ยอดรักนักรบ

ชลดาน้อยใจในเมื่อเธอเป็นคนทำร้ายเขา ถ้าอย่างนั้นเขาจะไปไหนก็ไปเธอกับพ่อและแม่กลับกันเองได้ แล้วหันหลังจะไป เขาคว้าไหล่ให้หันกลับ ก่อนชกปากตัวเองฐานปากไม่ดีทำให้เธอน้อยใจ จะชกซ้ำอีกหมัด เธอคว้ามือไว้ขอให้พอได้แล้ว ทั้งคู่มองสบตากัน แล้วโผกอดกันแน่นโลกทั้งใบเหมือนหยุดหมุน

“คุณจะทำให้ชลต้องเป็นห่วงไปอีกนานเท่าไหร่”

มีเสียงภคินีดังขึ้นจากด้านหลัง “ไม่นานหรอก”

ทั้งคู่ตกใจเด้งออกจากกันแทบไม่ทัน ภคินีมองลูกสาวอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก นาวินต้องรีบตัดบทชวนทุกคนให้กลับกันได้แล้ว แล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ภรรยาซึ่งค้อนเขาวงใหญ่ หันไปคว้ามือชลดาลากเข้ารถ นักรบส่งทุกคนขึ้นรถเสร็จ เดินมายกกระเป๋าไปใส่ท้ายรถ แล้วแอบหยิบกล่องแหวนแต่งงานขึ้นมาเปิดดู

“คืนนี้แน่นอนที่ฉันจะขอชลแต่งงาน รอแป๊บ” นักรบเก็บแหวนไว้ที่เดิมแล้วขึ้นรถขับออกไป...

เหตุการณ์ไม่เป็นอย่างที่นักรบหวัง ทันทีที่ถึงบ้านนาวิน ภคินีกันท่าสุดฤทธิ์ไม่ยอมให้ชลดาอยู่กับเขาตามลำพัง สั่งให้ลูกพยุงท่านเข้าบ้าน นาวินพยายามช่วยพูดก็ไม่เป็นผล ชลดาขอเวลาแม่สักครู่ แล้วเดินไปหานักรบ

“ผู้กองนักรบ ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ชลดาแอบกระซิบ “พรุ่งนี้ชลว่างเพราะลาสองวัน”

นักรบยิ้มรับ มองชลดาพยุงภคินีเข้าบ้าน ครั้นทุกคนไปกันหมดเขามองกล่องแหวนในมือแล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกงอย่างเดิมโดยไม่รู้ว่านาวินแอบมองอยู่ด้วยความเป็นห่วง

ooooooo

รุ่งขึ้น หลวงพ่อพายอดรักกับซิ่งมาที่โบสถ์ร้าง ยอดรักเห็นซิ่งยังสวมเสื้อตัวเดิมที่เต็มไปด้วยรอยรองเท้าร้องทักทำไมไม่เปลี่ยน เสื้อมีตั้งเยอะแยะ เขาอยากใส่เพื่อเตือนความจำ ยอดรักถอนใจหันไปทางหลวงพ่อ

“หลวงพ่อพาผมมาที่โบสถ์ร้างทำไมเหรอครับ อ้อ หรือหลวงพ่อกะจะซ่อมโบสถ์ขอรับ หลวงพ่อไม่ต้องห่วงเลย พอผมดังผมจะจัดคอนเสิร์ตขายตั๋วหาเงินมาช่วยซ่อมโบสถ์ให้หลวงพ่อเอง เอาให้

ใหญ่กว่านี้อีก ขอบอกว่าตอนนี้ผมมีโอกาสที่จะมี

ชื่อเสียงแล้ว ไม่เหมือนอดีตที่ผ่านมา ผมจะไม่ใช่ไอ้นักร้องเร่ร่อนอีกต่อไปแล้ว”

“ยอดรักเอ๊ย อนาคตคือสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจะเกิดขึ้นหรือเปล่าเราก็ไม่รู้ ส่วนอดีตก็เป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ปัจจุบันต่างหากที่เอ็งควรจะคำนึงเอาไว้ให้มากๆ”

“ไอ้ซิ่ง ดูท่าข้าคงจะโดนเทศน์แล้วอ่ะ”

หลวงพ่อรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับยอดรักเดินไปจุดเทียนไขเล่มหนึ่งหน้าองค์พระประธาน

