วิมานมนตรา
ตอนที่ 1
เถ้าแก่เต็งเรียกเหลียงหัวหน้าแมงดามาซ้อมเดือนดารา แถมขู่จะให้รุมโทรมหากไม่ยอม
เดือนดาราใจเด็ดและใจแข็งกว่าที่คิดประกาศกร้าวจะไม่มีวันยอมเป็นนางโลมแม้ต้องตาย!
เหลียงกับพวกลงมือซ้อมเดือนดาราอย่างหนักแต่เธอก็ไม่ยอมร้องจนเถ้าแก่เต็งอดทึ่งไม่ได้
“เกิดมาเพิ่งเคยเจอ ทำไมมันอึดนักวะนังนี่”
กิมลั้งอดเตือนสติเถ้าแก่ไม่ได้ “จะเสียเงินยี่สิบบาทฟรีถ้าอีนี่ดันมาตายก่อนขายได้นะเฮีย”
“ก็แล้วถ้ามันไม่ยอมรับแขกจะทำยังไง”
“ให้มันอดข้าวอดน้ำ ให้มันหมดแรงจนไม่ไหวแล้วเฮียก็ไปจัดการมันตามธรรมเนียม”
เถ้าแก่เต็งส่ายหน้า ถอนใจยาว “ไม่ไหวสำหรับนังนี่ ทั้งๆที่เฮียหมายมาดเอาไว้มากมาย เฮียไม่ชอบผู้หญิงฤทธิ์มาก ตาของมันแปลกประหลาด ดุดันอาฆาตเคียดแค้นนัก”
“อ้าวเฮีย เสียธรรมเนียมเฮียนะ”
“ช่างมันเถอะ กำลังคิดว่าจะทำยังไง พรุ่งนี้ คุณแสงจะมาชมสินค้าใหม่ มันจะมิอาละวาดจนเขากระเจิงเหรอ”
คำเตือนของแม่เล้าทำให้เถ้าแก่เต็งสั่งหยุดซ้อม เหลียงถึงกับส่ายหน้าเมื่อเห็นสภาพเดือนดาราที่แม้จะน่วมทั้งตัวแต่ก็ยังจ้องตาเขาเขม็ง
“ตานังนี่มันน่ากลัวจริงๆ ถ้าเถ้าแก่ไม่บอกให้หยุดผมเอามันตายแน่”
เดือนดาราไม่พูดอะไร กระทั่งเหลียงกับพวกออกจากห้องจึงพึมพำไล่หลัง
“กูจะแก้แค้นพวกมึงทุกคนที่นี่ให้สาสม!”
กิมลั้งหรือรังสิมาอาสาไปเกลี้ยกล่อมเดือนดาราแทนเถ้าแก่เต็งที่หัวเสียไม่หาย แต่ก็ถูกเดือนดาราตอกไม่ไว้หน้า
“ซ้อมจนตายฉันก็ไม่ยอมเป็นนางโลม”
“แกหลุดเข้ามาในนี้แล้ว แกไม่พ้นได้ชื่อว่านางโลมโคมเขียว และแกจะไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่จนกว่าจะตาย”
“ตายเป็นตาย และพวกแกทุกคนที่นี่จะต้องมีอันเป็นไปยิ่งกว่าฉัน”
“แกรู้ไหมว่าถ้าเฮียเต็งเอาจริงกับแก แกไม่แคล้วโดนข่มขืนหมู่เหมือนอีนังทุกคนที่โดนมาแล้ว”
“แล้วทำไม...”
