เด็ดปีกนางฟ้า
ตอนที่ 8
ที่แคนทีนออฟฟิศ นักรบกับพจน์นั่งดื่มกาแฟกัน นักรบถามว่ามานั่งกับตนแบบนี้ไม่กลัวพี่ปริยาว่าหรือ พจน์ตอบอย่างไม่แคร์ว่าช่างมัน คิดมากระแวงมากมันก็เหนื่อย
พจน์เห็นอาหารที่นักรบกินมีแต่ของมันๆทอดๆ ถามว่าทำไมกินแต่ของที่ไม่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ นักรบบอกว่ามันอร่อย ถ้าของที่มีประโยชน์และอร่อยตนก็กินไปนานแล้ว พจน์บอกว่ามันไม่ได้อยู่ที่รสชาติแต่อยู่ที่ประโยชน์
“แล้วถ้าไม่อร่อยจะกินไปทำไมล่ะครับ หรือชีวิตมันคือต้องทนกินแต่สิ่งที่ไม่อร่อยเพราะหวังแต่จะเอา ประโยชน์อย่างเดียว” นักรบถาม
พจน์เงียบไป นักรบถามว่าตนพูดอะไรผิดหรือ พจน์บอกว่าเปล่าแล้วขอกินของเขาสักคำ พอตักปากเคี้ยวก็หลับตาทำหน้าถูกปาก นักรบถามว่าอร่อยไหม
“อร่อยมาก อร่อยจนน่ากลัว ปกติพี่ไม่ค่อยกินของพวกนี้ พอได้กินแล้วรู้เลยว่าไอ้รสชาติแบบนี้มันจะต้องหลอนความรู้สึกไปอีกนาน” นักรบถามว่าแล้วพี่ต้องทนทุกข์ไปเพราะไม่กล้ากินมันอีกหรือ พจน์ตอบอย่างครุ่นคิด “อืมม์..นั่นสินะ”
ก่อนที่พจน์จะขอตัวไปทำงาน เขาบอกนักรบด้วยความรู้สึกใหม่จากที่ได้กินอาหารที่ไม่มีประโยชน์แต่อร่อยวันนี้ว่า
“เธอพูดก็ถูกนะ ชีวิตถ้ามันขึงตึงเกินไปมันก็คงขาดรสชาติ” นักรบติงว่าสำหรับพี่สาระมันคงสำคัญกว่ารสชาติมั้ง? “แล้วถ้างั้นชีวิตที่จืดชืด...มันจะมีคุณค่าอะไรล่ะ เนอะ...”
พจน์ยิ้มให้นักรบก่อนเดินจากไป แต่ที่ไกลออกไปปริยายืนดูเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ เธอตาลุกวาว!
พจน์ขับรถกลับถึงหน้าบ้าน เจอปริยาเลี้ยวรถเข้ามาพอดี เขาแปลกใจว่าทำไมวันนี้เธอกลับบ้านตอนนี้? แต่พอลงจากรถเดินเข้าบ้านก็ชะงักเมื่อเห็นกล่องข้าวของของตนถูกนำมากองไว้หน้าบ้านและยังมีเสื้อผ้าที่อยู่ในไม้แขวนเสื้อเอามากองสุมกันไว้อย่างไม่อินังขังขอบ ที่กล่องหนึ่งมีกระดาษโน้ตเขียนแปะไว้ว่า
“ชีวิตเรามันไม่มีอะไรที่เหมือนกัน จากนี้ไปคุณใช้ชีวิตของคุณ ฉันใช้ชีวิตของฉัน”
พจน์อึ้ง คิดไม่ถึงว่าปริยาจะแว่บจากที่ทำงานมาเก็บของเพื่อไล่ตนออกจากบ้านแบบนี้
ooooooo
วิเวียนกับพิมานต่างก็เดินเกมของตัวเอง...เมื่อความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของปฐพีไม่อาจเป็นไปได้และความสัมพันธ์ไม่ปกติ วิเวียนยอมถอยเพื่อรุก นัดปฐพีมาพบยอมรับความสัมพันธ์แค่เพื่อนตามที่เขาเสนอ
เมื่อต่างยอมรับความสัมพันธ์แค่เพื่อนแล้ววิเวียนขอกอดเขา ปฐพีจึงโอนอ่อนให้เธอกอดเต็มมือ
ฝ่ายพิมานก็รุกทางบ้านนาง วันนี้ก็เอากระเช้าไปเยี่ยมไพรัช แต่รัศมีบอกว่าเขาเพิ่งหลับทั้งที่รู้ว่าไพรัชออกไปขายปาท่องโก๋
พิมานถามถึงนาง รัศมีบอกว่าวันนี้มีบิน พิมานจึงเริ่มใส่ไฟว่า ตอนนี้มีผู้ช่วยนักบินมาจีบนาง บอกว่าเป็นคนที่เป็นกรรมการประกวดมิสแองเจิ้ล รัศมีจำได้ถามว่าคนที่หน้าตาดีๆใช่ไหม ตนจำได้
“ก็เพราะดูดีไงครับสาวเพียบเลย มันเป็นเพลย์บอยประจำสายการบินเลยนะครับ ฟันแล้วทิ้งด้วย”
รัศมีตกใจถามว่าชื่ออะไร พิมานบอกว่าชื่อปฐพีจำไว้ให้แม่นเลย บอกนางให้ระวังตัวด้วย
“ค่ะๆ ตายแล้ว ตอนแรกก็หลงปลื้มไปเหมือนกันนะเนี่ย ถ้าไม่ได้คุณพิมานละก็น้องคงแย่เลย”
พอนางกลับถึงบ้านวันนี้ รัศมีเล่าว่าพิมานมาเตือนเรื่องปฐพีที่เจ้าชู้มีสาวติดพันมากมายแต่เขาฟันแล้วทิ้งบอกว่านางก็เป็นหนึ่งในสาวๆพวกนั้น
นางบอกแม่ไม่ต้องห่วงตนรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ถามแม่ว่าเคสพี่ปฐพีเหมือนพี่พิมานหรือเปล่า ที่เขารวยแล้วก็เป็นเพลย์บอยแบบนี้ แต่ทำไมตอนนี้แม่ไม่อยากให้ตนจับพี่ปฐพีล่ะ
“ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน แต่ก่อนแม่อยากได้เงิน แต่เดี๋ยวนี้แม่ว่าเงินอย่างเดียวมันซื้อความสุขไม่ได้ อะไรที่ทำให้พวกเรายิ้มได้หัวเราะได้ แม่ก็อยากได้แบบนั้นแหละ”
“หนูรักแม่จัง” นางกอดแม่แน่น รัศมีกอดและลูบหลังลูกอย่างรักใคร่และห่วงใย
ooooooo
