ยอดรักนักรบ

เธอไม่ได้กลัวพ่อ แต่กลัวที่เขาให้พุ่งลงจากรถ เดี๋ยวปากคอแตกพอดี เพิ่งไปดัดฟันมาด้วย ซิ่งทนไม่ไหว โผล่หน้ามาทางหน้าต่าง บอกเขาว่าไม่ต้องไปคุยให้เสียเวลา ใช้อาวุธลับไปเลย ยอดรักคิดหนัก แล้วจับบ่าสองข้างของกระถินให้หันมาเผชิญหน้า จ้องไปในดวงตาอย่างหวานหยด เธอนิ่งงันราวกับต้องมนตร์สะกด จากนั้นเขาร้องหมอลำให้ฟัง เหลือเชื่อ คราวนี้เขาพูดอะไรเธอทำตามอย่างว่าง่าย

ทันทีที่ซิ่งจอดรถ กระถินลงไปยืนเป็นซอมบี้ ยอดรักรีบวิ่งไปนั่งเบาะข้างคนขับ จากนั้นรถเคลื่อนออกไป

ooooooo

ซิ่งมองทางกระจกส่องหลังเห็นพ่อของกระถินลงจากรถมาดูลูก เลิกตามยอดรักโดยปริยาย หันมาชมยอดรักว่าเจ๋งมากเสียงร้องเพลงของเขาสะกดคนได้จริงๆ จังหวะนั้นรถตู้ติดป้ายรายการทีวีคู่เสียงวิ่งแซงขึ้นไป

“พี่ดูรถคันนั้นดิของรายการคู่เสียง เฮ้ย นี่ถ้าพี่ยอดได้ไปออกรายการทีวีรายการนี้นะ พี่ต้องดังแน่ๆ ผมเห็นทุกคนที่ไปออกรายการดังทุกคน”

ยอดรักหัวเราะหยิบนามบัตรชื่อรายการ

คู่เสียงมาให้ซิ่งดู เขาตื่นเต้นมากนี่พี่ได้มาอย่างไร

“ฝีมือสิโว้ย พี่อัดเสียงส่งไป เขาชอบเลยนัดให้ไปลองคัดเลือกตัวพรุ่งนี้แถวบ้านเราด้วยโว้ย”

“ว่าแต่ดังแล้วอย่าลืมไอ้ซิ่งผู้จัดการส่วนตัวคนนี้นะพี่”

ยอดรักทำเป็นโมโหนี่เห็นเขาเป็นคนกะล่อนใช่ไหมที่พอดังแล้วถีบหัวคนส่งเสริม พูดแบบนี้

ลงจากรถไปเลย ซิ่งโวยกลับลงทำไมในเมื่อรถคันนี้เป็นของตน แล้วเอื้อมมือไปหยิบเอกสารจากซอกรถยื่นให้ยอดรัก วานให้ช่วยเซ็นสัญญาตั้งตนเป็นผู้จัดการ ต่อไปนี้เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เขาได้มา เขาเอาไป 70 ส่วนตนเอามา 30 และเงินที่เขาเป็นหนี้ตนยกให้ ยอดรักโกรธ

“ไอ้ซิ่ง สำหรับเอ็งคำพูดของข้ามันไม่มีน้ำหนักพอเหรอวะ”

ซิ่งตอบเสียงดังฟังชัดว่าไม่พอ ยอดรักหงุดหงิดพยายามหาทางบิดพลิ้วเห็นหน้าต่างรถเปิดอยู่ หยิบเอกสารขึ้นมาจะเซ็น แล้วแกล้งปล่อยมือให้กระดาษปลิวออกนอกหน้าต่าง ร้องเอะอะว่าเอกสารปลิวไปแล้ว ซิ่งรู้ทันคว้าสัญญาที่เตรียมไว้ขึ้นมาอีกปึกใหญ่

“อยู่นี่อีกปึก ต่อให้ฟ้าถล่มแผ่นดินทลายพี่ก็ต้องเซ็นจนได้”

นักร้องจอมเจ้าเล่ห์อ้างง่วงนอนเอนเบาะหลับตาเฉยเลย โดยไม่ล่วงรู้เลยว่าตัวเองกำลังจะถูกชะตากรรมเล่นตลกทำให้ต้องไปผูกพันกับชายคนหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้...