“เพราะเถ้าแก่นัดหมายให้ขาประจำสุดหล่อแสนรวยมาลิ้มลองแกคืนนี้”
เดือนดาราชะงักเมื่อได้ยินคำว่าแขกสุดหล่อ ย้อนถามเสียงแผ่ว “ใครเหรอ”
“ใคร แกก็รอดูเอาเอง ถ้าแกตกลง จงทำตัวดีๆ เพื่อจะได้ดูหน้าลูกค้ารายนี้”
“เขาเป็นคนยังไงเหรอ แก่หนุ่ม หยาบคาย หรือว่าใจดี”
“หนุ่ม ใจดี สุภาพ ใครได้ไปเป็นผัวรับรองสบาย”
ถึงจะมีใจเอนเอียงกว่าครึ่งแต่เดือนดาราก็ยังไม่ไว้ใจ
“พี่รังสิมากำลังล่อลวงฉันหรือเปล่า ล่อลวงให้หลงกลยอมเป็นนางโลม”
“ฉันไม่ได้เมตตาปรานีอะไรแกหรอกนะ แต่ฉันแค่จะเอาใจลูกค้าให้ได้เจอสาวๆสวยๆอย่างแกที่ไม่เคยมีที่สำนักนี้ เพื่อให้ลูกค้าชั้นดีพึงพอใจ เพื่อให้ชื่อเสียงของสำนักนี้ลือกระฉ่อน ที่นี่เรามีหลายระดับ แกลองคิดดูว่าจะเอายังไง ถ้าตกลงรับแขกคืนนี้แกก็ตบห้องบอก ฉันจะพาแกไปอาบน้ำประทินโฉมใส่ชุดใหม่”
ooooooo
แสงแวะไปกราบนมัสการหลวงปู่มั่นเนื่องในโอกาสที่มารับตำแหน่ง และได้เจอกับพลอยที่นั่นเป็นครั้งแรก
หลวงปู่มั่นเห็นสายตาและท่าทางแปลกๆของแสงกับพลอยก็เพ่งสมาธิดู ทำให้รู้ว่าทั้งสองเคยรักกันเมื่อชาติก่อน กระนั้นหลวงปู่ก็ไม่พูดอะไรมาก ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเรื่องของบุญกรรมและโชคชะตาวาสนา
พลอยถูกใจความหล่อของแสงตั้งแต่แรกเห็น แม้เขาจะทำท่าเย็นชาใส่แต่นั่นยิ่งเหมือนเป็นเสน่ห์ดึงดูดให้เธอสนใจเขามากขึ้น หญิงสาวเดินเหม่อลอยคิดเรื่องแสง กระทั่งก้าวพลาดสะดุดก้อนหินหกล้ม!
เสริมขับรถผ่านแถวนั้นพอดี เห็นหญิงสาวหน้าตาเหมือนนางในฝันที่เขาเพิ่งวาดภาพไปก็ตะลึงมาก ก่อนจะตั้งสติได้รีบจอดรถลงไปดูขาที่แพลงของเธอ
พลอยชักเท้ากลับอย่างหวงตัว “แพลงก็ขาของฉัน”
“ผมรู้แล้วว่าแผลของคุณ ขาของคุณ”
“รู้แล้วก็ไปให้พ้น...ไปสิ!”
“ผมจะปล่อยให้นางในฝันมานั่งขาแพลงอยู่ข้างทางได้อย่างไร แถวนี้ยิ่งเปลี่ยวๆอยู่ด้วย”
คำว่านางในฝันทำให้พลอยนิ่วหน้า “เมื่อกี้เรียกฉันว่าอย่างไรนะ”
“นางในฝัน คุณเหมือนนาง...”
เสริมพูดไม่ทันจบ พลอยก็แหวสวนว่าเขาบ้า แล้วตัดบทขอตัวกลับดื้อๆ เสริมอาสาพาไปส่ง แต่พลอยปฏิเสธเพราะไม่ไว้ใจ เสริมต้องหว่านล้อมสารพัดจนสุดท้ายพลอยก็ใจอ่อนยอมให้เขาไปส่งถึงบ้าน
ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เดือนดาราจะต้องทำงาน หญิงสาวมองสภาพสวยสดงดงามของตนแล้วอดคิดถึงคำทำนายของหลวงปู่มั่นเมื่อสิบปีก่อนไม่ได้
“หลวงปู่เจ้าขา...ขอให้บุญพาวาสนาส่งของลูกที่ท่านทำนายไว้เป็นไปตามนั้นด้วยเถิดเจ้าค่ะ”
เดือนดาราเชื่อว่าตนจะมีวาสนาได้เจอผู้ชายที่ดีอย่างที่หลวงปู่มั่นเคยทักจึงเต็มใจทำงานนี้ พลอยทำให้กิมลั้งแม่เล้าประจำสำนักโคมเขียวยินดีตามไปด้วย
“พูดกันง่ายๆแกก็จะได้ขึ้นสวรรค์ทุกวันไม่นานแกก็จะชอบ เงินทองไหลมาเทมา”
กิมลั้งพูดพลางช่วยทาแป้งร่ำหอมกรุ่นให้เดือนดารา ปากก็พร่ำสอนให้ใช้เสน่ห์ของตนให้เป็นประโยชน์
“พยายามออดอ้อนเอาใจลูกค้าเข้าไว้ แกจะล้วงเงินในกระเป๋าเขาได้โข สวยๆอย่างแกจะมีคนหลงจนโงหัวไม่ขึ้น จะเอาเพชรนิลจินดาแกยังเรียกเอาได้ง่ายๆเลย”
เดือนดาราย่ามใจมาก พลันในหัวก็คิดถึงคำพูดของลุงแปลกหน้าที่เคยช่วยเสกงูช่วยเธอเมื่อสิบปีก่อน
“ลุงเล่นกลคนเก่งจ๋า...หนูเชื่อลุง ตาต่อตาฟันต่อฟัน ไอ้อีคนใดที่ทำให้หนูเจ็บ...หนูจะจำ”
ooooooo
