกไหม”

วดีรับปากด้วยความลำบากใจ ดอนนั่งจิบกาแฟมองทั้งสองอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งอย่างสนใจ พอดีมีคนโทร.ตามวดี เธอจึงต้องขอตัวจากฤทธิ์ณรงค์ วดีหนักใจที่บอกอะไรคนรักไม่ได้ เธอเดินออกมาขึ้นรถคันหรูของอลันหน้าโรงแรม ฤทธิ์ณรงค์มองอย่างไม่พอใจ ดอนเห็นแล้วรู้สึกสงสารหนุ่มมาดเท่โดนสาวรอบจัดหลอก

วดีนั่งข้างอลันที่เบาะหลัง เธอหยิบคอมพิวเตอร์มาเปิดคุยกับเขาว่ามีไอเดียมานำเสนอ เขากลับจับมือเธอแล้วบอกว่าเรื่องงานเอาไว้ทีหลัง อยากหาที่สบายๆค่อยคุย หญิงสาวยิ้มเรี่ยๆ

ที่บ้านชายทะเลของอลัน มีบอดี้การ์ดถือปืนยืนกระจายอยู่ทั่ว อลันเดินคุยกับวดี “ผมมีอะไรอย่างหนึ่งที่อยากสารภาพ...เรื่องงานเปิดตัวน่ะ ผมก็แค่ต้องการยืดเวลาที่จะได้อยู่กับคุณไปให้นานอีกหน่อยเท่านั้นเอง”

“เหรอคะ วดีคิดว่าคุณจะปลื้มโปรไฟล์กับงานที่ผ่านๆมาของวดีเสียอีก”

อลันรับว่านั่นเป็นส่วนหนึ่ง แต่ที่สำคัญคือตนอยากอยู่กับเธอ วดีแสร้งยิ้มอายๆหมายจะล้วงความลับ...