ในขณะที่ยอดรักอยู่บนบก คนที่เกี่ยวพันกับเขาอยู่ใต้น้ำ คนคนนั้นชื่อเรือเอกนักรบ มุ่งโรมรัญ นายทหารเก่งที่สุดของกองทัพเรือ นักรบดำน้ำ

มาถึงชายหาดสั่งให้ลูกทีมกระจายกำลังกันออกไปทุกคนมีอาวุธครบมือ นักรบส่องกล้องส่องทางไกลเห็นยามเฝ้าระวังพร้อมอาวุธยืนอยู่ตามมุมต่างๆของบ้าน มีเสียงเพลงเสียงคนคุยกันดังมาจากข้างในตัวบ้านทำให้รู้ว่ามีงานเลี้ยง สมุทรคลานมาหาเขา

“ผู้กองนักรบครับ ทุกคนประจำตำแหน่งแล้ว”

นักรบไม่พูดไม่จาเอาแต่ส่องกล้องไปทางยามที่ยืนนิ่ง “หมวดสมุทร วิทยุบอกฐานได้”

ooooooo

ณ อาคารหน่วยปฏิบัติการพิเศษกองทัพเรือ ตั้งอยู่ที่สัตหีบ ดูจากภายนอกเหมือนบริษัทเอกชนทั่วไปเพียงแต่มีรั้วรอบขอบชิด น้อยคนนักจะรู้ว่าหน่วยนี้มีอยู่จริงเพราะเป็นหน่วยการข่าวที่ลึกลับที่สุด

แม้ภายนอกจะดูธรรมดา แต่ถ้าใครสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปมีแต่ตายกับตายเนื่องจากทุกคนที่ทำงานในนี้คือนักรบระดับหัวกะทิของกองทัพ ขนาดแม่บ้านที่กำลังถูพื้นยังมีปืนเหน็บเอว

ภายในห้องยุทธการหน่วยพิเศษ นาวินนายทหารยศพลเรือตรียืนดูทหารสื่อสารที่กำลังติดต่อวิทยุอยู่กับหน่วยอัลฟ่าของนักรบ ชลดาลูกสาวของนาวินยืนดูอยู่ด้วย โดยมีผจญยืนห่างออกมาดูฝรั่งสองคนกำลังง่วนอยู่กับแล็ปท็อป นาวินคุยให้ลูกสาวฟังว่าห้องนี้เป็นห้องยุทธการลับ ปกติคนที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า แต่ที่ลูกเข้ามาได้เพราะใช้เส้นของท่าน

ซึ่งเป็นคนสร้างหน่วยนี้มากับมือ บอกให้เธอเต๊ะๆไว้คนจะได้นึกว่าเป็นผู้ช่วยของท่าน

“แล้วตอนนี้ผู้กองนักรบอยู่ส่วนไหนของโลกคะพ่อ”

“เดี๋ยวชลจะได้เห็น อย่าลืมที่พ่อพามาเพราะพ่อเป็นห่วงหนูเป็นห่วงนักรบ พ่อเลยอยากจะให้หนูดูว่างานของเขามันคือหาข่าวไม่อันตราย”

จังหวะนั้นสมุทรวิทยุเข้ามาแจ้งว่าหน่วยอัลฟ่า ประจำที่แล้ว ทหารสื่อสารหันมารายงานนาวินอีกทอดหนึ่งว่าทีมของนักรบพร้อมปฏิบัติการแล้ว ท่านพยักหน้ารับรู้แล้วหันไปทางผจญ

“คุณผจญ ซีไอเอขอให้เราช่วยในภารกิจครั้งนี้ เราก็ทำในส่วนของเราแล้ว ทางคุณล่ะ”

ผจญมองไปทางฝรั่งที่กำลังคีย์ข้อมูลอยู่หน้าจอแล็ปท็อป ฝรั่งแจ้งเป็นภาษาอังกฤษว่าอีเกิลอายส์พร้อมเชื่อมต่อแล้ว ผจญบอกให้ฝรั่งเอาภาพขึ้นจอเลย อึดใจภาพถ่ายจากโดรนปรากฏบนจอใหญ่กลางห้อง เป็นภาพชายหาดที่นักรบยกพลขึ้นบก เห็นเขา

กับลูกทีมนอนราบกับผืนทราย เบื้องหน้าห่างกันไม่มากนัก มีคนร้ายพร้อมอาวุธเดินตรวจตรา ชลดามองอย่างตื่นเต้น อดสงสัยไม่ได้จะรู้ได้อย่างไรว่าคนไหนนักรบ