ขอให้เขาสัญญาว่าจะดูแลไม่ให้เทียนไขเล่มนี้ดับเพราะแรงลม เขารับคำ

“จำไว้นะยอดรัก คนเราต้องมีสัจจะไม่โกหกหลอกลวง พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้นเพราะคนไม่รักษาสัจจะ คนที่โกหกหลอกลวง ผลกรรมนั้นหนักหนานัก” หลวงพ่อจ้องหน้ายอดรักนิ่ง ทันใดนั้น ลมพัดกระโชกแรง แต่ในโบสถ์กลับนิ่งสนิท ยอดรักอดหวาดหวั่นไม่ได้...

ในเวลาเดียวกัน ที่บริษัทจัดหางานของเหิมและสหาย เป็นตึกแถวคูหาเดียวเล็กๆตั้งอยู่ในตัวเมือง บริษัทแห่งนี้ตั้งขึ้นเพื่อหลอกลวงชาวบ้านที่ต้องการขายแรงงานว่าจะได้ไปทำงานในเรือสำราญลำใหญ่ มีแต่ฝรั่งที่ให้ทิปคราวละมากๆ ชาวบ้านหลงเชื่อ

พากันสมัครงานแถมต้องเสียค่าหางานให้อีกต่างหาก โดยไม่รู้เลยว่าความจริงแล้ว พวกชาวบ้านไม่ได้งานบนเรือสำราญแต่จะถูกส่งไปทำงานเยี่ยงทาสบนเรือประมงผิดกฎหมาย...

หลังจากชาวบ้านกลับไปหมดแล้ว สมุนเข้ามาแจ้งเหิมว่าคนของเราโทร.มาบอกว่ายอดรักยังกบดานอยู่ในวัด เหิมของขึ้นทันทีนี่มันคิดจะเอาบารมีผ้าเหลืองคุ้มหัวไปตลอดชีวิตอย่างนั้นหรือ

“โธ่ คนอย่างมันอยู่วัดอยู่วาได้ไม่นานหรอกโว้ย บอกคนของเราให้เฝ้าดูต่อไป มันออกมาเมื่อไหร่ข้าจะส่งมันไปในที่ที่ถึงอยากตายก็ตายไม่ได้เลยทีเดียว” เหิมว่าแล้วหยิบรูปเรือประมงผิดกฎหมายขึ้นมาดู...

เป็นอย่างที่เหิมคาดไว้ไม่มีผิด ทันทีที่หลวงพ่อกลับกุฏิ ยอดรักโทร.หากาจโปรดิวเซอร์รายการทีวีคู่เสียงซึ่งตอนนี้อยู่ที่โรงแรมในตัวเมืองขอนแก่นกำลังคัดตัวนักร้องอยู่ กาจถามเขาว่าใกล้ถึงหรือยัง เขาอยู่ที่วัดหนองอียอเดี๋ยวจะไปหา กาจบอกให้เขารีบมา เสียงดีอย่างเขาหวังถึงประกวดชนะได้เลย

“รับรองครับ ผมนี่ตรงเวลายิ่งกว่านาฬิกาเรือนไหนๆอีก” ยอดรักวางสายดีใจจนลืมสัญญาที่ให้ไว้กับหลวงพ่อ เดินกลับเข้าไปในโบสถ์ ซิ่งเห็นเขา

ก็เบือนหนียังงอนไม่หาย เขาวางแผนทำบางอย่างเพื่อให้ซิ่งเลิกงอนจะได้ขอยืมรถไปใช้ ด้วยความกะล่อนเขาพูดจนซิ่งยอมให้ยืมรถไปคัดตัวร้องเพลง

“เอ็งคอยที่นี่นะ เดี๋ยวข้าจะเอาข่าวดีมาบอกกับเอ็ง เชื่อข้าเหอะเราลำบากมานานแล้ว คราวนี้เป็นโอกาสของเราแล้ว” ยอดรักเห็นซิ่งยังไม่เชื่อก็กะล่อนอีก “หรือเอ็งไม่เชื่อใจข้า เอางี้เอาสัญญามาข้าจะเซ็นสัญญาแต่งตั้งเอ็งเป็นผู้จัดการข้าอย่างที่เอ็งต้องการก็ได้ เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ข้าได้มาเราจะแบ่งกัน 70-30”