วิมานมนตรา
ตอนที่ 1
เวลาสิบปีไม่ได้ทำให้แค่เดือนดาราเปลี่ยนเป็นสาวสวย เด่นก็กลายเป็นโจรลักเล็กขโมยน้อยเต็มตัว และเป็นไม้เบื่อไม้เมากับดวงและมิ่งตลอดจนถูกทั้งสองแจ้งจับให้ไปอยู่โรงเรียนดัดสันดาน
เดือนดาราไปเยี่ยมน้องชายคนเดียวเสมอ และวันนี้เธอก็หอบข้าวของ เสื้อผ้าและเครื่องประดับที่ดวงเพิ่งซื้อให้ไปอวดน้องชาย พร้อมกับแจ้งข่าวดีว่าเธอจะมีงานทำ เป็นงานสบาย...แค่นั่งๆนอนๆ
เด่นฟังแล้วนิ่วหน้า “งานอะไรนั่งๆนอนๆ จะได้เงินก็ต้องทำงาน นั่งๆนอนๆมีแต่พวกคุณนายเมียข้าหลวง แต่ขี้ข้าป้าลุงอย่างพี่ทำมันทั้งวันทั้งคืนได้ค่าตอบแทนเป็นการตบตีด่าทอ”
“ป้าแกทำท่าหวังดีกับพี่มากนะ”
“ป้าไว้ใจได้ซะที่ไหน ก็ไอ้ที่โดนจับมาขังไว้ที่นี่ก็ป้านั่นแหละพาเขาไปจับฉัน”
“ก็แกขโมยของร้านที่แกทำงานอยู่เองนี่นา แกต้องเลิกนะ ยังไงพี่ก็ห่วงแก”
“คนเรายิ่งโดนลงโทษ หัวใจและความรู้สึกมันยิ่งด้านชา พี่นั่นแหละระวังตัวให้ดี พี่สวยเกินไป ผู้ชายมันเลวทั้งนั้น ฉันอยู่ที่นี่สองหูได้ยินแต่เรื่องความเลวของผู้ชาย”
“รู้น่า...พี่ทำงานแล้วจะเก็บเงินทำตัวให้สวยๆ แล้วจะหาทางเข้าประกวดนางสาวสยาม”
“นางสาวสยามเขาเลือกคนที่ดูอ่อนหวาน แต่พี่มันออกแนวยั่วยวน พี่เหมาะไปเป็นนางยั่ว”
“ไอ้บ้า...อย่ามาแช่งพี่สิ พี่ซ้อมเดินหน้ากระจกเน่าๆนั่นทุกวัน แกทำตัวดีๆเข้าไว้จะได้ออกไปไวๆ แล้วอย่าได้หาเรื่องกลับเข้ามาอีกล่ะ พี่ต้องกลับก่อน ทำตัวดีๆนะ”
เดือนดาราผละไปแล้ว ทิ้งเด่นให้มองตามด้วยความเป็นห่วง เพราะรู้สันดานดวงผู้เป็นป้าแท้ๆดีว่าไม่เคยทำอะไรไม่หวังผล การซื้อของแพงๆให้เดือนดาราครั้งนี้น่าจะมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง...และคงไม่ใช่เรื่องดี
แสงย้ายมารับตำแหน่งที่ต่างจังหวัดแล้วนางเอิบให้คนปัดกวาดเช็ดถูอย่างดี พร้อมเสนอดาวเรืองหลานสาวหน้าตาจิ้มลิ้มให้เป็นคนรับใช้ แสงมองผ่านๆ อย่างไม่ค่อยสนใจนัก ต่างจากนายอ่ำที่มองป้าด้วยความสงสัย
นางเอิบยักไหล่ไม่ยี่หระ สารภาพกับนายอ่ำหลานชายโดยไม่ปิดบังว่าจงใจพาดาวเรืองเข้ามาให้เป็นเมียแสง เพราะกลัวแสงที่นายเมฆคนขับบอกว่าชอบเที่ยวสำนักโคมเขียวจะคว้านางโลมมาเป็นเมีย!
