ตุ๊กตาผี

คดีของนวลทิพย์ ยังไม่คืบหน้าเพราะขาดหลักฐาน เช่นเดียวกับการทวงสิทธิ์และความยุติธรรมให้แป้งร่ำของธนิดาที่ยังมองไม่เห็นทางเพราะครอบครัวพิชิตคอยป่วน

ธนิดาเหนื่อยใจแต่ไม่ลืมใส่บาตรทำบุญให้นวลทิพย์ พระสงฆ์รูปเดิมที่เคยเทศนาเตือนสติผี

นวลทิพย์ยังสัมผัสได้ถึงพลังความแค้นรุนแรงจึงพยายามกล่อมผีสาวให้ตัดกรรม

“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะโยม”

สายงง ไม่รู้ว่าพระสงฆ์พูดกับใคร ส่วนธนิดาหลับตาคิดถึงน้าสะใภ้

“น้าทิพย์อยู่แถวนี้หรือเปล่าคะ ถ้าน้าทิพย์รับรู้น้าทิพย์อย่าอาฆาตจองเวรใครเลยนะคะ ปล่อยให้เป็นเรื่องของกฎหมายและกฎแห่งกรรมนะคะ”

แม้จะบอกนวลทิพย์ไม่ให้ก่อกรรมเพิ่มด้วยการโต้ตอบพวกพิชิต แต่ธนิดากลับห้ามตัวเองไม่ได้เมื่อพุดกับจันพูดจาเหยียดหยามสายซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลือของนวลทิพย์

“ป้าสายไม่ใช่ขี้ข้า ไม่ใช่คนรับใช้ใครแต่เป็นญาติผู้ใหญ่ของเราไม่ใช่คนอาศัย เข้าใจให้ถูกต้องด้วย”

จันไม่ยอมแพ้สวนกลับ “พูดยังงี้ก็เท่ากับหาว่าพวกฉันเป็นคนอาศัยสิ”

“จะตีความเองอย่างนั้นก็ห้ามไม่ได้...ญาติก็คือญาติ ถ้าไม่ใช่ญาติยังไงก็ไม่ใช่ อ้อ...ถ้าคุณจะจ้างคนรับใช้มาคอยบริการพวกคุณ นิดก็ไม่ว่าอะไรเพราะเรือนคนใช้ยังมีห้องว่างอีกหลายห้อง แต่บอกก่อนนะคะว่านิดจะไม่เอาเงินส่วนของแป้งร่ำไปจ่ายให้แม้แต่บาทเดียว”

“งก! หน้าตาก็สวยดีแต่ทำไมงกยังงี้ คอยดู...ถ้าบ้านนี้เป็นของตาพิชิตเมื่อไหร่ฉันจะเฉดหัวพวกแกไปให้หมด”

ธนิดาเหลืออดแหวเสียงเข้ม “กรุณาอยู่อย่างสงบนะคะ ถ้ามาสร้างความรำคาญให้พวกเรามากๆ นิดคงให้พวกคุณอยู่ที่นี่ไม่ได้เพราะตอนนี้บ้านนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของแป้งร่ำไม่ใช่คุณพิชิต”

“แก...แกคิดจะโกงสมบัติของนังเด็กบ้านั่นใช่ไหม ...ฉันรู้ทันแกหรอก”

จบคำแป้งร่ำที่ยืนกอดกับธนิดาก็กรีดร้องโวยวาย ไม่ชอบใจท่าทางเกรี้ยวกราดของจัน ธนิดาต้องคอยปลอบให้ใจเย็นๆ...เธอจะไม่มีวันยอมให้ใครทำร้ายลูกพี่ลูกน้องตัวเล็กเด็ดขาด!

ooooooo

พิชิตไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่บ้าน หลังส่งครอบครัวไปป่วนก็ได้แต่รอเวลาฮุบทุกอย่างเมื่อธนิดากับแป้งร่ำทนไม่ไหว ม่านฟ้ายังมีแผนที่ได้รับมอบหมายจากเริงวุฒิให้ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านนวลทิพย์จึงตามออเซาะพิชิตไม่ห่าง

“จะอ้อนเอาอะไรอีกฮึ คอนโดก็ได้ไปแล้ว”

“ฟ้าไม่อยากได้อะไรอีกแล้วล่ะค่ะ แค่คุณรักฟ้าแค่นี้ฟ้าก็มีความสุขแล้ว”

“ชื่นใจจริง...เอ่อ...ช่วงนี้ผมคงไปค้างที่คอนโดไม่ได้ พ่อแม่ผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ยังไม่ค่อยลงตัว”

“ค่ะ...ฟ้าเข้าใจ เอ...หรือว่าฟ้าจะไปค้างกับคุณที่บ้านดีคะ”