ตอนที่ 2
ดอนยักไหล่บอกไม่ได้อยากยุ่งแต่เห็นแล้วขัดตา วดีจะโวยกลับ ทันใดเห็นฤทธิ์ณรงค์เดินพูดโทรศัพท์ออกมา จึงต้องรีบหลบเข้าชิดหวังเอาตัวดอนบัง เขาจะขยับ เธอเอ็ดให้ยืนนิ่งๆ ดอนแอบขำ...ฤทธิ์ณรงค์ออกมาโทร.หาวดี แต่เธอทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่ห้องทำให้ไม่มีใครรับสาย พอเห็นเขากลับเข้าไปในงาน วดีก็โล่งอก
“ไม่มีผู้ชายคนไหนทนที่แฟนนอกใจได้หรอก” ดอนเย้า
“ฉันไม่เคยนอกใจแฟน ไม่รู้ก็อย่าพูดดีกว่า” วดีเชิดใส่เดินหนี ดอนส่ายหน้าไม่ชอบใจ
โรสแมรี่รำคาญสรเดชจึงเดินหนีตอนที่เขาไปหาเครื่องดื่มให้ ดอนเห็นเป็นโอกาสเข้าตีสนิท หญิงสาวถูกชะตาและท่าจะหลงเสน่ห์เขาเข้าแล้ว พอสรเดชถือเครื่องดื่มเดินตามมาเจอก็ไม่พอใจ หาว่าดอนมาวอแวผู้หญิงของเขา โรสแมรี่ประกาศว่าดอนเป็นเพื่อนที่บังเอิญเจอกัน สรเดชไม่ค่อยเชื่อนัก ชวนหญิงสาวกลับเข้างาน ดอนแกล้งค้อมศีรษะบอกหวังว่าคงเจอกันอีก
ooooooo
เนตรดาวแอบนัดลูกนัทออกมาเที่ยวผับในคืนนั้น ท่าทางเธอเมานิดๆ จึงพูดจาไม่เข้าหูหนุ่มๆที่เข้ามาเกาะแกะ จนเกิดการปลุกปล้ำกันขึ้น เผอิญดอนแวะมาที่นี่เห็นเหตุการณ์จึงเข้าช่วย แล้วจะพาเธอส่งบ้าน ให้เธอซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ และให้ลูกนัทขับรถเนตรดาวกลับ
มาถึงหน้าบ้าน เนตรดาวเริ่มสร่างเมา จำได้ว่าดอนคือคนที่ช่วยตนไว้ครั้งก่อน ดอนบอกว่าเป็นการบังเอิญทั้งสองครั้ง ต่างฝ่ายต่างแนะนำตัว...ไฟรถสาดใส่หน้า เสียงรถเบรกอย่างแรง สรเดชลงมาจะเอาเรื่องดอน เนตรดาวรีบบอกว่าเขามาช่วยตนไว้ สรเดชจึงรู้ว่าน้องสาวแกล้งป่วยเพื่อหนีเที่ยว สั่งลิลลี่เอาตัวเธอเข้าบ้านไปก่อน เมื่อลับตาก็สั่งลูกน้องก่อนจะขับรถเข้าบ้าน
“สั่งสอนมันให้มันจำใส่หัวว่าอย่าสะเออะมายุ่งกับคนของฉันอีก”
แต่กาลกลับเป็นลูกน้องสรเดชที่ถูกดอนซัดลงไปกองทั้งหมด แล้วเย้ยหยันว่า “ฝากบอกนายพวกแกด้วย ถ้าคิดจะสั่งสอนฉัน ช่วยส่งคนที่เป็นงานกว่าพวกแกมาหน่อย”
ลิลลี่รายงานสรเดชว่าคนของเราโดนเล่นงานหมด เขาโกรธมากสั่งให้สืบว่าดอนเป็นใคร ลิลลี่รับคำจะไปแต่โดนดึงตัวเข้ามากอดจูบ เธอเป็นคู่ขาของสรเดช อ่อนศรีแอบดูอย่างพอใจ
วดีกลับเข้าห้องพักในโรงแรม ถอดนาฬิกาหรูออกวาง บันลือฤทธิ์โทร.เข้ามาถามทันที เธอเล่าว่าอลันมาเมืองไทยเพื่อจะทำธุรกิจร่วมกับบัญชา แต่ยังไม่รู้ว่าทำอะไรที่มีมูลค่ามหาศาล
“ถ้างั้นคุณต้องสืบต่อให้รู้ รีบทำงานให้เร็วที่สุด แล้วคุณจะได้ชีวิตของคุณกลับคืน เออ...ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง หน่วยเหนือมองว่างานนี้อาจยากเกินไปที่คุณจะทำคนเดียว เลยส่งคนมาช่วยคุณ แต่เพื่อเป็นความลับ เขา จะใช้รหัสว่า จ้าวท่า”
“แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นใคร”