แสงเอาตัวรอดไปเป็นปลัดอำเภอต่างเมืองแล้วทิ้งให้เสริมรับกรรมถูกพ่อแม่เจ้ากี้เจ้าการเรื่องคู่ครอง เสริมถูกกดดันให้จับคู่กับกานดาวดี อดีตคู่หมายของพี่ชายแต่เขาก็ไม่สนใจ หมกมุ่นกับการวาดภาพจนพ่อแม่กลุ้มใจมาก
ท่านสิทธิ์กับคุณหญิงตรึงตราเห็นภาพวาดผู้หญิงในฝันของเสริมแล้วหัวเสียมาก
“แกมีหนูกานดาวดีแล้ว แกไม่มีสิทธิ์ไปฝันถึงผู้หญิงคนไหน”
“ผู้หญิงคนนี้ไม่มีตัวตนหรอกครับ ผมฝันเอาจากจินตนาการของผม”
“นั่นแหละ ทำไมแกไม่วาดภาพน้องกานดา”
“โธ่คุณแม่ครับ คุณแม่ก็ทราบดีว่าตอนนี้น้องกับคุณหญิงแม่ของเธอมองผมเป็นคนบ้าบอคอแตก ไร้อนาคตก้าวหน้า ต้องพี่แสงสิครับถึงจะใช่”
“แกก็รู้ว่าพี่ชายแกไม่ชอบหนูกานดา แกก็ทำตัวให้มันดีๆกว่านี้ไม่ได้หรือ หลุดออกไปจากไอ้ห้องวาดรูปนี่บ้าง”
“ขอให้ผมวาดภาพนางในฝันของผมให้ถูกใจก่อนนะครับ ผมอยากให้ผู้หญิงในฝันของผมมีตัวตนจริงๆ”
ooooooo
ไม่ใช่แค่ดวงที่เล็งเห็นความสวยของเดือนดาราจนจะจับไปขายสำนักโคมเขียวของเถ้าแก่เต็ง มิ่งก็หลงใหลความงามของหลานสาวจนจะจับปล้ำ!
เดือนดาราไม่ยอมตะโกนลั่นบ้าน “ช่วยด้วย ไอ้แก่หัวงูมิ่งมันปล้ำฉัน”
ดวงได้ยินก็เบิกตาโต กระโจนพรวดเข้ามาในบ้าน
“ไอ้เฒ่าหัวงู มึงกำลังทำกูเสียของ”
เดือนดาราได้ทีรีบฟ้องป้า “มันว่าจะเอาหนูมาเป็นเมียมัน แล้วเอาป้าไปเป็นขี้ข้า มันเบื่อหน้าป้ามานาน มันบอกว่าป้าเป็นอีแก่แร้งยังต้องคิดก่อนจะทึ้ง”
มิ่งเห็นหน้าเดือดจัดของเมียก็หน้าเสีย รีบแก้ตัว “นังดารามันโกหก มันใส่ความฉันฉันไม่ได้ว่าแก”
เดือนดารายิ้มหยัน ยุแยงให้ลุงกับป้าตีกัน
“ลุงพูดแล้วไม่ยอมรับผิด ลุงเขาบอกเกลียดป้ามาก เมื่อไหร่ป้าจะตายสักทีจะได้มีเมียใหม่”
เหตุการณ์มิ่งจะปล้ำเดือนดาราทำให้ดวงตัดสินใจเด็ดขาดพาหลานสาวคนสวยไปส่งสำนักโคมเขียวของเถ้าแก่เต็งในคืนเดียวกัน เดือนดาราไม่ได้ขัดขืนแต่ข้องใจมากกว่าที่ต้องไปทำงานตอนกลางคืน
เดือนดารายอมไปกับเถ้าแก่เต็งที่มารับถึงบ้านแต่โดยดี และตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศรอบตัวจนไม่ทันสำเหนียกว่ากำลังถูกจับตัวไปขาย!
กิมลั้งหรือรังสิมา แม่เล้าประจำสำนักโคมเขียวรออยู่แล้วและรับหน้าที่พาเดือนดาราไปขัดสีฉวีวรรณเพื่อเตรียมรับแขกคนสำคัญ เดือนดาราชอบใจที่มีคนเอาอกเอาใจดูแล กระนั้นก็อดสงสัยกับบรรยากาศแปลกๆในร้านเถ้าแก่เต็งไม่ได้ ที่ไม่มีอะไรนอกจากผู้หญิงสวยๆแต่งตัววับๆแวมๆ
“บอกได้ไหมพี่รังสิมา ที่นี่ขายอะไร ทำไมต้องขายตอนกลางคืน ทำไมไม่เห็นมีหน้าร้าน”
รังสิมาไม่ได้ตอบคำถามแต่พาเดือนดาราในชุดนอนตัวบางไปรอที่ห้อง แล้วคำตอบของเธอก็มาถึงเมื่อเถ้าแก่เต็งบุกเข้ามาพยายามปลุกปล้ำเธอ
เดือนดารารู้ทันทีว่าตนถูกป้าขายมาเป็นนางโลม จึงสู้ยิบตาและประกาศกร้าว
“ไอ้แก่กิเลสหนาปัญญานิ่ม อย่าหวังเลยว่าฉันจะเป็นนางโลมของแก”
“แกไม่หวังแต่ฉันหวัง ป้าแกก็หวัง มันหวังมาตั้งแต่แกอายุแปดขวบ ที่มันพาแกประกวดนั่นมันโก่งราคาการเป็นนางโลมให้แก ไม่รู้ตัวหรือยังไงนังโง่”
“กรี๊ด...อีป้าใจโฉด ฉันจะกลับไปแก้แค้นมัน แกก็ด้วย ใครที่ทำร้ายฉันมันไม่มีวันตายดีแน่”
“ปากเสีย ฤทธิ์มากมานานเกินไปแล้ว แกต้องโดนสั่งสอนก่อนเป็นนางโลม!”
ooooooo
